ΡΩΣΙΑ: ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ;

Γράφει  η  Ευδοκία   Τσιλίδου - Χθες    σε  συνεντευξή  του  σε  αμερικανικό   

 δίκτυο  ο  γερουσιαστής  Μακ  Κέιν,  πασιγνωστο   γεράκι  και  πρωην  υποψήφιος  Πρόεδρος  των  ΗΠΑ,  δήλωσε  με  νόημα  ότι  στην  επικείμενη  αμερικανική   επιχείρηση  εναντιον  της  Συρίας  η  Ρωσία  δεν  θα  κανει  απολύτως  τίποτα.  Μάλιστα  δεν  το  δήλωσε  απλώς, το  εγγυήθηκε,  αφήνοντας   έτσι  μια  σκιά   να  πλανάται  εις  βάρος   προσωπικά  του  Ρώσου  Προέδρου. Η  μέχρι  τώρα  σθεναρή  διπλωματική  του  αντίσταση   ενόχλησε   φυσικά   πολλούς,  οι  οποίοι  ξεκίνησαν  μια  σταυροφορία   κάμψης  της   πρόθεσής  του  να  σταθεί  άνευ  όρων  διπλα  στην  Συρία,  μέσα  από  διπλωματικούς  και    πολιτικούς   διαδρόμους,  λομπίστες   ακόμη  συστρατεύοντας   και  τον  ίδιο  τον  Πάπα.   Ο  Πάπας  λοιπον  έστειλε  επιστολή  στον  Πούτιν  όπου  επι  λέξει  του  γραφει   ¨  να  μην  σταθεί  εμπόδιο  σε  σχέδιο  χιλιετίας¨  και  ο  νοών  νοείτω.   Συγχρόνως  φυσικά   ξεκίνησε  δημόσιες  προσευχές  για  την  ειρήνη.   Είναι  μια  είδηση  που  πέρασε  στα  ψιλά,  ενώ  έχει  καθοριστική  βαρύτητα  για  την  πορεία  της  κατάστασης,   όπου  οι  παγκοσμιοποιητές    παίζουν  και  το  χαρτί  του  θρησκευτικού  πολέμου  εντός  των  κόλπων  του  Χριστιανισμού,  αναμενόμενου  άλλωστε .                                                                                                                                                               Ωστόσο  το  ερώτημα  παραμένει,  που  στηρίζεται  ο  Μακ  Κέιν  και  ΕΓΓΥΑΤΑΙ   την  παθητική  στάση   του  Ρώσου  Προέδρου;    Για  να  δώσουμε  μιάν  απάντηση   θα  πρέπει  να  δούμε  σφαιρικά  το  θέμα  και  να   συνυπολογίσουμε  όλες  τις  παραμέτρους  και  πολιτικές  και  στρατιωτικές  και  οικονομικές  και  διπλωματικές  αλλά  και   πλανητικές,  συν  το  μέγεθος  των  προθέσεων  και  των   σχεδιασμών  των  επιτιθεμένων  και  τα  δεύτερα  και  τρίτα  σενάριά  τους  αν  αποτύχει  το  πρώτο,  που  εν  προκειμένω  είναι   η  υποτιθέμενη  επίθεση  του  Άσσαντ  με  χημικά.  Δηλ.  να  φερω  ως  παράδειγμα  ότι  το  β  σενάριο  τους   είναι  να  συσπειρωθεί  γυρω  από  την  Τουρκία  εναντίον  της  Συρίας  όλο  το  ΝΑΤΟ ,  ως  οφείλει  , διότι  το  μέλος   του  δέχθηκε  επίθεση  από  τρίτο  κράτος,  την  Συρία.   Το  αυτονόητο  ότι  η  επίθεση  θα  είναι  μια  νέα  προβοκάτσια  δεν  το  συζητάμε.  Ο  Γερουσιαστής   Μακ  Κέιν  λοιπόν   λάβρος    και  άκρως  επιθετικός,  ίσως  γιατί  δεν  του  βγαίνουν  τα   κουκιά   στο  Κογκρέσο   παρόλες  τις  αφόρητες  πιέσεις,  άρχισε  τις   ψυχολογικές  πιέσεις   και  εκτός   ορίων  του  κράτους  του.   Το  έκανε  όμως  στο  ξεκάρφωτο  ή  κάπου  πατάει;    Εδώ  μπαίνει  η  ανάλυση  του  πρώτου  παράγοντα  που  θα  διερευνήσουμε  ,  του  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ.                                                                                                            Λίγοι  το  γνωρίζουν  όμως  μέσα  στην  καρδιά  της  ρωσικής   διοίκησης,  στο  Κρεμλίνο   και   γύρω  από  τον  Πρόεδρο  μαίνεται  ένας  πόλεμος   μεταξύ  καθαρά  πατριωτικών  ρωσικών  δυνάμεων  και  στελεχών, αλλά  και  αντίπαλων  πανίσχυρων  φιλοδυτικών,  με  αποτέλεσμα    πολλές  αποφάσεις  να  δυσκολεύουν.   Φυσικά  σε  αυτήν  την  συγκυρία  το φιλοδυτικό  λόμπυ  μεσα  στο  Κρεμλίνο  οργιάζει  και  ο  Μακ  Κέιν  κάτι  ξέρει.   Όχι  βέβαια  ότι   κάτι  τέτοιο  μπορεί  να   καθορίσει  τις  αποφάσεις    του  Προέδρου  Πούτιν  με  την   σιδερένια  πυγμή  που  όλοι  γνωρίζουμε.

Πάμε  τώρα  στο   β  προς  διερεύνηση  θέμα ,  στο  καθαρά    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ,  στο  κατά  πόσο  δηλ  οι  ρωσικές  δυνάμεις  είναι  επαρκείς  για  μια  τέτοια  αναμέτρηση,  αποκλειστικά  θαλάσσια  .    Η  απάντηση  είναι   ότι  η  Ρωσία  είναι  μια  ισχυρότατη  δύναμη  στην  στεριά   διαχρονικά  και  εκεί  οφείλει  όλες  τις  μεγάλες  νίκες  της.  Στην  θάλασσα   ποτέ  δεν  υπερίσχυε,  το  ίδιο  ισχύει  και  τώρα.   Ναυπηγεί   αρκετά  νεα  πλοία,  αναβαθμίζει  τα  υπάρχοντα,  το  Μόσκβα  αναγκάστηκε  να  το  πάρει  τώρα   και  να  το  στείλει  στην  Μεσόγειο  από  το  ναυπηγείο  που  ήταν  για  αναβάθμιση,   έχει  το  πλεονέκτημα  των  πυρηνικών  υποβρυχίων , όμως  εφάμιλλη  ισχύ  με  τις  ΗΠΑ  στην  θάλασσα  δεν  έχει.    Αυτό  από  μονο  του   αποτελεί  εμπόδιο  σοβαρό   στην  παρούσα  κατάσταση.   Έστειλε   μία  φρεγάτα  ηλεκτρονικού  πολέμου  για  ουσιαστική  βοήθεια  του  Άσσαντ  ως  προς   τον   εντοπισμό    των  Τόμαχωκ  που  θα  εκτοξεύσουν  τα  αμερικανικά   πλοία  και  υποβρύχια,  έστειλε  κάποια  αποβατικά  συν   το   Μόσκβα  πυρηνικό  κι  αυτά  με  τον  κίνδυνο  του  αποκλεισμού  τους   εφοσον  κλείσουν  οι  έξοδοι  από  Βόσπορο  και  Γιβραλτάρ.  Εκτός  της  έλλειψης    εφάμιλλων  αεροπλανοφόρων  έχει  και  το  ουσιαστικό  πρόβλημα    ανεφοδιασμού   και  τεράστιας  απόστασης  από  τις  βάσεις  του.   Επιχειρησιακά  λοιπόν  υστερεί  σε  πολλούς  τομείς.

Επόμενο  προς  διερεύνηση  θέμα  είναι  το  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ .    Ο  ρωσικός   λαός  αγαπάει  και  θαυμάζει  τον  Πρόεδρό  του,  τον  θέλει  δυναμικό  και   παρόντα  στα  παγκόσμια  προβλήματα,  παράγοντα  λύσης ,  όμως  θα  πάθει  σοκ  αν   ενημερωθεί  για  τα  οικονομικά  μεγέθη  που  συνεπάγεται    ένας  τέτοιος  πόλεμος   και  δεν   θα  τα  δεχθεί.   Αυτή  είναι  μια  σοβαρή  παράμετρος,  ένα   επιπλέον  αγκάθι  για  τον  Πρόεδρο.      Βέβαια  υπάρχει  ο  αντίλογος    για  τα  έσοδα  από  πώληση  οπλικών  συστημάτων   στην  Συρία,  όμως  δεν  ισοσκελίζονται   με  τα  έξοδα  μιας  πολεμικής  αναμέτρησης   πιστεύω.

Βέβαια  η  ανάμειξη  στο  Συριακό   πρόβλημα  εκ  μέρους  της  Ρωσίας  είναι  διαρκής  και  ισχυρή  από  την  έναρξή  του  και  αυτό  επιβάλλει  το   ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ  της  συμφέρον  στην  Αν .  Μεσόγειο  και  ως  προς  την  παρουσία  της   ως  ισχυρής  δύναμης   και  ως  προς  τους  ενεργειακούς  δρόμους   και  ως  προς   τα  ενεργειακά  κοιτάσματα  που  και  η  Συρία  έχει  στην    περιοχή.   Όμως  δεν  είναι  μονον  αυτό,  διακυβεύονται  πολύ  περισσότερα   πράγματα .     Πιθανή  επίθεση  κατά  της  Συρίας  και  διαμελισμός  της   με  κυριαρχία  των   ισλαμοφασιστών   σημαίνει  αυτόματο  πρόβλημα  και  στην  ίδια  την  επικράτεια  της  Ρωσίας  μέσα  από   την   ισχυροποίηση  των  πυρήνων  των   μουσουλμάνων     τρομοκρατών.    Ο  Καύκασος    μπορεί  να  πάρει  φωτιά   και  αυτό  το  ξέρει  καλά  ο  Πούτιν ,  γιαυτό  έχει  πάρει  τα  μέτρα  του  και  πολιτικοοικονομικά  με  την  διεύρυνση   της   Ευρασιατικής     Ένωσης  ,  αλλά  και  στρατιωτικά  έχοντας  κάνει  αστακό  την  επίφοβη  περιοχή.

Το  πρόβλημα  των  Ομόδοξων   Ορθόδοξων  Χριστιανών  στην  Συρία,  Ελλήνων  κυρίως ,  απασχολεί  σοβαρά  επίσης  την  Ρωσία,  κάτι  που   αφήνει  παντελώς  αδιάφορη  την  παχύδερμη  δική  μας  πολιτική  ηγεσία,  αν  και  για  το  δική  μας  όλοι  πια  έχουμε  ενστάσεις,  δεν  κάνουμε  όμως  τίποτα.

Τέλος  μπαίνει  το   κρίσιμο,  καθοριστικό  και   βασανιστικό  πρόβλημα  του  τι  μελλει  γενέσθαι    μετά    από  μια  σύγκρουση   στην  Συρία.   Ο  κίνδυνος  να  πάρει  ανεξέλεγκτες  διαστάσεις   και  να  συμπαρασύρει  όλη  την  Μεσόγειο,  ακόμη  κι  όλον  τον  κόσμο  δεν  είναι  αμελητέος.  Ο  ίδιος  ο  Άσσαντ   το  έθεσε,  ότι  ακόμη  κι  αν  αυτό  σημαίνει  την  έναρξη  του  Γ   Παγκοσμίου  πολέμου  αυτός  θα  υπερασπιστεί  την  πατρίδα  του  και  σωστά  θα  πράξει,  όμως  οι  ευθύνες   για  όσους  πυροδοτήσουν    για  μια  κραυγαλέα  προβοκάτσια,  τα  χημικα  εννοώ,  έναν  παγκόσμιο   όλεθρο  είναι  τεράστιες.    Κανείς  μας  δεν  θα  ήθελε  να  βρίσκεται   στη  θέση  του  να  πάρει  καταστροφικές   αποφάσεις  για  όλο  το  ανθρώπινο  είδος   δι  ασήμαντον  αφορμήν.   Κάποιοι   το  έχουν  ήδη  κάνει  θα  μου  πείτε.   Αυτοί  απλά  δεν  νοούνται   πλέον  άνθρωποι  θα  απαντήσω.

Ευδοκία  -  Υβόννη  Τσιλίδου      Πολιτευτής   ΑΝΕΛ