Οι Ορφικοί θεωρούσαν τον αιθέρα σαν υπερούσια αρχή, που απεικόνιζε τον χώρο, δηλαδή το κβαντικό κενό. Ο Πλάτων σαν την ανώτατη κατάσταση του αέρα. Ο Αριστοτέλης σαν την πεμτουσία.
Ο αιθέρας δεν είναι ύλη.
Είναι το πρώτο μέλος της νοητής τριάδας.
Είναι το πυρ που δίνει ζωή.
Ο Φερικίδης ταυτίζει τον αιθέρα με τον ΔΙΑ. Διαμέσου αυτού υποποιείται η δημιουργία στη γη. [ Ζήνα και χθονιήν και κρόνον. Ζήνα με τον αιθέρα, χρόνιην δε την γην,κρόνον δε τον χρόνον. Ο μεν αιθήρ το ποιούν, η δε τη γη το πάσχον, ο δε χρόνος εν ώ τα γιγόμενα ] ΦΕΡΕΚΙΔΗΣ
Ενώ ο Αισχύλος αποκαλείι τον αιθέρα θείκό [ Ω Διός αιθήρ και ταχύπτεροι πνοαί ] ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΟΤΗΣ
Όλος ο κόσμος είναι ένα ενεργειακό πεδίο .
Η κβαντική ανατρέπει την ύλη που βλέπουν τα μάτια σου, και σου λέει δεν υπάρχει. Υπάρχει το κενό. Τα πάντα είναι ενέργεια και τίποτε τοπικο στο σύμπαν. Τα σωματίδια συνδέονται στενά και αλληπεδρούν πέρα απ το χωρόχρονο.
Αν παρατηρήσεις κάτι θα το επιρεάσεις. Όλες οι οργανικές και συναισθηματικές δραστηριότητες, οπως και ο έρωτας πραγματοποιείται εξ αιτίας του αιθέρα. Γι αυτό αναφέρει τον έρωτα σαν ενωτική ουσία. Και το ανθρώπινο σώμα διατηρείται εξ ολοκλήρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.