ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Συμβαίνει πολλές φορές να μετριέται και να αναμετριέται το συναίσθημα με τη «λογική». Και άλλες πάλι φορές, πολύ συχνά πλέον τούτο, το μέτρημα και η αναμέτρηση γίνονται ανάμεσα στον Νόμο τού Κράτους και τον Νόμο τού Έθνους, ανάμεσα στο στείρο μελάνι και το αμέτρητο, το γεννοβόλο Φυλετικό Αίμα.

Ποια λογική όμως και ποια γραφειοκρατία μπορούν να σταθούν δίπλα στην Ελλάδα; Ποιος νους μπορεί να ακυρώσει την μνημοσύνη εκείνων που μάς άνοιξαν το δρόμο και τούς χτύπους τής καρδιάς μας; Και από πότε το μελάνι τού κοτζαμπάση δύναται να ακυρώσει το Αίμα τού Πολεμιστή δίχως εθνική λογοδοσία και Γουδί; Και ποιοι είναι αυτοί που θα αφαιρέσουν τις καμπάνες από τις εκκλησιές στην Πατρίδα τής Ορθοδοξίας διά τού υπουργείου υπνοπαιδείας και πανθρησκείας δίχως να δεχτούν το Αιώνιο Ανάθεμα;

Το Κράτος, ακόμη και το πιο υγιές, δεν είναι ποτέ πιο πάνω από το Έθνος. Το Κράτος θα δίνει πάντα εξετάσεις στο Έθνος και θα υπάρχει μονάχα όσο βρίσκεται άξιο για ζωή κι όχι για επιβίωση. Θα βρίσκεται στη ζωή όσο υπηρετεί την εθνική ολοκλήρωση, την κοινωνική δικαιοσύνη, το φυλετικό συναίσθημα και την Ορθόδοξη Πίστη.

Και από την στιγμή που υπηρετεί την σιωνιστική παγκοσμιοποίηση, από την στιγμή που διώκει το Εθνικό Φρόνημα, από την στιγμή που διώκει την Ορθοδοξία και χτίζει Τεμένη, από την στιγμή που βάζει τουρκολαθρομεταναστευτικά σχήματα στην πολιτική μας ζωή, το Έθνος υποχρεούται να κάνει στάχτη αυτό το ψευδοκράτος και να βάλει στη θέση του Κράτος Λαϊκό, Φυλετικό και Εθνικιστικό.

Το Ελληνικό Κράτος είναι Ελληνικό και επομένως άξιο να ζει όταν θρέφει τις ρίζες του και όταν αναπτύσσει δικούς του σύγχρονους κλώνους. Όταν έχει δηλαδή Ταυτότητα και Σχέδιο Πορείας, Μνήμη και Φιλοδοξία, Σεβασμό και Απαίτηση.

Μού αρέσει που είμαι Έλληνας και θέλω να παραμείνω Έλληνας. Ρουφάω την Ιστορία μου και παίρνω γερές ανάσες για να γράψω την δική μου Ιστορία, ακόμη καλύτερη, πάντα ελληνική. Θαυμάζω την ωραιότητα και τον Πολιτισμό τής Φυλής μου. Κι έτσι θέλω αυτή η ωραιότητα να παραμείνει στη Φυλή μου και να έχει συνέχεια που θα φέρει την δική μου σφραγίδα. Θέλω ακόμη να φτιάξω κι έναν κατά δικό μου πολιτισμό.

Τα γερά έθνη άρχουν κατά των Βαρβάρων, όπως έλεγε ο Ισοκράτης. Δεν άρχονται, γιατί τότε δεν είναι γερά έθνη. Δεν είναι καν Ζωντανά Έθνη. Είναι νεκρές φύσεις, είναι ραγιάδες τελειωμένοι.

Μα και η παρακμή είναι στοιχείο τής ανθρώπινης φύσης, στοιχείο κόπωσης. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, όταν είσαι βλάστημα τής Ελλάδος, βλάστημα τής Ιερής Γης τού Φωτός, ξεπερνάς γρήγορα τον χειμώνα τής ζωής σου και φτάνεις στην άνοιξη αυτής, στο ανθοβόλημα, στη νέα γέννα με την πεθυμιά να χτίσεις γκρεμίζοντας ό,τι σε κρατά χάμω. Με τον λογισμό που βρίσκει την προέκτασή του στο Ξίφος.

Αν πάλι βαλτώνεις στην παρακμή ακίνητος, τότε η παρακμή αυτή είναι στοιχείο νεκρώσεως των αισθήσεων. Είσαι ραγιάς εκ πεποιθήσεως, πεπεισμένος πως νόμος είναι ο νόμος των Αρχών, ακόμη κι αν αυτές οι Αρχές είναι ανήθικες, κατοχικές, προδοτικές, ξωμερίτικες, ψευτορωμέϊκες σαν τις σημερινές.

Σ’ αυτήν την περίπτωση έχει υπερισχύσει η ύλη τής Ιδέας. Τότε σού αλλάζουν χαρτιά και κύτταρα, Ιστορία και Φυλή, με αντάλλαγμα ένα κόκαλο πεταμένο στον αέρα για την κοιλιά σου. Τότε Έλληνας σωστός και κανονικός δεν λογίζεσαι. Επομένως σύντομα θα καταστείς μειοψηφία στον τόπο σου. Στον αμέσως επόμενο τόνο θα σβήσεις κι εσύ και η κοιλιά σου.

Ο Εθνικοκοινωνισμός είναι η Φλόγα τής Ζωντανής Ελλάδος. Είναι η ενέργεια τού Αληθινού Έλληνα που φέρει ανεξίτηλα χαραγμένα τα χαρτιά και τις Παραδόσεις, την Ορθή Πίστη και την Εθνική Αποστολή τής Ελληνικής Φυλής μέσα στο Αίμα του. Ο θρίαμβος τής άφθαρτης Ιδέας επί τής φθαρτής ύλης.

Και Εθνικοκοινωνιστής είναι ο Έλλην ο ακούραστος, ο καματάρης, διδάχος και διδασκόμενος, ο Πολεμιστής που έχει την φύση τού Φοίνικα μέσα του. Σκέπει την οικουμένη με τις φτερούγες του και ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Σκύβει μόνο μπρος στο Θεό και ξαποσταίνει από την μάχη μονάχα σαν τον στεφανώνει η Νίκη.

Η Ελλάς δεν πεθαίνει. Οι Ιδέες δεν φυλακίζονται. Η Γη μας μήτε κλέβεται μήτε μικραίνει, ότι είναι Κάστρο άπαρτο και χώμα τραχύ από Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα ποτισμένο, κατά πως λέγει ο Ίων Δραγούμης.

Νόμος για την Λαϊκή και Εθνικιστική Ιδέα είναι ο Νόμος τού Ανίκητου Αίματος, σε Έθνος και Κοινωνία. Είναι η Ταυτότητα τής Φυλής και τής Συνείδησης. Η Πίστη που συνέχει και χαλυβδώνει το Γένος ως Αποστολικό τού Θεού Γένος. Κι ακόμη η Κοινωνική Δικαιοσύνη και η Εθνική Υπεροχή.

Τρανών Προγόνων Ιχνηλάτες, Λαμπρών Αγωνιστών Παιδιά. Τα προγονικά ίχνη έχουν και συνέχεια. Τρανούς Απογόνους που διακατέχονται από το Ηρωικό Ήθος. Δεν ανεχόμαστε δειλούς και βέβηλους ανθέλληνες.

Πάνω από τον Έλληνα είναι μονάχα ο Θεός. Στην Κοινωνία είμαστε Φύλακες και Δικαιοκριτές. Και στις Πύλες τής Ελλάδος Εκστρατευτικό Σώμα που ξεμακραίνει, λυτρώνει, εκπολιτίζει.

Νέοι Σπαρτιάτες με Καρδιά Γενναία. Διήλθαμε τις Θερμοπύλες. Πάμε για τις Πλαταιές τού καιρού μας με το ξεπάστρεμα τού πολιτικάντικου μικροβίου. Ενότητα, Αρετή και Τόλμη για την φυγή προς τα εμπρός. Κατάλυση των γόρδιων δεσμών. Ακατάλυτη Εθνική Κυριαρχία και Ελληνοποίηση των πάντων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ