ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΑΘΗΝΑ 11-4-2016.

Να διορθώσουν λένε την οικονομία, διαλύοντας την ελληνική επιχειρηματικότητα και παραγωγή. Να κυνηγούν το ελληνικό εισόδημα και να το δίδουν σε ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους. Να αφήνουν Έλληνες να τρώγουν από τα σκουπίδια και να σιτίζουν αλλογενείς και αλλοθρήσκους γυρολόγους. Να παίρνουν σπίτια Ελλήνων και στρατόπεδα και να βάζουν εκεί μέσα τούς γυρολόγους. Να θυσιάζουν τα πάντα στο όνομα τού καταστροφικού νομίσματος τού ευρώ μιας ανύπαρκτης Ευρώπης, ενάντια στην εθνική οικονομία. Να βάζουν το ματωμένο χρήμα πάνω από τούς Έλληνες. Αυτή είναι η οικονομία τού νεοταξισμού και τού ψευτορωμέϊκου.

Φιλελεύθεροι και μαρξιστές μαζί με τούς πολιτικούς συμμάχους τους ολάκερης τής αστικής δημοκρατίας υποστηρίζουν πως το χρήμα πρέπει να διοικεί ένα άχρωμο κράτος δίχως ταυτότητα, σκοπό και σύνορα. Εμείς οι Έλληνες στο αίμα και την συνείδηση Εθνικοκοινωνιστές, έχοντας συμμάχους και αδερφούς μας μονάχα την πλειοψηφία τού ελληνικού λαού που έχει ταιριασμένα μέσα του την φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα τής Φυλής μας, πιστεύουμε πως την διοίκηση τού κράτους πρέπει να την ασκεί η εθνική κοινότητα που παράγει το εθνικό προϊόν, με το χρήμα στην θέση τού υπηρέτη τής κοινωνικής ευημερίας και τής αυτάρκειας σε αγαθά. Πιστεύουμε δηλαδή στην διαμόρφωση μιας πραγματικής εθνικής και λαϊκής οικονομίας.

Εργοδότης στο Ελληνικό Εθνικοκοινωνικό Κράτος είναι εκείνος που απασχολεί αποκλειστικά Έλληνες εργαζόμενους, επενδύει στην δημιουργία ελληνικών χώρων και θέσεων εργασίας και αποδίδει στο ελληνικό κράτος ανταποδοτικό οικονομικό όφελος παράλληλης στήριξης. Κράτος, εργοδοσία, ελεύθεροι επαγγελματίες, παραγωγοί και εργάτες παράγουν και καταναλώνουν τα αγαθά που επεξεργάζονται τα ελληνικά χέρια μέσα από την ελληνική φύση. Και μέσα από αυτήν την παραγωγική αλυσίδα, χώρο και δικαίωμα παρουσίας και έργου έχουν μόνον όσοι στηρίζουν την κοινωνία και το κοινό ταμείο, όσοι υπηρετούν την Ελληνική Φυλή.

Σκοπός και χρέος τού ελληνικού κράτους είναι να φέρει σε συνεννόηση και συνεργασία τον εργοδότη και τον εργάτη. Οι σχέσεις των ανθρωπίνων συντελεστών εργασίας πρέπει να εξομαλύνονται σε καιρούς δύστροπους από το ίδιο το ελληνικό κράτος κι όχι από συνδικάτα και φατρίες. Ενότης στο κράτος, ενότης στο Έθνος, ενότης στην Εργασία, Δυνατή Οικονομία. Και για να επιτευχθεί η εξισορροπητική επίδραση τού κράτους, πρέπει αυτό να ταυτίζει τα συμφέροντα εργοδότη και εργαζομένου, όπως ακριβώς τα συμφέροντα τής πολιτείας και τού πολίτη. Να υπάρξει λοιπόν ένα αληθινά εργατοπατερικό κράτος, να υπάρξει ένας και μόνον συνδικαλιστής μέσα στον Ελληνισμό. Ένα Λαϊκό, Φυλετικό και Εργατικό Κράτος, φύσει και θέσει Εθνικό.

Για να υπάρξει ταύτιση στις επιδιώξεις των πολιτών, πρέπει να υφίσταται κοινή εργασία επάνω σε έναν ενιαίο στρατηγικό αναπτυξιακό σκοπό. Αυτοσυντηρησία τής κοινωνίας και αυτάρκεια τού έθνους. Ισχυρό Κράτος που δομείται επάνω στα χέρια και την φύση τού Ελληνισμού. Σύνδεση τού χρήματος αποκλειστικά με το εγχώριο προϊόν. Κοινωνία αλληλεγγύης που μοιράζεται και επιλύει τα προβλήματα της ανάμεσα στα συνδεδεμένα με άρρηκτο δεσμό μέλη τής φυλετικής κοινότητας. Και μια ασυγκράτητη ορμή να γίνει ο κοινός Οίκος τής Φυλής, το Ελληνικό Κράτος στέγη όλων των Ελλήνων και Μεγάλη Δύναμη. Επομένως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε πραγματική κι όχι εικονική οικονομία.

Μια εθνική οικονομία χρειάζεται ένα ευέλικτο εθνικό νόμισμα. Και μια πραγματική οικονομία χρειάζεται μια ανθηρή και νεανική ελληνική δημογραφία. Δεν μπορείς να συζητάς για ανθηρά ταμεία, όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται εκτός Ελλάδος, γύρω από ένα νόμισμα που σχεδιάστηκε για την υποθήκευση τής πατρίδος στα θησαυροφυλάκια των τραπεζιτών τής παγκοσμιοποίησης.

Δεν μπορείς επιπλέον να μιλάς για οικονομία και ανάπτυξη, όταν οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι είναι δυσανάλογα αυξημένοι ως προς τούς εργαζόμενους ούτε φυσικά όταν οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, όταν οι γεννήσεις αντιστοιχούν σε ένα παιδί κατά μέσον όρο ανά οικογένεια και οι γέροντες χαρακτηρίζουν το κράτος μας αντί τής νεολαίας. Κι όλα αυτά με τούς προδότες πολιτικούς τής αστικής δημοκρατίας να φορολογούν τα ελληνόπουλα και να γεμίζουν την ελληνική κοινωνία με λαθρομετανάστες.

Το χρέος που έχουν φορτώσει στην Ιερή Ελλάδα μας δεν είναι απλώς επαχθές, αλλά ένα δολοφονικό εργαλείο για την βιολογική εξόντωση τής Ελληνικής Φυλής. Οι οικονομικοί και οι δημογραφικοί δείκτες τού κατοχικού καθεστώτος μιλούν ξεκάθαρα για τις ενοχές του. Το χρέος των πολιτικών δεν γίνεται δεκτό ως εθνικό. Κατάσχεση των περιουσιών όσων φόρτωσαν τα χρέη τους στην πλάτη τού Έθνους και δίκη αυτών ως ενόχων εσχάτης προδοσίας. Επαναπροσδιορισμός τής οικονομίας ως παραγωγικής διαδικασίας, επιστροφή στην σύνδεση τού Έλληνα με την γη του και τις ασχολίες της. Και ευθύς αμέσως επιστροφή στο ελληνικό νόμισμα.

Το εθνικό νόμισμα πρέπει να συνδεθεί από την αρχή τής επανεντάξεώς του στην ελληνική κοινωνία με τις ενεργές παραγωγικά πληθυσμιακές ομάδες και με τις ομάδες εκείνες που επλήγησαν από τούς μισέλληνες δολοφόνους. Συνταξιούχοι, άνεργοι, νοικοκυριά και ελληνική νεολαία πρέπει να ενισχυθούν στοχευμένα. Να επιδοτηθούν επιπλέον η δημιουργία ελληνικών οικογενειών και τα ελληνόπουλα από την γέννησή τους έως την ενηλικίωση.

Να αναζωογονηθεί η κυκλοφορία τού χρήματος ανάμεσα στον λαό και την εγχώρια αγορά  βασικών ειδών κατανάλωσης. Να αποκλειστεί πάσα διαφυγή εθνικών πόρων εκτός συνόρων. Να διαγραφούν τα χρέη των παραγωγικών Ελλήνων προς τις τράπεζες. Να συντριφτούν πάσης φύσεως κερδοσκοπικές συντεχνίες. Και να ενισχυθεί η ελληνική αγορά από το Εθνικοκοινωνικό Εργατικό Κράτος ενάντια στα πολυεθνικά κοράκια. Περισσότεροι Έλληνες, ελληνική οικονομία, ακμαία γη, Ισχυρή Ελλάδα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ