ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ

ΑΘΗΝΑ 2-5-2016.

Η εν Ελλάδι και ουχί ελληνική Αριστερά είναι η πλέον εγγυημένη βαλβίδα εκτονώσεως πάσης κρίσεως τής αστικής κομματοκρατίας. Ο χωροφύλακας τού συστήματος απέναντι στον αγανακτισμένο, το σκυλί που γαβγίζει χωρίς να δαγκώνει, ο υποστηρικτής πάσης διεκδίκησης όλων των άλλων πλην Ελλήνων, ο κήρυκας των δικαιωμάτων που έχουν αφαιρεθεί από τούς Έλληνες για να δοθούν στον εισβολέα. Κι έτσι, κάπου εκεί, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παράνοια, η έννοια τής αλληλεγγύης χάνει το νόημά της.

Τις μέρες που το λαθροπροσφυγικό πρόβλημα γνωρίζει εκρηκτική έξαρση, με την Ελλάδα να έχει γεμίσει με καταυλισμούς ισλαμιστών μέσα και δίπλα από ελληνικά στρατόπεδα, έχει σημειωθεί κατακόρυφη μείωση τής εμφανίσεως αριστερών συνδικαλιστών ανά τας οδούς και τις επιχειρήσεις. Παρελαύνουν μονάχα υπέρ λαθρομεταναστών. Είναι γνωστή άλλωστε σε όλους η ιδεοληψία των ενεργούμενων τού σιωνισμού στα σωθικά τής εργατικής τάξεως, με την άρνηση τού εθνικού φρονήματος και τής φυλετικής ταυτότητας τού Ελληνισμού και κάθε λεύτερου λαού. Τα δε μνημόνια που έχουν υποθηκεύσει την Πατρίδα μας έχουν γίνει «καλά», αφού απέκτησαν αριστερούς διαχειριστές!

Φυσικά η Αριστερά, για να είμαστε όπως πάντα ακριβοδίκαιοι, δεν αποτελεί το μόνο αγκάθι για τον Έλληνα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τούς σοσιαλιστές, για τούς φιλελεύθερους, για όλα τα συστημικά κόμματα και φυσικά για τον προβατόσχημο λύκο που έχουν βάλει όλοι τους στους χώρους παραγωγής και κοινωνικής πολιτικής που λέγεται συνδικαλισμός. Το κόλπο είναι απλό. Τα ντόπια εξαρτήματα τού νεοταξισμού θέλουν την απουσία συλλογικής αναπτυξιακής δράσης, διαλυμένους εργασιακούς χώρους, αποκαρδιωμένο και πεινασμένο ελληνικό λαό, ώστε να καταληφθεί η μεν Πολιτεία από ξένα συμφέροντα, ο δε Ελληνισμός να εγκαταλείψει αμαχητί τα ζητήματα τής εθνικής του ασφάλειας και ακεραιότητας.

Η εργατική τάξη αποτελεί μαζί με την νεολαία και τον στρατό τούς στρατηγικούς πυλώνες ενέργειας τού εθνικού κράτους. Το δε εθνικό κράτος υφίσταται και λαμβάνει σάρκα και οστά όταν υπάρχει ταύτιση σκοπών και στόχων πολιτείας και πολιτών, όταν οι πάντες σε εξουσία και κοινωνία στηρίζονται στην συνοχή και την επιθυμία τής Φυλής για την αυτάρκεια και την ισχύ τής Πατρίδος. Το κράτος αυτό στηρίζεται οπωσδήποτε στην Παράδοση και την Ταυτότητα τού Έθνους. Είναι κράτος οπωσδήποτε λαϊκό, εργατικό και εθνικοκοινωνικό.

Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η εγγενής αλληλεγγύη των παραγωγικών δυνάμεων τής Φυλής από τον καιροσκοπισμό των ιδιοτελών συμφερόντων και τον ξένο προστατευτισμό. Οι προθέσεις και οι πράξεις, τα ενεργούμενα και οι ωφεληθέντες είναι η πραγματική εικόνα που κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει. Κανείς δεν μπορεί να φανεί ανθρωπιστής με ξένους λαούς, αν δεν αγαπάει πρωτίστως τον δικό του λαό. Εκτός κι αν ο ανθρωπισμός του είναι επαγγελματικός, αν θέλει να ανοίξει την θύρα στην δυστυχία για να φτιάξει έναν εσμό σκλάβων δίχως ταυτότητα και προορισμό, πρόθυμων να υπηρετήσουν το τέρας τής παγκοσμιοποίησης.

Το λέω άπαξ δια παντός και ας χαρακτηριστώ όπως να είναι. Εντός Ελλάδος είμαι Έλλην Άνθρωπος και εκτός συνόρων φιλάνθρωπος. Εκείνος που αγαπάει τον λαό του, εκείνος που βαστάει στερεό το σπίτι του, εκείνος που δίδει ιδρώτα και αίμα για να ζήσουν τα παιδιά του, μονάχα εκείνος ξέρει τι σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει εργασία, τι σημαίνει θυσία, τι σημαίνει λευτεριά και προκοπή.

Δεν τραβάει λοιπόν ο αληθινά εργατικός και βαθιά ανθρωπιστής τούς άλλους λαούς στο χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης, δεν ψάχνει τάχα ψωμί μέσα στην πείνα και δεν σκορπά λαούς στην οικουμένη. Μένει ο καθείς Πατριώτης στον τόπο του, βοηθάει αν μπορεί τον άλλο λαό στο δικό του σπίτι και πασχίζει να φτιάξει κράτος που στέκει μοναχό του όρθιο ακόμη και στους δυσκολότερους καιρούς. Αυτός είναι ο ελληνικότατος Εθνικοκοινωνισμός μου. Κι όλα τούτα με σεβασμό στην ανεξαρτησία τού κράτους και την κοινωνική δικαιοσύνη μα και την δυνατή προσωπικότητα τού Έθνους. Την αυθυπαρξία άλλως πως τής Ελληνικής Φυλής.

Οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές τής νεοταξικής κομματοκρατίας έχουν βαλθεί να ανοίξουν τις κερκόπορτες τού ελληνισμού και να γεμίσουν την κοινωνία μας πεμπτοφαλαγγίτες. Να αντικαταστήσουν τούς Έλληνες με αλλογενείς και αλλοθρήσκους που θα καρπωθούν τα επίχειρα τής εισβολής τους και θα τα μοιρασθούν με τούς διεθνείς εντολείς τους. Διότι θέλουν να χρωστά μια ζωή η Πατρίδα μας. Και ακόμη να διαλυθεί το Έθνος τού Θεού και τού Πολιτισμού.

Μάς θέλουν αδρανείς. Και αφού αυτό δεν γίνεται, μάς ζητούν να αφομοιώσουμε όλους τούς γυρολόγους ψευτοπρόσφυγες των τζιχαντισμών και των νεοταξικών πολέμων. Να νοιώσουμε ψεύτικες ενοχές, να τούς δώσουμε σπίτια, στρατόπεδα, ακόμη και εκκλησιές και σχολεία. Αλλά αυτό δεν είναι αλληλεγγύη. Είναι καταχρηστικός προστατευτισμός, είναι νταβατζηλίκι, είναι εποικισμός, είναι παράδοση τής Ελλάδος στις φλόγες τής πείνας μα και τής ειρηνικής καταλήψεως. Και όλα τούτα όταν όλως τυχαία τάχα μάς μιλούν για τουρκικές, ψευτομακεδονικές και άλλες ψευτομειονότητες. Και ακόμη όταν υπουργοί λαλούνε τα Σκόπια ως Μακεδονία.

Το Εθνικοκοινωνικό μας Κίνημα δείχνει την αλληλεγγύη του στον ελληνικό λαό. Το Εθνικοκοινωνικό μας Κίνημα πιστεύει με πάθος στις δυνάμεις τής Ελληνικής Φυλής. Το Εθνικοκοινωνικό μας Κίνημα βλέπει σε κάθε Έλληνα και στα παιδιά μας μια Ελλάδα που έχει στο πλευρό της ολάκερο το Έθνος. Η Ελλάς είναι Ορθόδοξη, είναι το Αποστολικό Έθνος που χαρίτωσε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και έτσι θα παραμείνει.

Η Ελλάς ανήκει μονάχα στους Έλληνες στο Αίμα και την Ψυχή και τίποτα δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Το Ελληνικό Έθνος έχει τον εργάτη, τον νεολαίο και τον στρατιώτη για να φτιάχνει το ψωμί του, για να ανανεώνει τα κύτταρά του και για να φτιάχνει Μεγάλη και Ισχυρή Ελλάδα. Αλληλεγγύη στον Έλληνα. Ζωή στην Ελλάδα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ