ΑΓΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑ

ΑΘΗΝΑ 25-8-2019.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

Η γενέτειρα γη είναι μέγας μηχανισμός αναγέννησης τού ανθρώπου. Είναι ο αρδευτικός κρουνός τής ψυχής μας και η ζώσα μνήμη μας, οι ρίζες ζωής αληθινής σε κάθε βήμα μας. Το σπίτι τού παππού και τής γιαγιάς, η εκκλησία, οι γειτονιές που γεμίσαμε με τις παιδικές μας συντροφιές, η παραλία τού χωριού, τα προγονικά μνημεία, τα καφενεία και η πλατεία τού χωριού, όλα καθαρίζουν τον νου από την καθημερινότητα και φωτίζουν από όλες τις απόψεις σώμα και καρδιά.

Πήγαμε λοιπόν και φέτος οικογενειακά στην δική μας ιδιαίτερη πατρίδα που την έχουμε ονομάσει Αγία Βοιωτία. Η διάθεσή μας ήταν ζωηρή από την πρώτη κιόλας στιγμή και σε ολάκερο το ταξίδι. Η είσοδος σε κάθε χωριό και μια χαρούμενη προσμονή. Τα προσκυνήματα στα ριζά και τις κορφές των βουνών, οι πηγές με τα τρεχούμενα νερά, τα δάση με τούς χώρους αναψυχής, τα καλούδια από το φούρνο που πήραμε στο προτελευταίο χωριό και στο τέλος τής διαδρομής μάς προϋπάντησαν οι ελαιώνες τής Ξηρονομής, τού δικού μας χωριού.

Είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Στην τελική ευθεία τού δρόμου από απόσταση ξεχωρίζει και μάς υποδέχεται η εκκλησία τής Ξηρονομής, ο Ιερός Ναός Γεννήσεως τής Θεοτόκου Παναγιάς μας. Είναι ο δικός μας χαρακτηριστικός χαιρετισμός που αγαλλιάζει την νέα γενιά που ανακάμπτει στη γενέτειρα. Στον δρόμο τής ελευθερίας και τής ανεμελιάς κινούνται και τα παιδιά που έχουν αναπτύξει τον ίδιο όμορφο δεσμό με τη γη των γονιών τους. Έτσι ακριβώς συνέβη με την κόρη μας που ανέπτυξε μέσα από την εφηβεία πλέον την φιλία, τις συντροφιές και τούς περιπάτους με τα υπόλοιπα παιδιά.

Το χωριό μας, όπως ακριβώς συμβαίνει με ολόκληρη την ύπαιθρο χώρα, βιώνει τον χρόνο εκτός διακοπών μέσα σ’ ένα κλίμα δημογραφικού μαρασμού. Οι παραγωγικές γενιές, ακόμη και εκείνες που γεννήθηκαν στο χωριό, έχουν μετακινηθεί προ πολλών ετών στα αστικά κέντρα και κυρίως βέβαια την Αθήνα. Η συντριπτική πλειοψηφία των μονίμων κατοίκων τής Ξηρονομής είναι ηλικιωμένοι και οι αποδημήσαντες εις Κύριον πολλοί.

Φέτος όμως το χωριό ζωήρεψε ευτυχώς πολύ. Όλα τα σπίτια γέμισαν από τούς εκδρομείς τού καλοκαιριού που σπεύσαμε να δροσίσουμε τις υπάρξεις μας με τα προγονικά νάματα. Οι γειτονιές και οι χώροι σύναξης, από την κεντρική πλατεία και την Κοινότητα έως την Εκκλησία και το σχολείο, φωτίστηκαν από τα παιδικά χαμόγελα, τα παιχνιδίσματα και τα πειράγματα των παιδιών μας που αναζωογόνησαν τα χώματα των γονιών τους. Και στις 15 Αυγούστου όλοι οι συγχωριανοί συγκεντρωθήκαμε στον Ιερό Ναό Γεννήσεως τής Θεοτόκου τιμώντας ευλαβικά την Κοίμηση τής Παναγιάς μας.

Η κόρη μας με την παρέα της αποφάσισε να απολαύσει την παραλία τού χωριού, γυρνώντας στο τέλος πάντα πίσω στους κοινοτικούς περιπάτους. Παλαιότερα έκανε τα θαλασσινά της λουτρά, με την οικογένειά μας να καταλύει μέρες πολλές πλησίον τής παραλίας Αλυκής που απέχει 10 χιλιόμετρα από την Ξηρονομή, πίσω από ένα βουνό. Τώρα όμως, έφηβη πλέον η Ειρήνη μας, σχημάτισε την δική της παρέα όχι μόνο στην πόλη μα και στο χωριό. Κι αυτό βέβαια είναι μεγάλη ικανοποίηση για εμάς τούς γονείς της, γιατί η αγάπη μας για την κόρη μας σμίγει με την αγάπη μας για την γενέθλια γη μας, αφού είμαστε άπαντες Βοιωτοί και Θηβαίοι.

Η παραλία τού χωριού μας είναι η ονομαζόμενη Αλυκή από την αλμυρή λίμνη που εμπεριέχει στην περιφέρειά της, γεμάτη από αλάτι που μάς θρέφει από πάντα. Βρεχόμαστε από τον Κορινθιακό Κόλπο και απέναντί μας έχουμε το Λουτράκι. Στο βάθος έχουμε τις Αλκυονίδες Νήσους που φημίζονται για την έντονη γεωσεισμική τους διάθεση. Απέναντι από την αλμυρή λίμνη, στο άλλο άκρο τής Αλυκής στέκει η μεσαιωνική ακρόπολη τής Τίφυς, με τα μνημειακά της αποτυπώματα να εκτείνονται επί τού ορεινού όγκου που εισέρχεται έως το θαλάσσιο χώρο.

Η ακρόπολη τής Τίφυς προστάτευε τούς κατοίκους από τις εισβολές των πειρατών. Πίσω από την Τίφυ, στην κορυφή τού βουνού βρίσκεται το εκκλησάκι τής Υπαπαντής τού Χριστού μας που είναι ο ενοριακός Ιερός Ναός τής Αλυκής. Η ακρόπολη τής παραλίας μας έχει λάβει το όνομά της από τον Τίφυ που ήταν μυθικός Αργοναύτης και κυβερνήτης τής Αργούς. Ήταν γιός τού Αγνίου από τις γειτονικές μας Θεσπιές που τίμησαν τη φάρα μας στις Θερμοπύλες. Πέθανε στη χώρα των Μαρανδυνών όπου βασίλευε ο Λύκος, λίγο πριν φτάσουν στην Κολχίδα, όταν οι Αργοναύτες σταμάτησαν εκεί και την θέση του πήρε ο Αγκαίος.

Τα πανηγύρια με τη δημοτική μας μουσική παράδοση, οι οργανοπαίχτες που περιδιαβαίνουν την επαρχία μας από χωριό σε χωριό, οι καλλιτεχνικές παραστάσεις και το θέατρο των σκιών με τα γλέντια και τα χαμόγελα των παρεών στην κεντρική πλατεία τού χωριού, συμπληρώνουν το σκηνικό τής ψυχικής μας αναγέννησης. Είναι μια χρονική περίοδος κατά την οποία όλα τα χωριά των Θηβών, το ένα μετά το άλλο, διεξάγουν τις τοπικές τους εορτές. Η Θήβα εορτάζει στις 23 Αυγούστου, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμάει την Απόδοση τής Κοιμήσεως τής Παναγιάς μας μετά την παρέλευση 9 ημερών. Η Ξηρονομή μας εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου μαζί με τον κοινοτικό μας Ιερό Ναό Γεννήσεως τής Θεοτόκου Παναγιάς μας.

Ευχής έργον και ζήτημα μιας ευλαβούς και πατριωτικής Πολιτείας είναι να γεμίσουν και πάλι από την αρχή τα χωριά μας με κόσμο ελληνικό, ενεργό και ζεστό. Να επιστρέψει η διοίκηση και η μέριμνα τού χωριού στις κοινότητες, στον κοινοτικό τρόπο οργάνωσης τής ζωής. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να στηριχθεί ο πρωτογενής παραγωγικός τομέας τής αγροτικής και τής κτηνοτροφικής ενασχόλησης, να υπάρξουν υποδομές παιδείας, υγείας, δημόσιας ασφάλειας, να στηριχθεί η ελληνική οικογένεια στην εγκατάστασή της, να γεμίσει ελληνόπουλα η ύπαιθρος χώρα ολούθε. Τότε η Ελλάς θα ζωντανέψει.