ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΟΣ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

ΑΘΗΝΑ 21-4-2020.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

Πολίτευμα νόμιμο είναι το εθνικά επωφελές πολίτευμα. Κράτος δε νόμιμο υφίσταται όταν αυτό εκφράζει τις εθνικές αξίες και αποφάσεις. Την εποχή τής στρατιωτικής κυβερνήσεως τής 21ης Απριλίου 1967, ο χαρακτήρας τού Κράτους εξέφραζε το Έθνος. Ήταν η Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών που ανήκε αποκλειστικά στον ενωμένο και κυρίαρχο λαό. Δεν υπήρχαν στημένα χρέη, δεν υπήρχαν λαθρομετανάστες, δεν υπήρχαν κλειστές εκκλησίες, δεν υπήρχαν φτώχια και ανεργία.

Πριν από την επιβολή τής λαοφιλούς εθνικής και στρατιωτικής επαναστάσεως, υπήρχε καθεστώς πολιτικής ασυνεννοησίας και επικείμενης πολιτειακής ανωμαλίας. Υπήρχε ένα κράτος που δεν απέκτησε ποτέ εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Τούτο ισχύει στον απόλυτο βαθμό και σήμερα. Επί τής ουσίας, η εξάρτηση τής Ελλάδος στον ξένο παράγοντα συνεχιζόταν επάνω στα τραύματα που είχε αφήσει ο προηγούμενος μεγάλος πόλεμος και οι συμμορίτικες συγκρούσεις. Ένας λαός απελπισμένος και διχασμένος παρατηρούσε τούς πολιτικούς «του» να ερίζουν για κομματικά συμφέροντα, με τούς γεωπολιτικούς κινδύνους στα εθνικά θέματα να εξελίσσονται πέριξ τής Ελλάδος και την λαϊκή κυριαρχία να βρίσκεται στο περιθώριο.

Μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του στον Εθνικό Στρατό αποφάσισαν να σταματήσουν την κατρακύλα τού Ελληνικού Έθνους προς το γκρεμό. Οι διεθνείς ισορροπίες χρειαζόντουσαν υπεύθυνο εθνικό χειρισμό. Τα δε πλεονεκτήματα τής εθνικής μας παραγωγικής και ενεργειακής μηχανής έπρεπε να τεθούν στην διάθεση μιας αληθινά εθνικής οικονομίας προς όφελος τού λαού. Η δημόσια ασφάλεια και η κοινωνική συνοχή ήταν το καταλυτικό αντίδοτο ενάντια σε πάσης μορφής εγκληματικότητα και εμφύλια σύγκρουση. Ο δε Εθνικός Στρατός αποτελούσε την λόγχη στις εχθρικές επιβουλές και την ασπίδα τής εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Επί τής ουσίας, εφαρμόστηκε το κυρίαρχο δόγμα μιας ελεύθερης Ελλάδος που ανήκε κυριολεκτικά και αποκλειστικά στους Έλληνες. Ήταν η απαρχή μιας Ελλάδος που επιθυμούσε να στηριχθεί επάνω στις δικές της δυνάμεις. Μια προσπάθεια που δυστυχώς δεν έμελλε να βαστήξει πολλά χρόνια. Διότι για να μπει η σταθερή βάση δημιουργίας μιας ισχυρής Ελλάδος, πρέπει να σχηματιστεί Πολιτεία Ελληνική που θα στηρίζεται στην απόλυτη και ολοκληρωτική επαναστατική συνεργασία ελληνικού στρατού, ελληνικού λαού και ελληνικού εθνικισμού. Ένα εθνικό κράτος που θα στηριχθεί στον νεολαίο, στον εργάτη, στον πολεμιστή. Χρειαζόμαστε ένα Εθνικό Κράτος που θα αναπτυχθεί μέσα σε ένα περιβάλλον σταθερότητας και πυγμής που θα γίνει σεβαστό από τον διεθνή περίγυρο.

Τα πλεονεκτήματα τού Εθνικού Καθεστώτος τής 21ης Απριλίου ήταν πολλά. Υπήρχε μια οικονομία τής οποίας όλοι οι τομείς λειτουργούσαν άψογα και συνεργατικά μεταξύ τους. Ο πρωτογενής παράγοντας τής αγροτικής οικονομίας και των εργασιών τής υπαίθρου χώρας στηρίχθηκε από το κράτος. Τα επαχθή χρέη των αγροτών μας διαγράφηκαν. Η ζωή στα χωριά και τα νησιά μας κυλούσε βαστώντας τα ενεργά μέλη της στους τόπους καταγωγής τους. Η ελληνική βιοτεχνία, η ελληνική βιομηχανία και το ελληνικό εμπόριο αξιοποιούσαν στο έπακρο τα αγαθά τής ελληνικής γης και παρείχαν πλήρεις θέσεις εργασίας. Η ελληνική ναυτιλία, οι θαλάσσιες μεταφορές και οι συναφείς ναυπηγικές και άλλου είδους εργασίες προωθούσαν την ελληνική παρουσία και προσέθεταν εθνικό εισόδημα.

Κάθε σκέψη παραβατικότητας σε βάρος τής εθνικής ομαλότητας εξαλείφτηκε. Ο ελληνικός λαός δόθηκε απερίσπαστος στην συγκρότηση τής οικογένειας και την εξασφάλιση υψηλού βιοτικού επιπέδου σε σχέση με την εποχή εκείνη. Το σύνθημα Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια έγινε πολιτική πράξη. Τα σχολεία καλλιεργούσαν ένα πνεύμα ξεκάθαρα ελληνοχριστιανικό. Η εθνική αυτογνωσία και η καλλιέργεια γνώσεων προωθούσαν την φυλετική συνέχεια, την κοινωνική άμιλλα και την αξιοκρατία. Η Εκκλησία ασκούσε το ορθόδοξο λειτούργημα και την εθνική της αποστολή, με τούς ναούς ζωντανή έπαλξη και αγκάλη στο πλευρό τού λαού και όχι κλειστούς και απομακρυσμένους από τον πιστό τού Χριστού Ελληνισμό.

Το έργο τής 21ης Απριλίου όδευε προς μια βέβαιη θετική επίτευξη εθνικού και οικονομικού αποτελέσματος. Τα εθνικά ωστόσο θέματα εξακολουθούσαν να αιμορραγούν. Οι γειτονικοί λαοί προκαλούσαν το ίδιο έντονα πάντα, με πρώτη την Τουρκία που ο διεθνής παράγοντας τού νεοταξισμού την χρησιμοποιούσε και την χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης σε βάρος μας. Οι γεωφυσικοί μας πόροι και οι ενεργειακές πηγές είχαν μπει στο διεθνή στόχαστρο. Ο γεωπολιτικός παράγοντας τής Μέσης Ανατολής είχε πάρει πολεμική φωτιά, με τις ΗΠΑ να στηρίζουν το σχέδιο τού μεγάλου Ισραήλ έναντι των αραβικών λαών. Και οι ψευτοσύμμαχοι τής Εσπερίας ήθελαν την Ελλάδα λεηλατημένη γέφυρα στους σκοπούς τους.

Η κυβέρνηση τής 21ης Απριλίου, τηρώντας διεθνή πολιτική ίσων αποστάσεων έναντι των γεωπολιτικών εταίρων, είχε λάβει την απόφαση να αξιοποιήσει τον πλούτο τής χώρας επ’ ωφελεία τού λαού, χτίζοντας παράλληλα μια ζώνη εθνικής ασφαλείας. Κι όταν ζητήθηκε από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο να παραχωρήσει ελληνικό εναέριο χώρο για να διαβούν τα αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη στο πλευρό τού Ισραήλ, ο Εθνικός Κυβερνήτης απάντησε αρνητικά. Κατόπιν στήθηκε η υπόθεση τού Πολυτεχνείου για την αποκατάσταση τής δημοκρατίας που οδήγησε στην ανατροπή τού Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη και στην κυπριακή τραγωδία με την σύμπραξη επίορκων στρατιωτικών και πολιτικών τής αστικής δημοκρατίας.

Η αστική δημοκρατία ήρθε και ισοπέδωσε τον τόπο. Έφερε την αστυφιλία με την ερήμωση τής επαρχίας, το ξήλωμα τής παραγωγής, τα επιδόματα και τα δάνεια με την μείωση τού εθνικού προϊόντος και τής εθνικής εργασίας, την ανεργία, την λαθρομετανάστευση για την αντικατάσταση των Ελλήνων, τα μνημόνια, την παραχώρηση τής εθνικής κυριαρχίας στους σιωνιστές νεοταξίτες και την κάλυψη των τουρκικών αξιώσεων. Διέλυσε την παιδεία. Ξεπούλησε την Μακεδονία. Διεθνοποίησε το μισό Αιγαίο με όχημα την έρευνα και διάσωση, τις γεωτρήσεις και τις στρατιωτικές ασκήσεις. Έκλεισε τις εκκλησίες και το λαό στα σπίτια του με όχημα μια ασύδοτη γρίπη. Επιδιώκει ξεκάθαρα την παράδοση τής Ιερής Ελλάδος στα δίχτυα τής αντίχριστης παγκοσμιοποίησης.

Η εργασία που έκαμε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με τούς συνεργάτες του είναι ένα σχέδιο εφικτό να γενεί σήμερα πράξη, αρκεί να υπάρξει σαφής και ολοκληρωτική πολιτική και πολιτειακή μεταβολή. Ο διεθνισμός και ο ξενοκίνητος κομματισμός δεν έχουν θέση στην Ελλάδα που θέλει να στηριχθεί στην φυλετική αυθυπαρξία και την εθνική ισχύ τού Ελληνισμού. Η Ελλάς σήμερα χρειάζεται την πλέον τειχισμένη και αποφασιστική εθνικιστική διακυβέρνηση που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία των εθνών. Η επόμενη εθνική κυβέρνηση πρέπει να είναι κυβέρνηση συνεργασίας εθνικισμού, λαού και στρατού. Στην πολιτική διακυβέρνηση ο ελληνικός εθνικισμός, στην εθνική άμυνα και την ασφάλεια τού λαού ο ελληνικός στρατός και κοινοβούλιο τού Έθνους ο ελληνικός λαός. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και Εθνικιστών.