ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΑΘΗΝΑ 1-3-2014.

Στις 28 Φεβρουαρίου τού 1975, ένας Έλληνας φοιτητής στη Ρώμη έχασε τη ζωή του χτυπημένος από τις σφαίρες τού διχασμού και τής μισαλλοδοξίας. Το όνομα του ήταν Μιχάλης Μάντακας, Μίκης όπως τον φώναζαν φίλοι και συναγωνιστές, και το αίτιο τής δολοφονίας ήταν πως υπήρξε Εθνικιστής. Ένας μαχητής τής Εθνικής Ιδέας, τής ενότητας δηλαδή τής Εθνικής Κοινότητος και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Η μαύρη εκείνη περίοδος στη γειτονική μας Ιταλία είναι γνωστή ως τα χρόνια τού Μολυβιού. Πολιτική διαφθορά παντού, ιδεολογική τρομοκρατία από την αριστερά, συγκρούσεις σε πανεπιστήμια και κοινωνία, αίμα πολύ. Η ψευτοδημοκρατία διερχόταν βαθύτατη κρίση συμπαρασύροντας στον βούρκο της μια ολόκληρη χώρα, με έναν λαό να ζητάει επίμονα κάθαρση και λαϊκή κυριαρχία. Γνωστά συμπτώματα που τα ζούμε έντονα και επαναλαμβανόμενα στην Μεγάλη Πατρίδα Μας Ελλάδα.

Οι εγκληματικές οργανώσεις τού ιταλικού κατοχικού καθεστώτος κυριαρχούσαν παντού. Από τη μαφία έως το παρακράτος και μέσα στο κοινοβούλιο. Η δε Αριστερά διαχρονικά προστατεύει τούς εχθρούς τού Έθνους, επιτιθέμενη στους υπερασπιστές του Εθνικιστές.  

Ο Μίκης δραστηριοποιείτο στη διάρκεια των σπουδών του στο Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα. Ο Εθνικισμός του, το έντονο πατριωτισμό συναίσθημα, οι αξίες που είχε πάρει από την Ελλάδα και το σπίτι του, είχαν δημιουργήσει μέσα του έναν καθαρά προσωπικό τρόπο ζωής και σκέψης.

Η αδικία και το χάλασμα ενός λαού τον έβρισκε καθολικά αντίθετο. Κι όταν οι Ιταλοί Αριστεροί, παρόλο που διέθεταν κοινοβουλευτική παρουσία, προέβησαν σε ωμότητες, ο Μίκης δήλωσε το αιώνιο και ισόβιο παρών του.

Όλα ξεκίνησαν ως γνωστό στους καλώς γνωρίζοντες, όταν αριστεροί παρακρατικοί πυρπόλησαν το σπίτι τού Γενικού Γραμματέα τού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος και έκαψαν ζωντανά τα δύο του παιδιά. Η Αριστερά ήταν δυνατή σε ποσοστά. Όμως εξίσου δυνατό και συνεχώς ανερχόμενο ήταν το Ιταλικό Εθνικιστικό Κίνημα. Και έτσι το Σύστημα διέταξε χαλασμό, διαίρεση και αποδυνάμωση.

Δεν ήταν το πρώτο αίμα. Και δεν θα γινόταν πρώτη φορά δίκη. Οι ένοχοι πάντα γνωστοί. Φυλακές και φυγαδεύσεις και πάσα γνωστή μεθοδολογία. Στο δικαστήριο εκείνο ο Μίκης Μάντακας ήταν παρών μαζί με άλλους συναγωνιστές. Από έξω διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες των Εθνικιστών, αντισυγκεντρώσεις των αριστερών, κλήσεις θράσους για απελευθέρωση τού δολοφόνου, πυροβολισμοί και τραυματισμοί.

Κάποια στιγμή οι Εθνικιστές, σε μια διακοπή τού δικαστηρίου, αποφασίζουν να μεταβούν οργανωμένα στα τοπικά κομματικά γραφεία τής Ρώμης. Εκεί μαζεύονται ολιγάριθμοι μακελάρηδες και αρχίζουν να πετούν τις αγαπημένες τους βόμβες μολότοφ, προσπαθώντας να μπουν στο κτήριο.

Οι Εθνικιστές επιχειρούν να βγουν από μια πλαϊνή πόρτα για να διασφαλίσουν αυτό που μισούν οι εχθροί τους, το ιερό αγαθό τής ζωής τους. Πέφτουν σε βάρος τους πυκνοί πυροβολισμοί και μια σφαίρα βρίσκει τον Μίκη στο κεφάλι. Οι συναγωνιστές τον θέτουν πάλι μέσα στο κτήριο. Λίγο αργότερα στο νοσοκομείο χάνει τη ζωή του.

Ο δολοφόνος και πάλι γνωστός. Και οι παρωδίες τού Συστήματος πάλι οι ίδιες. Έκτοτε οι Ιταλοί και οι Έλληνες Εθνικιστές τιμούν πάντοτε τον Μίκη Μάντακα στην πλατεία όπου έπεσε για την Εθνική Ιδέα. Μια πλατεία που έχει πάρει το όνομα τού νεαρού, 22 μόλις χρονών, Έλληνα Εθνικιστή. Αναφωνούν με στεντόρεια φωνή σε ένα ευλαβικό κλίμα το Μίκης Μάντακας Παρών – Mikis Mantakas Presente!!!

Έχουν παύσει οι σχεδιασμοί και οι μεθοδεύσεις σε βάρος έθνους και λαού να υφίστανται; Οι δολοφονίες και οι διώξεις γενναίων ελληνόπουλων και Λαϊκού Εθνικισμού έως τις μέρες μας για την Ελληνική Ιδέα δείχνουν πως όχι. Όμως το Ελληνικό Έθνος λιμοκτονεί. Οι Έλληνες φτωχοποιούνται και αυτοκτονούν ή σκέφτονται που να πάνε να ζήσουν.

Κι όμως το Ελληνικό Έθνος θα ζήσει, θα μείνει ενωμένο, θα ανταριάσει και θα ελευθερωθεί. Το Αίμα των Ηρώων τού Γένους οδηγεί την νέα γέννα στο δρόμο τού Ιερού Χρέους και τής Φυλής. Η καλύτερη Τιμή και Δικαιοσύνη στις Θυσίες είναι η ισχυρή μνημοσύνη και ο διαρκής εθνικιστικός αγώνας για μια Ελλάδα Αυτόβουλη, Δίκαιη, Ισχυρή, Λαϊκή και Εθνικιστική. Σ’ αυτήν την Ελλάδα ο Μίκης Μάντακας και όλοι οι Μάρτυρες τής Φυλής Μας είναι Παρόντες και Αθάνατοι!

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ