ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ

ΑΘΗΝΑ 23-11-2016.

Όταν ένα Έθνος απειλείται από έναν υποδεέστερο και άτιμο εχθρό, από έναν εχθρό που πέραν τού χρυσίου ουδέν πλην τής ατιμίας έχει να επιδείξει, τότε αυτός ο βάρβαρος εχθρός στήνει θύλακες μέσα στα σωθικά τού βαλλόμενου Έθνους. Εγκαθιστά τούς θύλακες μέσα από τις γραμμές αμύνης και τις υποδομές τού Έθνους ως πέμπτη φάλαγγα. Στήνει δοτές εξουσίες που καμώνονται τούς ανθρωπιστές συμφώνως με τις εντολές τού σιωνιστή επικυρίαρχου και γεμίζουν την κοινωνία με ξένους γυρολόγους, σε αντικατάσταση τής θνήσκουσας κοινωνίας. 

Η παράνομη μετακίνηση πληθυσμών είναι η οδός τού σχεδίου που έχει εκπονήσει ο παγκοσμιοποιητής τύραννος για την αντικατάσταση των χριστιανικών και λευκών ευρωπαϊκών λαών από αλλοθρήσκους και αλλοφύλους. Σκοπός τού Εμποράκου των Εθνών είναι να εξαλείψει τον λόγο ύπαρξης των συνόρων και των Εθνών μέσα από την επικράτηση ενός μαζανθρώπου δίχως ηθικές αναστολές, με μόνη επιθυμία την άνευ όρων και αξιώσεων εστίαση σε γη που δεν τού ανήκει.

Κατά συνέπεια, όταν μιλούμε για την αποδοχή τής παράνομης μετακίνησης και εγκατάστασης πληθυσμών, πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι δημοκράτες εξουσιαστές και οι παρακρατικοί τους εταίροι προβαίνουν στην νομιμοποίηση τού έως χθες απαράδεκτου εποικισμού των λαών από εισβολείς. Δεν είναι ο εποικισμός που επιβάλλεται εν όπλοις στην αρχή και με προδοτικές συμφωνίες τύπου Ανάν εν συνεχεία στην δύστυχη Κύπρο μας. Είναι όμως μια εξίσου βίαιη αλλοίωση τού εθνικού πληθυσμού με την μετατροπή τής μεν λαθρομετανάστευσης, τής κρυφής και λαθραίας εισόδου ξένων μαζών εντός τού κράτους, σε «μετανάστευση», τού δε αναιτιολόγητου λαθροπροσφυγικού σε προσφυγικό τάχα ζήτημα. Και όλα τούτα με την νομότυπη στρέβλωση των σχετικών διεθνών κανόνων και τής λογικής.

Η μετανάστευση αφορά την μετακίνηση πληθυσμών που μαστίζονται στις χώρες τους από την ανεργία, την ανέχεια και την πείνα, προκειμένου να μεταβούν σε κράτη που χρειάζονται εργατικά χέρια για την κάλυψη διαπιστωμένων αναγκών. Το δε προσφυγικό ζήτημα αφορά την εσπευσμένη μετακίνηση πληθυσμών από τις χώρες τους όπου μέσα στο πλαίσιο ανωμάλου πολιτικού βίου, διώκονται για λόγους θρησκευτικούς, πολιτικούς και εθνικούς, με την απειλή τής θανάτωσης μέσα σε κλίμα πολέμου ή εσωτερικής αναταραχής. Τόσο το μεταναστευτικό όσο και το προσφυγικό ζήτημα οφείλουν να εκκινούν από διμερείς ή πολυμερείς διεθνείς συμφωνίες που διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ζωή Έθνους και ανθρώπων.

Το Εθνικοκοινωνικό μας Κίνημα διαθέτει σαφείς θέσεις με γνώμονα την διατήρηση τής κοινωνικής ειρήνης, την διασφάλιση τής συνέχειας και τής καθαρότητας τής Ελληνικής Φυλής, την λειτουργικότητα τού Κράτους, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την εθνική ελευθερία. Το μεταναστευτικό ζήτημα πρέπει οπωσδήποτε να ιδωθεί με βάση τις κρατικές ανάγκες και την ιδεολογική μας στάση περί Κοινωνίας. Η δε κοινωνική συνοχή εξυπηρετείται από τον αποκλειστικά επαγγελματικό χαρακτήρα τής μετανάστευσης, δίχως τον χαρακτήρα τής πληθυσμιακής ενσωμάτωσης.

Κατά συνέπεια, καταγράφονται οι απόλυτες εργασιακές ανάγκες τής χώρας σε αριθμούς εργατικού δυναμικού και ειδικοτήτων. Καλύπτονται από νόμιμους και μόνον μετανάστες οι διαπιστωμένες εργασιακές ανάγκες στην περίπτωση που δεν αρκεί το ντόπιο εργατικό δυναμικό. Η εργασία τού μετανάστη διέπεται από σύμβαση συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου και περατώνεται μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο με την λήξη τού παρεχόμενου έργου. Πέραν αυτού, η παρουσία του δεν εξυπηρετεί την χώρα υποδοχής, οπότε εξέρχεται αυτής.

Η κοινωνική ομαλότητα εξασφαλίζεται από την άρτια υγειονομική και ποινική κατάσταση τού μετανάστη και από την έλλειψη εχθρικών κινήτρων από την χώρα προέλευσης τού μετανάστη. Συνεπώς η μετανάστευση πρέπει να καλύπτεται από την σύναψη επίσημης πράξης συμμαχικών σχέσεων και ανταποδοτικών ωφελημάτων μεταξύ των χωρών υποδοχής και προέλευσης. Κάλυψη υλικοτεχνικών υποδομών, εμπορικές σχέσεις, τεχνογνωσία, έλλειψη επιθυμίας κατάληψης εδάφους, στρατιωτική και οικονομική συνεργασία.

Η κοινωνική δικαιοσύνη εξασφαλίζεται από το σταθερό ποσοστό των μεταναστών που δεν πρέπει να ξεπερνά ένα μονοψήφιο αριθμό τής τάξεως τού 5% επί τού συνολικού πληθυσμού τής χώρας υποδοχής. Οι δε παραβατικές συμπεριφορές των μεταναστών πρέπει να επιφέρουν την άμεση απέλαση, είτε αφορούν πλημμέλημα είτε κακούργημα είτε την πλέον ελάχιστη παράβαση. Το ποινικό πλαίσιο που αφορά την καταγραφή, την παρουσία, την κοινωνική ομαλότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη διαστέλλεται και εφαρμόζεται ομοίως και στους πρόσφυγες.

Σε κάθε περίπτωση, οι μετανάστες πρέπει να ανταποκρίνονται σε πρόσκληση τού Ελληνικού Κράτους και μόνον και να συμπεριλαμβάνονται στους νόμους περί αλλοδαπών ( μη δικαίωμα ψήφου κ.λ.π ) . Τυχόν περιπτώσεις εξαιρέσεων δύνανται να αφορούν μόνον πολίτες ελληνικής καταγωγής υπό τον διακριτικό έλεγχο και την αποκλειστική ευθύνη τού Εθνικού Κράτους και μόνον. Η ελληνική καταγωγή τεκμαίρεται με βάση την αρχή τού όμαιμου και ομόφυλου και διέπεται από το Δίκαιο τού Αίματος.

Το Εθνικό Κράτος υποχρεούται να μεριμνήσει για την ομαλή ροή τής μεταναστευτικής διαδικασίας και τής τυχούσης προσφυγικής τοιαύτης, ούτως ώστε να μην προκληθεί απώλεια εργασίας ούτε ενός πολίτη τής Εθνικής Κοινότητας. Εις ό,τι αφορά το μείζον ζήτημα τής Εθνικής και Ορθόδοξης Παιδείας των Ελληνοπαίδων, ο χαρακτήρας τής μαθησιακής διαδικασίας διατηρείται αμετάβλητος.

Το ελληνικό σχολείο παρέχει γνώση τής Αληθείας τού Χριστού και των Ελληνικών Γραμμάτων μέσα σε πνεύμα που προστατεύει την ταυτότητα και την προαγωγή τής ελληνικής κοινωνίας. Η δε ασφάλεια και η υγεία των παιδιών μας είναι πέρα και πάνω από διεθνείς νομολογίες. Είναι Νόμος τής Φυλής για την διαιώνιση αυτής. Οι υγειονομικές και ξωμερίτικες βιολογικές βόμβες και πάσα μεταδοτική νόσος ιατρικής ή διεθνιστικής φύσης δεν έχουν καμία θέση στο ελληνικό σχολειό και την κοινωνία μας.

Η εθνική πληθυσμιακή πολιτική τού Εθνικοκοινωνικού μας Κινήματος επεκτείνεται σε όλους τούς αλλοδαπούς και αλλοθρήσκους που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, ανεξαρτήτως χρονικής έλευσης και παρουσίας, όποτε κι αν έχουν έρθει. Βαλκάνιοι, Σκηνίτες και πάσης λογής άλλοι κρίνονται από την σκοπιμότητα και την υποταγή τους στο γενικό ελληνικό δίκαιο και συμφέρον.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ