ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΑΘΗΝΑ 4-12-2016.

Η ανθηρή οικονομία χρειάζεται γερό και υγιές κράτος. Το γερό και υγιές κράτος χρειάζεται ακμαία εθνική κοινότητα και επαρκείς υποδομές παραγωγής έργου. Ακμαία είναι η εθνική κοινότητα που διαθέτει ισχυρούς μηχανισμούς ανανέωσης, νεολαία και εργατικό δυναμικό, όλα τους βγαλμένα από τα σπλάχνα τής Φυλής. Το δε Έθνος καλύπτει τις ανάγκες παραγωγής έργου όταν καταναλώνει όσα παράγει και όταν η οικονομία συνδέεται άμεσα με την παραγωγικότητα, εκμηδενίζοντας ανεργία και εθνικό χρέος.

Συνεπώς το βασικό ζητούμενο σε μια παραγωγική και επομένως υγιή οικονομία δεν είναι η πληθώρα τού χρήματος αλλά η πληθώρα τού έμψυχου και υπεύθυνου δυναμικού. Σε μια ανατροφοδοτούμενη οικονομία που καλύπτει τις ανάγκες τού κράτους και ικανοποιεί τις επιθυμίες τού λαού ισότιμα και αλληλέγγυα, η ευημερία των ανθρώπων είναι αυτή που εξασφαλίζει την ευημερία των αριθμών κι όχι το αντίθετο. Σ’ αυτήν την φυσιολογική συναλλακτική σχέση που αντικατοπτρίζει ένα φυσικώς αναπτυσσόμενο κράτος, η πολιτεία και οι πολίτες ταυτίζονται.

Παραγωγική οικονομία διαθέτει αποκλειστικά το ελεύθερο κράτος που βγάζει αποκλειστικά δικά του στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης, βασισμένα στον νου και την πράξη των δικών του ανθρώπων. Το δε ελεύθερο κράτος είναι εκείνο που εργάζεται ως καλοκουρδισμένη μηχανή, ως ένα σώμα που όλα τα μέλη του εργάζονται προς τον κοινό σκοπό τής ευημερίας και τής ισχύος. Διότι η αληθινή ανάπτυξη είναι το άθροισμα των ευτυχισμένων ανθρώπων που διαθέτουν το όραμα τής δημιουργίας ενός ισχυρού κράτους. Και ισχυρό κράτος, γερά θεμελιωμένο είναι το Εθνικό και Λαϊκό Κράτος που στηρίζεται στην όμαιμη λαϊκή κοινότητα.

Το παραγωγικό κράτος είναι καμωμένο για να διοικεί τον εαυτό του κι όχι να διοικείται από τούς διεθνείς χρηματοοικονομικούς και κλεπτοκρατικούς μηχανισμούς των εμπόρων των εθνών. Οι δε ευφυείς και πατριώτες πολίτες είναι αυτοί που βαστούν στα χέρια τους τον Οίκο τής Φυλής και την Γη των Πατέρων τους, αφού αυτοί ακριβώς οι πολίτες είναι που σώζουν το κράτος κι όχι το κράτος τούς πολίτες. Αν οι πολίτες επιτρέψουν στον εαυτό τους να εξαρτηθούν από τρίτους και ξένους προς τον τόπο τους οργανισμούς, έχουν φορέσει ήδη την λαιμαριά τού χρέους μέχρι την τελευταία τους πνοή, το δε κράτος είναι περιουσία τού παγκόσμιου δανειστή και τυράννου που βλέπει προδοτικές συμφωνίες και όχι ψυχές.

Καμία οικονομία δεν μπορεί να σταθεί σε ένα χέρσο οικόπεδο γης που κανείς δεν κινείται και τίποτα δεν παράγεται. Το χρήμα δεν παράγει από μόνο του, δεν φυτεύεται, δεν αλιεύεται και δεν δίνει τροφή. Το χρήμα είναι το αποτέλεσμα τής εργατικής, τής αγροτικής, τής ενάλιας δραστηριότητας. Είναι το αποτέλεσμα τής εργασίας που τροφοδοτεί το εμπόριο, την ενεργειακή πολιτική και το δημόσιο ταμείο.

Η δημιουργία αγαθών και η διαχείριση των φυσικών πόρων αφορούν ένα κράτος που έχει περισσότερους νέους από ότι ηλικιωμένους πολίτες και περισσότερους εργαζόμενους από ότι ανενεργούς πολίτες. Τότε μπορείς να μιλάς για οικονομία, όταν έχεις απαιτητικό και κοινωνικά δίκαιο εθνικοκοινωνικό κράτος. Και εθνικοκοινωνικό κράτος είναι εκείνο που φτιάχνει αποκλειστικά μονάχο του την τροφή, την υγεία, την άμυνα, την παιδεία και το ταμείο δίδοντας εργασία σε όλα τα γεννήματά του, εκμηδενίζοντας τις ανάγκες από το εξωτερικό πλην των λελογισμένων εμπορικών και συμμαχικών σχέσεων.

Το αστικό δημοκρατικό κράτος δεν είναι μήτε ελληνικό μήτε λογικό μήτε παραγωγικό κράτος. Επί τής ουσίας δεν είναι καν κράτος, δεν αποτελεί δηλαδή την δυνατή πολιτική οντότητα που εγγυάται την ύπαρξη τού Ελληνικού Έθνους. Ειδικότερα, το κράτος των πολιτικάντηδων δεν είναι ελληνικό διότι δεν διαθέτει κανέναν απολύτως καταγεγραμμένο σκοπό ύπαρξης και υιοθετεί απολύτως δολίως και πειθήνια την υπηρέτηση των εντολών τού παγκοσμιοποιητή τυράννου, όπως αυτές εμφανίζονται από τις δήθεν μεγάλες δυνάμεις, τις πεσμένες στα τέσσερα θεραπαινίδες και παλλακίδες τού εβραιοσιωνιστή.

Το ψευδοκράτος των δημοκρατών ονομάζει διάσωση την διάλυση τού Ελληνικού Έθνους ελλείψει στηριγμάτων και υποδομών, για να γίνει η γη μας έκταση τής παγκόσμιας αυτοκρατορίας τού ολέθρου. Ένα κράτος ανθελληνικό που καμώνεται πως είναι ελληνικό δεν έχει ανάγκη μήτε ελληνικής διοίκησης μήτε λογικής επεξεργασίας των πραγμάτων. Κάνει κάθε προδοτική ενέργεια, αφήνοντας αυτήν να την χαρακτηρίζουν οι άλλοι ως τάχα τρελή ή μη λογική.

Κι έτσι βάζουν οι πολιτικάντηδες φόρους περισσότερους από τα υπάρχοντα εισοδήματα, αφαιρούν κίνητρα προσθέτοντας εισφορές πολλαπλάσιες τής φοροδοτικής ικανότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, φορολογούν τα ελληνόπουλα όταν εισάγουν ανεξέλεγκτους και ανέλεγκτους λαθρομετανάστες, δεσμεύουν τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο τής Ελλάδος για μικρότερο δήθεν χρέος. Διότι οι εξουσιαστές και το παρακράτος δεν είναι Έλληνες αλλά ψευτορωμιοί νεοταξίτες. Ένα ψευτορωμέϊκο που δεν παράγει αλλά πλιατσικολογεί για τον εαυτό του και πουλάει την Ελλάδα που πέρασε από το χωράφι στο δάνειο και από το δάνειο στο μνημόνιο.

Τα δάνεια και οι οικονομικές εξαρτήσεις στα χέρια τρίτων, λέγανε πολύ σωστά οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, είναι μια μορφή δουλείας. Μια μορφή δουλείας πολύ σκληρή και ατιμωτική, μια μορφή εθελοδουλίας. Να απελευθερώσουμε το λοιπόν την Πατρίδα μας, να την πάρουμε πίσω και να την κάνουμε κατά δική μας.

Να λυτρώσουμε από τα οικονομικά δεσμά και να λειτουργήσουμε ξανά το χωράφι και την θάλασσά μας. Να επιστρέψουμε τον Ελληνισμό μας από τον αστικό στον παραγωγικό τρόπο ζωής, στην περιφέρεια και ολάκερη την εθνική μας επικράτεια. Να δεσμεύσουμε κάθε υποδομή και κάθε χρηματοοικονομικό πόρο που δημιουργείται στον τόπο μας στην διάθεση τού Ελληνικού Έθνους.

Να χρησιμοποιήσουμε τούς ενεργειακούς πόρους στον πρωτογενή παράγοντα, στην βιοτεχνία, στην βιομηχανία, στην πολεμική βιομηχανία, στην ελληνική επιχειρηματικότητα. Να χρηματοδοτήσουμε με τον παραγόμενο πλούτο την υπεργεννητικότητα των Ελλήνων. Να ενισχύσουμε αποκλειστικώς τις επιχειρήσεις που απασχολούν Έλληνες. Να δώσουμε κίνητρο στην ελληνική δημιουργικότητα. Να φτιάξουμε κράτος που αποσκοπεί στην απόκτηση αυτάρκειας και ισχυρής γεωπολιτικής παρουσίας. Να κάνουμε αληθώς ελληνικό και πραγματικά δυνατό κράτος, κράτος εθνικοκοινωνικό.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ