ΕΠΕΤΕΙΟΣ 21Ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

ΑΘΗΝΑ 21-4-2022.

 

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

 

Συμπληρώνονται φέτος 55 έτη από την κήρυξη τής Εθνικής Στρατιωτικής Επανάστασης τής 21^ης Απριλίου 1967 με επικεφαλή τον Εθνικό Κυβερνήτη Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο και η οποία διατηρήθηκε στην εξουσία έως τον Οκτώβριο τού 1973. Στη συνέχεια τον Νοέμβριο τού 1973 τα γεγονότα τού Πολυτεχνείου ανέτρεψαν τον Γ. Παπαδόπουλο και ακολούθησε η διακυβέρνηση τού Ιωαννίδη και εν συνεχεία η μεταπολίτευση.

 

Το Εθνικό Καθεστώς τής 21^ης Απριλίου επέτυχε την ανάπτυξη τής παραγωγικής οικονομίας και τής ελληνικής επιχειρηματικότητας, την αύξηση τής απασχόλησης των Ελλήνων  με την εκμηδένιση τής ανεργίας, την διαγραφή και εξάλειψη τού αγροτικού χρέους και ευρύτερα την απελευθέρωση τού ελληνικού λαού από τα τραπεζικά δάνεια και στράφηκε στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων τής ελληνικής φύσης. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θέλησε να εφαρμόσει την άντληση τού ελληνικού πετρελαίου. Αυτή η επιθυμία του μαζί με την άρνησή του στην παροχή άδειας διελεύσεως από τον ελληνικό εναέριο χώρο των αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών προκειμένου να διαβούν προς διευκόλυνση των Ισραηλινών στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο τού στοίχησαν την ανατροπή από την προεδρία τού ελληνικού κράτους.

 

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος και ο μόνος έως σήμερα εκλεγμένος πρόεδρος τής Ελλάδος με απευθείας εκλογή από τον λαό κι όχι από τα πολιτικά κόμματα τού συστήματος. Κατά την εθνική διακυβέρνηση τής 21^ης Απριλίου 1967 εφαρμόστηκε κατά τρόπο σαφή και απόλυτο το ελληνικό ιδανικό Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια με τον πλήρη σεβασμό τού Κράτους στην Ορθοδοξία και την Εκκλησία μας. Επιπλέον η Ελλάς ανήκε απόλυτα και ολοκληρωτικά στους Έλληνες ενώ δεν υπήρχε φυσικά κανένα ίχνος λαθρομετανάστη στη χώρα. Στην δε οικονομία το εθνικό νόμισμα τής δραχμής ήταν ισχυρό, η δε έννοια τού χρέους ήταν ανύπαρκτη καθώς το όποιο υγιές χρέος εκμηδενιζόταν άμεσα από τα έσοδα τής εθνικής μας οικονομίας που ανέπτυσσε ισχυρά κέρδη.

 

Στα εθνικά ζητήματα η υπεράσπιση τού εθνικού εδάφους και τής εθνικής κυριαρχίας ήταν πλήρης και διαρκής, κάτι που έπαψε να ισχύει από τα μνημόνια τής αστικής δημοκρατίας. Οι συμφωνίες των πολιτικών τής προδοτικής αστικής δημοκρατίας για την συμπερίληψη τής Τουρκίας στους εγγυητές τής Κύπρου μας από το 1959 με την υπογραφή Καραμανλή και Μακαρίου και την σύμφωνη γνώμη τού δημοκρατικού καθεστώτος σε Μητροπολιτική Ελλάδα και Κύπρο ουδέποτε εφαρμόστηκαν από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Αυτές οι μεθοδεύσεις ενεργοποιήθηκαν εκ νέου μετά την πτώση τού Παπαδόπουλου από τις ενέργειες κάποιων επίορκων στρατιωτικών επί τού καθεστώτος Ιωαννίδη και κυρίως από το επανερχόμενο καθεστώς τής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας επί Κωνσταντίνου Καραμανλή τού παλαιότερου.

 

Στην Ελλάδα τής 21^ης Απριλίου 1967 και κάθε Λαϊκής και Εθνικιστικής Διακυβέρνησης σίγουρα δεν θα είχαμε εφόδους ισλαμιστών λαθροεισβολέων μέσα σε εκκλησίες ούτε πουθενά στην ελληνική επικράτεια όπως συνέβη στον Άγιο Παντελεήμονα ούτε κατάργηση τής ελεύσεως τού Αγίου Φωτός με τις εκδηλώσεις Τιμής Αρχηγού Κράτους όπως συμβαίνει φέτος ούτε την υποταγή τής χώρας στα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά κελεύσματα τής σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης. Και η Αγία και Μεγάλη Ελλάς είναι οπωσδήποτε η Εθνικιστική Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών που ίσχυσε επί Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ζήτω η Αγία, Μεγάλη και Εθνικιστική Ελλάς! Γεώργιος Παπαδόπουλος, Αθάνατος!