ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΑΘΗΝΑ 16-5-2018.

Η ανάπτυξη ενός προσώπου, φυσικού ή νομικού, η αξιοποίηση των χαρισμάτων και η στερέωση τής υπάρξεως αυτού, είναι ζήτημα ελεύθερης φύσεως και ιδίας βουλήσεως. Είτε μιλάμε για πολίτη είτε μιλάμε για πατρίδα είτε μιλάμε για επιχείρηση, η ανάπτυξη θέλει σχέδιο, θέλει στρατηγική. Οδός η εργασία και η παραγωγή. Στόχος η αξιοποίηση τού προϊόντος στην ευζωία τού λαού και την ισχύ τού έθνους.

Το έθνος συντίθεται από τις τρεις μορφές προσωπικότητος που δραστηριοποιούνται στα σπλάχνα του ενιαία και ομοούσια κατά τα έργα τους. Τόσο στην φυσική διάσταση τής ανθρώπινης οντότητας όσο και στην νομική διάσταση τού κρατικού συνόλου πολιτών και των παραγωγικών συνόλων τής εργασίας, η ανάπτυξη απαντάται στην ύπαρξη αυτοφυούς δράσης των μελών τής κοινωνίας. Η δε στρατηγική χαρακτηρίζει εκείνον που καρπούται το αποτέλεσμα έργων και δράσεων των πολιτών. Οι λεύτεροι έχουν κράτος και παράγουν εξ ονόματός του. Οι δε ραγιάδες ταΐζουν τον τύραννο έως ότου νομοτελειακά τούς βγει η ψυχή.

Είναι σαφές λοιπόν ότι έθνος και οικονομία διαθέτουν βίους παράλληλους και χαρακτήρα αλληλένδετο. Εργάζονται με τα χέρια λυμένα και το προϊόν τής εργασίας είναι αποκλειστικά διαθέσιμο στο ταμείο τής εθνικής κοινότητος. Ο τόπος τους, η γη τους, η πατρίδα τους, το χωράφι, το εργοστάσιο, το κάστρο, η οικογένεια, όλα είναι χαραγμένα στην καρδιά τού λαού με ανεξίτηλο μελάνι. Η αγάπη τού λαού στο αίμα τής καρδιάς τους κάνει το κορμί ατσάλι και η ζωή βασίζεται στα απολύτως απαραίτητα, δίχως εξαρτήσεις από ψεύτικες απολαύσεις.

Η ανάπτυξη τού έθνους, η προκοπή τού λαού που αποτελεί το έθνος είναι ζήτημα αξιοσύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής συνοχής. Κάθε μέλος τής εθνικής κοινότητος, κάθε μέλος τού παραγωγικού ιστού, διαθέτει το δικό του μετερίζι, διαχειρίζεται τη δική του ευθύνη, όπως ακριβώς λειτουργούν τα όργανα τού ανθρώπινου σώματος. Με πνεύμα αλληλοσυμπλήρωσης και πειθαρχίας και όχι διχασμού και πάλης τάχα των τάξεων. Εντολείς και εντολοδόχοι, εργοδότες και εργάτες, αξιωματικοί και στρατιώτες, δίδουν τις μάχες τής εργασίας και τού πολέμου προς όφελος τής Ελληνικής Φυλής και μόνον.

Η ανάπτυξη λοιπόν αφορά το Εθνικό Κράτος. Αφορά εκείνο το κράτος που συσπειρώνει τα μέλη τού Έθνους όπου γης στην γραμμή τής δημιουργίας γνήσια δικού του πολιτισμού. Έχει συγκεκριμένο όνομα για τον Ελληνισμό και καλείται Ελληνοποίηση και Ελληνική Τάξη Πραγμάτων. Η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη πραγμάτων δεν έχει ταυτότητα. Είναι σαθρό οικοδόμημα, είναι διεθνισμός, μάζωξη σκλάβων που έχουν χάσει και γη και οικογένεια και πατρίδα και Θεό και ψυχή στα χέρια των τυράννων τού σατανά εβραιοσιωνισμού που έχουν αντί για καρδιά, παγκόσμιες εξουσίες.

Η παγκοσμιοποίηση είναι το στρατήγημα τού σιωνιστή. Είναι ο τρόπος ζωής τού γυρολόγου σταυρωτή που γυρνάει μέσα στα έθνη όχι από ανάγκη, αλλά από παρασιτισμό. Δεν γυρεύει να αναπληρώσει ψωμί, αλλά να πάρει ψωμί που δεν τού ανήκει. Η παγκοσμιοποίηση προκειμένου να στηθεί, θέλει να υποσκάψει τα θεμέλια και να γκρεμίσει τα έθνη. Θέλει να εξαλείψει κοινά ήθη, αυτάρκεια και πίστη μέσα στους ανθρώπους τής φυλής. Κι έτσι βάζει ανθρώπους της στο χρήμα και τις βουλήσεις των λαών για να διχάσουν τις κοινωνίες, να ευνοήσουν τούς υποτακτικούς και να ανοίξουν τα οικονομικά και κατόπιν τα εθνικά σύνορα, φτωχοποιώντας το λαό.

Κανείς δεν μοχθεί και δεν μάχεται για αξίες και εστίες που δεν τού ανήκουν. Η αγάπη και το δέσιμο με τη γη και τις ψυχές της και τις παραδόσεις της είναι οι συνεκτικοί δεσμοί που καρπίζουν την πλάση και περιφρουρούν τα τείχη. Είναι η πίστη τού ανθρώπου στη γέννα του, στο ναό του, στον πολιτισμό του. Αυτή η αγάπη και αυτή η πίστη θεριεύουν τον άνθρωπο, τον δένουν με τα αδέρφια του, δαμάζουν την γη και λαμβάνουν τις πηγές ενέργειας και τα αγαθά που με τη σειρά τους φτιάχνουν επιχειρήσεις και επενδύουν τον μόχθο τους στην εθνική οικονομία και την ύψιστη επένδυση όλων, τη φυλή τους.

Αυτό που έγινε στις λεγόμενες δημοκρατικές κοινωνίες είναι η καλλιέργεια των τεχνητών κοινωνικών ανισοτήτων με τις ενέργειες και την κρυφή σύμφωνη γνώμη όλων των δήθεν αντίθετων παρατάξεων. Σε όλα τα λεύτερα όπως νομίζουν έθνη στήθηκε ταυτόχρονα η ίδια απάτη. Η οικονομική δύναμη δόθηκε στους λίγους, η εργασία συρρικνώθηκε, η φτώχια έγινε προνόμιο των πολλών και οι απατεώνες τής πολιτικής βάλθηκαν να παντρέψουν ανόμοιες καταστάσεις.

Οι δήθεν πατριώτες καπιταλιστές και σοσιαλιστές κάνανε το χρήμα παγκόσμιο, οι δε δήθεν κοινωνιστές κομμουνιστές βάλθηκαν να βάλουν όλους τούς φτωχούς σε μια παγκόσμια αρένα. Πολυεθνικές έριδες και συνευρέσεις που οδηγούν ταυτόχρονα στην αντίχριστη και αντεθνική παγκόσμια εξουσία, διαλύοντας από πιο πριν πίστη και σύνορα.  

Ολάκερη Ελλάδα, γη ευλογημένη στο πιο εύφορο οικόπεδο τής πλάσης, έπαψε να καλλιεργεί τον πλούτο της που επέτρεψε σε ανέστιους ψευτορωμιούς να τον εκχωρήσουν σε ανθρωπόμορφα τέρατα. Χέρσα γη, επιχειρηματικές μονάδες που διαλύονται, περιφέρεια που εποικίζεται. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη, αλλά ειρηνική κατάληψη.

Ενασχόληση με το χωράφι, άντληση ενεργειακών χυμών, εθνική πληθυσμιακή άνθηση σε κάθε πόλη, χωριό και νησί, ένωση των ελληνικών κοινοτήτων όπου γης, επένδυση τού κράτους στην ελληνοσύνη και τον πατριωτισμό, προγραμματισμός για τη σύνδεση γνώσεων και εργασίας, έλεγχος των διεθνών αποφάσεων δια των Πανελλήνων. Αυτό εστί ανάπτυξη. Να φτιάχνεις γνώση, τροφή, ενέργεια και όπλα με χέρια απολύτως ελληνικά. Να κτίζεις Ελλάδα, να χρηματοδοτείς ανάγκες και πεθυμιές και να ξανακτίζεις ακόμη τρανότερη Ελλάδα.

Ένα είναι το Ελληνικό Έθνος, μια εργασία έχει να κάνει, μια βουλή συνθέτουν οι αποφάσεις τού Έθνους μας. Το Ελληνικό Έθνος πηγαίνει εμπρός όταν βαδίζει ως ένα ενιαίο Σώμα, ως ένας άνθρωπος, ως ένα ομόψυχο στράτευμα. Όλοι οι Έλληνες έχουν ίδιο μερίδιο ευθύνης και αγώνα. Όλος μαζί θα πάει μπροστά ο Ελληνισμός ή όλος μαζί θα χαθεί. Επομένως δύο τινά έχουμε να κάνουμε. Να εξαλείψουμε διχαστές και ξένα σώματα. Να εργαστούμε όλοι μαζί για προκοπή και πολιτισμό ελληνικό, στηριζόμενοι στον εθνικό δεσμό τής ισχυρής και αυτόβουλης και ακέραιης Ελληνοσύνης μας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ