ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΑΘΗΝΑ 17-11-2019.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

Συμπληρώνονται φέτος 46 χρόνια από την περίφημη εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Στόχος υπήρξε η ανατροπή τής στρατιωτικής κυβερνήσεως τού Γεωργίου Παπαδόπουλου για την αποκατάσταση τής «δημοκρατίας». Το αποτέλεσμα ωστόσο αυτής τής κομματικά υποστηριζόμενης εξεγέρσεως που εκμεταλλεύτηκε την νεολαία μας, ήταν η άνοδος στην κυβέρνηση τού Δ. Ιωαννίδη, οι οπισθοχωρήσεις συγκεκριμένων επιχειρησιακών στρατιωτικών στο θέμα τής Κύπρου και η «εθναρχικώς δημοκρατική» διαπίστωση ότι … η Κύπρος κείται μακράν.

Οι επίορκοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Τούς έδωσε βραβείο η μεταπολίτευση που εγκατέλειψε με τις δικές της ενέργειες σχεδόν τη μισή Κύπρο Μας στους Τούρκους. Οι πρωταγωνιστές τής εξεγέρσεως τού Πολυτεχνείου έγιναν πολιτικοί τής μεταπολιτεύσεως, βουλευτές, ευρωβουλευτές και άλλοι παρατρεχάμενοι που φέρανε την Ελλάδα στη φτώχια και την διεθνή εξάρτηση.

Στον καιρό τής μεταπολίτευσης το ψωμί άρχισε να λείπει από πολλούς Έλληνες. Η παιδεία και η ελληνική γλώσσα υπέστησαν πνευματικές αλλοιώσεις και οι εθνικοί μας ήρωες εξοβελίστηκαν από τα σχολεία για να εκχωρηθούν δικαιώματα γης και θάλασσας ελληνικής σε νεοταξίτες και βάρβαρους προσωρινούς μας γείτονες. Η ελευθερία εξορίστηκε δημοκρατικά μαζί με την εθνική μας κυριαρχία. Και κείνοι που δήθεν φονεύτηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο, μαζί με τις προτομές τους, συνέχισαν να ζουν για κάμποσα χρόνια, σύμφωνα και με το πόρισμα τού αείμνηστου εισαγγελέα Τσεβά που κάποιοι τον ταξίδεψαν στον άλλο κόσμο με τρόπο λίγο περίεργο. Για τούς εκτός Πολυτεχνείου φονευθέντες από αγνώστους και πάντοτε ασύλληπτους ελεύθερους σκοπευτές, ουδεμία δικαιοσύνη έλαμψε ποτέ.

Ναι, το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία παραμένουν ο διαχρονικός πόθος που πρέπει επιτέλους να γίνει άμεσα πλέον απτή, χειροπιαστή πραγματικότητα. Κάτι που έχει λείψει πάρα πολλούς χρόνους από τον Ελληνισμό. Διότι στον καιρό τού Παπαδόπουλου το ψωμί και η παιδεία υπήρχαν σίγουρα. Η δε ολοκλήρωση τής ελευθερίας τού Έθνους χαράχτηκε ως πόθος καρδιάς και ζωής για την Φυλή μας, για τα παιδιά μας. Όμως η αναγέννηση τού Ελληνισμού ανακόπηκε από τούς νεοταξίτες και τα πολιτικά τους όργανα.

Το ψωμί μπορεί να παραχθεί μονάχα από χέρια και γη Ελλήνων, με την ανάπτυξη τής εγχώριας παραγωγικότητας και ενέργειας. Η παιδεία πρέπει να γίνει οπωσδήποτε Εθνική και διδάσκουσα την αλήθεια και τα δίκαια τής Ελλάδος, αναπτύσσοντας παράλληλα τα χαρίσματα των ελληνόπουλων. Και η ελευθερία έρχεται μέσα από την ανάκτηση τής εθνικής μας κυριαρχίας και την αυτοδιάθεση πάσης ελληνικής κοινότητος και πατρίδος. Η δε Ελλάς είναι οπωσδήποτε ορθόδοξη και ανήκει αποκλειστικά και μόνον στους Έλληνες. Ως εκ τούτου, η Πατρίς, το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία είναι υπόθεση ελληνορθόδοξη και εθνικοκοινωνική.