Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ

ΑΘΗΝΑ 10-12-2019.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

Οι ασχολίες τής πρωτογενούς παραγωγής και το αγροτικό προϊόν αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο τής εθνικής οικονομίας. Η σημασία τους έγκειται τόσο στην διασφάλιση τής πάγιας και διαρκούς τροφοδοσίας σε βαθμό αυτάρκειας τής κοινωνίας όσο και στην διασφάλιση καθαρού εθνικού εισοδήματος άνευ ξένων εξαρτήσεων.

Η παραγωγική διαδικασία έχει επιπλέον ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για την ανάπτυξη στην περιφέρεια, αφού συγκρατεί τον ντόπιο ενεργό πληθυσμό τού Έθνους στις εστίες του. Οι κύριοι συντελεστές τής εθνικής οικονομίας είναι η εργασία, οι φυσικοί πόροι και η δημογραφική άνθηση που αναπτύσσεται ομαλά σε όλη την εθνική επικράτεια, έως την πιο απομακρυσμένη εσχατιά. Τότε το κράτος αυτό είναι ικανό να επιβιώσει πάσης οικονομικής κρίσης.

Το κράτος που διαθέτει εθνικό στρατηγικό σκοπό και σχέδιο δεν έχει ανάγκη την ενίσχυση μη παραγωγικών κεφαλαίων, δεν χρειάζεται δηλαδή την χρήση τραπεζικών κεφαλαίων. Οι δε επενδύσεις που γίνονται στο πλαίσιο των διμερών οικονομικών σχέσεων γίνονται για την κάλυψη τού κόστους και τού εκσυγχρονισμού των υποδομών που χρησιμοποιούν οι αγρότες μας.

Ο αγροτικός τομέας είναι ο θεματοφύλακας τής υπαίθρου χώρας. Είναι τα εργατικά χέρια που διασφαλίζουν την τροφή τού Έθνους. Είναι η ζωή και η άμυνα τής χώρας που επιτηρεί το χωριό, προφυλάσσοντας αυτό το προκεχωρημένο φυλάκιο από πάσα παραβατικότητα και σκέψη ξένης επιβουλής. Είναι το δημόσιο ταμείο τού κράτους που παράγει ταυτόχρονα εθνικό προϊόν και εισόδημα με καθαρό αποτέλεσμα.

Όφελος τού εθνικού κράτους είναι να εξασφαλίσει την παραμονή των αγροτικών πληθυσμών στη γη τους. Συμφέρον ενός ελεύθερου στην σκέψη και την ενέργεια Ελληνισμού με ατόφιο εθνικό κέντρο εξουσίας είναι να παράσχει κίνητρα επανδρώσεως τής επαρχίας. Μια χώρα σαν την ευλογημένη Πατρίδα μας Ελλάδα που διαθέτει προσοδοφόρο γεωφυσικό παράγοντα, φροντίζει οπωσδήποτε να απαλλάξει τον αγροτικό κόσμο από περιττά φορολογικά βάρη. Διότι η γη είναι αυτή που ενισχύει τις θέσεις εργασίας κι όχι ο γραφειοκρατικός τομέας.

Βέβαια η πληθυσμιακή άνθηση τής εθνικής επικράτειας επιτυγχάνεται αφενός μεν με την ενίσχυση τού οικογενειακού προϋπολογισμού και των ελληνικών γεννήσεων, αφετέρου δε με την πλήρη κάλυψη τής κοινωνίας σε βασικές υποδομές και υπηρεσίες εξυπηρέτησης διαπιστωμένων βιοτικών αναγκών. Κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε νησί πρέπει να διαθέτει οπωσδήποτε το σχολείο, το νοσοκομείο, την αστυνομία, την εκκλησία, την αυτοδιοίκηση, τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των επαγγελματιών, την αγορά του.

Στις μέρες τής εξαρτημένης από ξένα αφεντικά αστικής δημοκρατικής κομματοκρατίας, η διαδικασία τής εσωτερικής μετανάστευσης των πολιτών στα αστικά κέντρα που έχει δρομολογηθεί μεταπολιτευτικά δείχνει τον σκοπό που εξυπηρέτησε. Η παλιά επιδοματική πολιτική ξεπούλησε την γη, στέλνοντας τον Έλληνα στην πόλη. Τα χωριά άδειασαν από νέο κόσμο. Οι υπηρεσίες μειώθηκαν, παραμένοντας στον ελάχιστο βαθμό στις πρωτεύουσες των περιφερειών. Οι σπατάλες τού κράτους φορτώθηκαν στον πολίτη με την μορφή των φόρων και των μνημονίων.

Ο κοινοτικός τρόπος ζωής τού Ελληνισμού μας συρρικνώθηκε. Οι γειτονιές τού χωριού πάψανε να γεμίζουν ελληνικά παιδικά χαμόγελα. Το κοινοτικό γραφείο ερείπωσε. Ο γιατρός πήρε τον δρόμο τού οικείου αστικού κέντρου. Το σχολείο έχει ελάχιστα παιδιά και μάλιστα πολλά ξένα, ως αποτέλεσμα τής λαθρομετανάστευσης. Η κοινότητα καταργήθηκε και οι αρμοδιότητες τής διοικήσεως των χωριών διαβιβάστηκαν κι αυτές στις πρωτεύουσες εκάστου περιφέρειας που κινούνται σε αργούς και ανεπαρκείς ρυθμούς.  

Ο χωροφύλακας καταργήθηκε χρόνια πίσω και η αστυνομία φώλιασε κι αυτή στην πρωτεύουσα τής περιφέρειας, απαξιωμένη σε εξοπλισμό και προσωπικό. Οι τιμές συντήρησης τού χωραφιού και των ζώων ακριβαίνουν. Η επεξεργασία τού φυτικού και τού ζωικού προϊόντος γίνεται σε χώρους μακριά από το χωριό και με πανάκριβο κόστος για τον παραγωγό. Η εφορία περιστέλλει τα μένοντα εισοδήματα. Και ο περαστικός των διακοπών καταναλώνει έτοιμες τροφές που δεν δίνουν εισόδημα στον γεωργό και τον κτηνοτρόφο.

Αυτή η αιχμαλωσία τής αποξένωσης τού λαού από τα πατρογονικά του χώματα, αυτή η τυραννία τής παραδόσεως γης ιερής στην εγκατάλειψη και την σταδιακή εκχώρηση στον νεοταξικό εισβολέα προκειμένου να διαιωνιστούν τα δεσμά τού ραγιά πρέπει να λάβει τέλος οριστικό. Η αυθυπαρξία, η πνευματική ανάταση, η διασφάλιση έντιμης ειρήνης, η αληθινή οικονομική ανάπτυξη, η άνθιση νέου πολιτισμού και η αληθινή ευημερία και ψυχική ευτυχία των παιδιών μας, συνδέονται όλα με την επιστροφή τού Ελληνισμού στην άμεση σχέση με την παραγωγική διαδικασία και την επιστροφή στον κοινοτικό τρόπο ζωής.

Το δέντρο μεγαλώνει και ξεπετάει τούς ομορφότερους κλώνους του ανάμεσα στα άλλα δέντρα τού τόπου του, με τις ρίζες του αρδευόμενες με τα νάματα τής φύσεως που το γέννησε. Ο αγέρας μεταφέρει τις ευωδίες τής αφράτης γης και την δύναμη τής ενέργειάς του στα πρόσωπα των καματάρηδων που αντλούν την τροφή, την υγεία και την επάρκεια σε αγαθά. Ο άνθρωπος ομοιάζει με τα δέντρα και τα άλλα πλάσματα τής φύσης. Και η Ελλάς χρειάζεται όλα τα κύτταρα τής ύπαρξής της σε λειτουργία και πληρότητα ψυχών.

Η παραγωγική διαδικασία και ο συναισθηματικός κόσμος με την ύπαιθρο είναι το οξυγόνο και η φυσιολογική διάπλαση τής Ελληνικής Φυλής. Είναι το γόνιμο και αρχέτυπο πλέγμα τού υγιούς σώματος και νου. Είναι το παιχνίδι τού νεαρού μέλους τής εθνικής κοινότητας με την φύση που το γυμνάζει και το παιδαγωγεί. Είναι το ησυχαστήριο και το προσκύνημα τού κουρασμένου στρατοκόπου και τού ανήσυχου μαχητή που ρουφάει καθάριο αγέρα και μνήμες, παίρνοντας δύναμη για το ξεπέταγμα τού Έθνους ως κυρίαρχης οντότητας. Επιστροφή στις ρίζες μας και ενίσχυση τού πρωτογενούς τομέα. Αυτή είναι η Ελλάδα που προσφέρει ο Ελληνορθόδοξος Εθνικοκοινωνισμός μας.