Γράφει ο Νικόλαος Μάρτης
Το ΔΝΤ είναι σήμερα δανειστής μας και έχει συμφέρον να αναπτυχθεί η οικονομία της Ελλάδας, για να εισπράξει τα δάνεια, αλλά και να συμβουλεύει και να προτείνει, μέτρα ώστε η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το χρέος της.
Η Ελλάδα το 1981 έγινε το 10ο μέλος της ΕΟΚ επί Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη συνέχεια, επί Κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, δημιουργήθηκε ένα ραγδαίως αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα. Χρέη όμως είχαν και άλλες χώρες και η ΕΟΚ έπρεπε να δημιουργήσει μηχανισμό ελέγχου, γιά την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων.
Το 1991 ο Κων/νος Καραμανλής αναγορεύτηκε επίτιμος Διδάκτωρ της Νομικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρουσία πολλών πολιτικών μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κων. Μητσοτάκης. Επειδή συμπληρώνονταν 10 έτη από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ο Κων/νος Καραμανλής αναφέρθηκε στα πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα από την ένταξη και ετόνισε ότι: «Αν την δεκαετία αυτή δεν είχαμε εισπράξει (δωρεές ή δάνεια) 18 δισεκατομμύρια δολλάρια, θα ήμασταν οριστικά πτωχευμένοι».
Το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας πρέπει να συνεκτιμηθεί και με τα κατωτέρω γεγονότα.
Η Ελλάδα, η φτωχότερη προπολεμικά χώρα της Ευρώπης, πλην της Αλβανίας, αντιμετώπισε στη δεκαετία 1940-1950 τρεις δικτατορίες της Ευρώπης, δηλαδή τον Ιταλικό φασισμό, τον Γερμανικό ναζισμό και τον Σοβιετικό Κομμουνισμό, όταν οι γειτονικές κομμουνιστικές χώρες βοηθούσαν τον λεγόμενο κατ’ ευφημισμό «Δημοκρατικό Στρατό», ελεγχόμενο από τους κομμουνιστές, για την καθυπόταξη της Ελλάδας στο Σοβιετικό μπλοκ, την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και την ένταξή της στην ψευδεπίγραφα ονομαζόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας, που είναι δημιούργημα του Κομμουνισμού.
Η Ελλάδα στον Β΄ΠΠ υπέστη τριπλή εχθρική κατοχή (Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων) με πολλούς νεκρούς και μεγάλες καταστροφές σε όλη τη χώρα. Ειδικότερα στην Αθήνα, μόνο οι νεκροί από πείνα το 1941 πλησίαζαν τους 300.000. Την περίοδο της κατοχής η Ελλάδα υπέστη και σημαντική οικονομική αφαίμαξη από τα κατοχικά στρατεύματα. Μετά την απελευθέρωση και την λήξη του Β΄ ΠΠ, ενώ όλες οι άλλες χώρες θεράπευαν τις πληγές του πολέμου και αναπτύσσοντο, η Ελλάδα την περίοδο 1946-1950 θρήνησε ακόμη περισσότερα θύματα και μεγαλύτερες καταστροφές, μαχόμενη γιά να μην υποταχθεί στους κομμουνιστές.
Οι Έλληνες διέσωσαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως δήλωσε στο BBC το 1942 ο Γάλλος Pierre Bourdan: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940, ήταν η ανδρεία του Ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».
Τη σημαντική συμβολή της Ελλάδας στη Συμμαχική Νίκη κατά τον Β΄ΠΠ, επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Χίτλερ σε συνομιλία του στις 30 Μαρτίου 1944, με τη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, τονίζοντας ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο Πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος» (από το βιβλίο της Riefenstahl). Την ίδια διαπίστωση επανέλαβε ο Χίτλερ στην Πολιτική Διαθήκη του, που υπαγόρευσε πριν από την αυτοκτονία του 30-5-1945, όπου κατηγορηματικά αποδίδει την αποτυχία του στην καταστροφική για την Γερμανία επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, η κατάληψη της οποίας από τα Ιταλο-Γερμανικά στρατεύματα χρειάστηκε 216 ημέρες, μέχρι την υποταγή και της Κρήτης.
Οι Έλληνες την περίοδο 1955-63 είχαν εξαίρετες επιδόσεις στην οικονομία, που δεν είχαν άλλες χώρες. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι κατά το εν λόγω διάστημα:
α) Η Ελλάδα είχε πληθωρισμό 2%, τον μικρότερο της Ευρώπης,
β) Η Ελλάδα είχε ρυθμό ανάπτυξης μετά την Ιαπωνία, με τρίτη την Γερμανία και τέταρτη τις ΗΠΑ,
γ) Η Ελλάδα είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό και χρηματοδοτούσε δημόσιες επενδύσεις.
Ο Πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν, με την έναρξη το 1981 της εφαρμογής της Συνθήκης Εντάξεως της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δήλωσε: «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα:. 1) την Εμπορική της Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων»
Χάρις στο επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών ο υπό Ελληνική διαχείριση εμπορικός στόλος για το έτος 2010 παραμένει γιά τα 30 τελευταία χρόνια στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, διαθέτοντας σήμερα 3.150 πλοία μεταφορικής ικανότητας 186.095.000 dwt, που είναι η μόνη θετική πρωτιά της χώρας μας (Γ. Βλασόπουλος, Ναύαρχος ε.α., επίτιμος Αρχηγός Λ.Σ., ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18.1.2011).
Η πρόσφατη κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, θεωρήθηκε από τους εφοπλιστές ότι υποβάθμισε την ελληνόκτητη εμπορική μας ναυτιλία. Η επανίδρυση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας είναι επιβεβλημένη για την Κυβέρνηση. Με την επανίδρυση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας θα στηριχθεί η ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που αποτελεί τον μοναδικό προσοδοφόρο τομέα, όπου η Ελλάδα υπερέχει των άλλων μελών της ΕΕ. Η Εμπορική μας Ναυτιλία έχει εύστοχα χαρακτηρισθεί ως το τέταρτο (μετά τον Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία) όπλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ας μην λησμονούμε ότι η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία τέθηκε από την τότε Κυβέρνηση στη διάθεση των Συμμάχων από την αρχή του Β΄ΠΠ, την 1-9-1939, ήτοι πολύ πριν η ακόμη ουδέτερη Ελλάδα υποστεί την επίθεση του Άξονα στις 28-10-1940 και μετέφερε εφόδια στις μαχόμενες συμμαχικές δυνάμεις μέχρι την λήξη του Β΄ ΠΠ το 1945, με απώλειες περισσότερους από 2.500 αξιωματικούς και ναύτες, ενώ από τα 500 Ελληνικά πλοία, βυθίστηκαν 374 από Γερμανικά υποβρύχια, αεροπλάνα και νάρκες.
Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα». Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι «Η Ελλάδα θα γίνει η μεταλλουργία της Ευρώπης» , διότι η Ελλάδα έχει ουράνιο, νικέλιο, χρυσό, αργυρό, χρώμιο, βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μικτά θειούχα, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη κοινό και χαλκούχο και άλλα βιομηχανικά ορυκτά όπως σμύριδα, βαρυτίνη, καολίνη, μπενζονίτη, περλίτη, κίσσηρη, στεατίτη, φθορίτη, μάρμαρα, θηραϊκή γη, γύψο, λιγνίτες, πυριτικό οξύ κ.α. Ενδεικτικά σημειώνονται ακολούθως τα παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ 2230.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός 1970208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Το 1978, με εντολή του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, δύο οίκοι, ένας Αγγλικός και ένας Γερμανικός, έκαναν προμελέτη σκοπιμότητας για τα μικτά θειούχα. Ειδική επιτροπή έκρινε θετική την προμελέτη και επακολούθησε μελέτη, η οποία ανακοινώθηκε στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου. Κατ’ εντολή του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα ως Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Προς ασφαλή έλεγχο των μεθόδων, αποφασίστηκε η διεξαγωγή δοκιμών, σε εγκαταστάσεις PILOT. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών. Η απόφαση της αναβολής επεβάλλετο λόγω του μεγέθους της επενδύσεως και των προβλημάτων, που θα μπορούσε να δημιουργήσει στην νέα Κυβέρνηση.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1981, που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, η νέα Κυβέρνηση ζήτησε να σταματήσουν οι ενέργειες, προκειμένου να εξετάσει τη σκοπιμότητα του σχεδίου αυτού μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του των δημοσίων επενδύσεων. Έτσι ατόνησε κάθε δραστηριότητα και το σχέδιο υπέπεσε σε νάρκη μέχρι τον Νοέμβριο του 1982. Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ (εταιρεία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για τη συγκεκριμένη επένδυση) 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού
ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων
& αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια.
Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι αναβλήθηκε η αναγγελθείσα το 1982 και ως οριστική το 1983 ίδρυση της μεγάλης Μονάδας της ΜΕΤΒΑ στον Στρυμώνα, με επένδυση της τάξεως τότε των 30 δισεκατομμυρίων δραχμών. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού και δεν αιτιολογήθηκε γιατί εγκαταλείφθηκε η Μονάδα του Στρυμώνα. Εάν μετά το 1983 θεμελιωνόταν (που ανέφερε ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ως οριστική απόφαση) η Μονάδα και λειτουργούσε έστω το 1990, σήμερα (μετά από 20 χρόνια) θα είχαμε 60 τόνους χρυσού, 3.000 τόνους αργυρού και επί 20 οι ετήσιοι τόνοι μολύβδου, ψευδαργύρου, αρσενικού, θειϊκού οξέως, ALFA 3 κτλ. Εάν στα ανωτέρω προστεθούν τα Μικτά Θειούχα εκτός από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Δυτική Θράκη (που θα εφοδίαζαν πρώτη ύλη για τη Μονάδα του Στρυμώνα) και τα μικτά θειούχα που είχαν ανακαλυφθεί στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί και δεύτερο συγκρότημα μικτών θειούχων και συνεπώς να έχουμε διπλό όφελος.
Κατά επίσκεψη το 1975 στην περιοχή των Σερρών, όπου έγινε σχετική έρευνα από τεχνικούς του ΟΗΕ και της Ελληνικής Επιτροπής Ατομική Ενέργειας, ο τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κων/νος Καραμανλής, συνοδευόμενος από εμένα ως Υπουργό Μακεδονίας–Θράκης, ρώτησε τον επικεφαλής Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε ότι: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».
Από γεωτρήσεις και έρευνες, προέκυψαν θετικά αποτελέσματα, όπως ανακοινώθηκαν στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 από τον τότε Πρωθυπουργό Γ. Ράλλη κατά την επίσκεψη του στην περιοχή Μαραμένα Σερρών. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Ντόκος, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό για τις έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από την Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) σε συνεργασία με την ΔΕΗ και του ανέφερε ότι βεβαιωμένα αποθέματα ήταν 2.000 τόνοι με πιθανότητα αυξήσεως σε 4.000 τόνους.
Το 1984, μετά από έρευνες που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα έφθασαν τους 6.000 τόνους Μεταλλεύματος Ουρανίου. Σήμερα πληροφορούμαι ότι βεβαιωμένα αποθέματα υπολογίζονται σε 10.000 τόνους. Μετά το ατύχημα της Ιαπωνίας, επειδή και η Ελλάδα έχει σεισμούς, αποκλείεται η ίδρυση εργοστασίου πυρηνικής ηλεκτρικής ενέργειας και μπορεί το ουράνιο να πουληθεί στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που έχει σημαντικές ποσότητες νικελίου, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και άλλων ειδικών κραμάτων. Ο Ρωσοφιλανδικός πόλεμος του 1939 έγινε για το νικέλιο, που είναι στρατηγικό υλικό και πολύτιμο μεταλλευτικό προϊόν. Ο Ακαδημαϊκός Καθηγητής του Πολυτεχνείου Αθηνών Γενικός Διευθυντής της Λαρύμνης Λουκάς Μούσουλος πέτυχε διαχωρισμό του σιδηρονικελίου στο νικέλιο και σίδηρο και έχει παγκόσμια πατέντα M-LAR που αγοράζεται από ενδιαφερόμενους. Τα μεταλλεύματα του νικελίου χωρίζονται σε θειούχα και οξειδωμένα. Τα θειούχα στην Ελλάδα εξαντλούνται αλλά το μέλλον του νικελίου θα είναι οι λατερίτες που στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά εκατομμύρια τόνοι.
Η Ελλάδα έχει πολλές δεκάδες εκατομμύρια τόνους λευκόλιθου. Κοιτάσματα υπάρχουν στην Εύβοια, στη Χαλκιδική, Ερμιονίδα, Κοζάνη, Γρεβενά, Μυτιλήνη. Το μετάλλευμα υποβάλλεται σε εμπλουτισμό και μετατρέπεται σε καυστική και διπηρομαγνησία.
Τρεις τόνοι Χρυσού και 150 τόνοι Ασήμι το χρόνο θα παράγονται, παράλληλα με άλλα προϊόντα, όταν δημιουργηθεί στην περιοχή των εκβολών του Στρυμώνα Ποταμού το Μεταλλουργικό Συγκρότημα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Στο βιβλίο του Ιωάννη Παπαζήση «ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (σελ. 101) σημειώνεται: «122 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΔΗΓΙΑ από το 2000, ως αντιστάθμισμα για τα Ευρώ που κυκλοφορούν εντός αυτής». Γνωρίζω ότι η εταιρεία Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος, υπέγραψε σύμβαση το 1937 με το Ελληνικό Δημόσιο διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία επί 20 έτη έκανε σημαντικές δαπάνες γιά την εξόρυξη χρυσού και η Τράπεζα της Ελλάδος αγόραζε τον εξορυσσόμενο χρυσό, στην εκάστοτε τρέχουσα τιμή του χρυσού. Το 1958 μετά την κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού, η εταιρεία ανέστειλε τις εργασίες της και ζήτησε από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει αυτή τα έξοδα εξορύξεως. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δέχτηκε. Δυστυχώς τότε δεν μου αναφέρθηκε το γεγονός και η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το μηχάνημα πλύσεως της άμμου στον Γαλλικό Ποταμό και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση.
Το ΙΓΜΕ ανακοίνωσε ότι εντόπισε στη Θράκη 8.000 κιλά προσχωματικού Χρυσού (Άγιος Μανδήλιος: 1.850 κιλά, Μακροπόταμος: 2.300 κιλά, Χείμαρρος: 2.350 κιλά, Φιλιούρης: 1.500 κιλά). Προσχωματικό χρυσό έχουν και οι ποταμοί της Μακεδονίας (ΒΗΜΑ, 31.8.1985) Την 19η Νοεμβρίου 1988 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» η πληροφορία με τίτλο: «Το χρυσάφι του Παγγαίου δε στέρεψε». Το ΙΓΜΕ εντόπισε χρυσοφόρες ζώνες στο Παγγαίο και στην περιοχή Παλαιάς Καβάλας. Η δε Σπηλαιολογική Εταιρεία Καβάλας ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία και στοές με σκαλοπάτια και υπόγειους πέτρινους τοίχους. Υπάρχει επίσης στην Ελλάδα αόρατος ή επιθερμικός χρυσός, από ηφαίστεια (Μήλος).
Γερμανοί έκαναν επί δύο συνεχή καλοκαίρια ειδική έρευνα στο Παγγαίο, και σημείωσαν σε χάρτες, που δημοσίευαν και σε ειδικό βιβλίο, 15 περιοχές, όπου γινόταν εκμετάλλευση μεταλλευμάτων. Όπως είναι γνωστό από την αρχαιότητα, το Παγγαίο ήταν ονομαστό για την παραγωγή Χρυσού. Όπως ανακοίνωσε το Ι.Γ.Μ.Ε. ο Χρυσός στο Παγγαίο είναι αναμεμιγμένος με αρσενικό, αλλά υπήρχαν ήδη μέθοδοι διαχωρισμού του. Την μελέτη των Γερμανών ανέφερα το 1981 στον τότε Πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή, που κατήγετο, όπως και εγώ, από το Παγγαίο. Εκείνος κάλεσε σε ειδική σύσκεψη τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σ. Μάνο, τον πρώην Υπουργό Βιομηχανίας Κ. Κονοφάγο και εμένα. Κατά την σύσκεψη, ο ειδικός Μεταλλειολόγος και διεθνώς γνωστός από το μεγάλο έργο του στο Λαύριο Καθηγητής Κων. Κονοφάγος είπε στον Πρόεδρο, ότι όλες οι σκέψεις αυτές είναι ορθές και πρέπει να αρχίσει η γεωλογική έρευνα.
Επειδή οι θέσεις των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Η γραφειοκρατία και οι εκλογές ανέβαλαν τις έρευνες. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δέσμευσε 10.000 στρέμματα στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια του Αγκίστρου Σερρών για έρευνα για κοιτάσματα χρυσού.
Η ύπαρξη χρυσού στην περιοχή του Αγκίστρου είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια και μαζί με τα μεταλλεία χρυσού του Παγγαίου, τροφοδότησαν τον Φίλιππο και την Ελληνική εκστρατεία του πολέμου κατά των Περσών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1979-80 οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν δυσχέρειες και κοινωνικοποιήθηκε το εργοστάσιο Λαρύμνης (που τώρα πωλείται), ενώ το εργοστάσιο πυρότουβλων Σκαλιστήρη στην Εύβοια και άλλες βιομηχανίες, αντιμετώπισαν προβλήματα με απεργίες και στάσεις εργασίας.
Το τρίτο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, επιβεβαιώνεται από την ποντοπόρο ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που παραμένει κορυφαία σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, εκεί όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δρα χωρίς εμπόδια, σεβόμενη μόνο τους νόμους. Εάν οι συνδικαλιστές στη χώρα μας συνέβαλαν στην αξιοποίηση του επιχειρηματικού δαιμονίου των Ελλήνων και βοηθούσαν τις επιχειρήσεις, θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην εθνική οικονομία, αλλά θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμοι και έναντι των εργαζομένων. Δυστυχώς με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που διακηρύχθηκε από το 1981, οι συνδικαλιστές με απεργίες και στάσεις εργασίας συνέτειναν στην αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Είναι χαρακτηριστικές οι ακόλουθες περιπτώσεις. Υποχρέωσαν τον Νιάρχο να εγκαταλείψει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την Pirelli να κλείσει το εργοστάσιο ελαστικών και να το μεταφέρει στην Τουρκία, ενώ το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, να μεταφερθεί στη Μάλτα.
Το ΔΝΤ είναι σήμερα δανειστής μας και έχει συμφέρον να αναπτυχθεί η οικονομία της Ελλάδας, για να εισπράξει τα δάνεια, αλλά και να συμβουλεύει και να προτείνει, μέτρα ώστε η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το χρέος της.
Η Ελλάδα το 1981 έγινε το 10ο μέλος της ΕΟΚ επί Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη συνέχεια, επί Κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, δημιουργήθηκε ένα ραγδαίως αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα. Χρέη όμως είχαν και άλλες χώρες και η ΕΟΚ έπρεπε να δημιουργήσει μηχανισμό ελέγχου, γιά την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων.
Το 1991 ο Κων/νος Καραμανλής αναγορεύτηκε επίτιμος Διδάκτωρ της Νομικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρουσία πολλών πολιτικών μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κων. Μητσοτάκης. Επειδή συμπληρώνονταν 10 έτη από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ο Κων/νος Καραμανλής αναφέρθηκε στα πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα από την ένταξη και ετόνισε ότι: «Αν την δεκαετία αυτή δεν είχαμε εισπράξει (δωρεές ή δάνεια) 18 δισεκατομμύρια δολλάρια, θα ήμασταν οριστικά πτωχευμένοι».
Το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας πρέπει να συνεκτιμηθεί και με τα κατωτέρω γεγονότα.
Η Ελλάδα, η φτωχότερη προπολεμικά χώρα της Ευρώπης, πλην της Αλβανίας, αντιμετώπισε στη δεκαετία 1940-1950 τρεις δικτατορίες της Ευρώπης, δηλαδή τον Ιταλικό φασισμό, τον Γερμανικό ναζισμό και τον Σοβιετικό Κομμουνισμό, όταν οι γειτονικές κομμουνιστικές χώρες βοηθούσαν τον λεγόμενο κατ’ ευφημισμό «Δημοκρατικό Στρατό», ελεγχόμενο από τους κομμουνιστές, για την καθυπόταξη της Ελλάδας στο Σοβιετικό μπλοκ, την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και την ένταξή της στην ψευδεπίγραφα ονομαζόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας, που είναι δημιούργημα του Κομμουνισμού.
Η Ελλάδα στον Β΄ΠΠ υπέστη τριπλή εχθρική κατοχή (Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων) με πολλούς νεκρούς και μεγάλες καταστροφές σε όλη τη χώρα. Ειδικότερα στην Αθήνα, μόνο οι νεκροί από πείνα το 1941 πλησίαζαν τους 300.000. Την περίοδο της κατοχής η Ελλάδα υπέστη και σημαντική οικονομική αφαίμαξη από τα κατοχικά στρατεύματα. Μετά την απελευθέρωση και την λήξη του Β΄ ΠΠ, ενώ όλες οι άλλες χώρες θεράπευαν τις πληγές του πολέμου και αναπτύσσοντο, η Ελλάδα την περίοδο 1946-1950 θρήνησε ακόμη περισσότερα θύματα και μεγαλύτερες καταστροφές, μαχόμενη γιά να μην υποταχθεί στους κομμουνιστές.
Οι Έλληνες διέσωσαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως δήλωσε στο BBC το 1942 ο Γάλλος Pierre Bourdan: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940, ήταν η ανδρεία του Ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».
Τη σημαντική συμβολή της Ελλάδας στη Συμμαχική Νίκη κατά τον Β΄ΠΠ, επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Χίτλερ σε συνομιλία του στις 30 Μαρτίου 1944, με τη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, τονίζοντας ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο Πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος» (από το βιβλίο της Riefenstahl). Την ίδια διαπίστωση επανέλαβε ο Χίτλερ στην Πολιτική Διαθήκη του, που υπαγόρευσε πριν από την αυτοκτονία του 30-5-1945, όπου κατηγορηματικά αποδίδει την αποτυχία του στην καταστροφική για την Γερμανία επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος, η κατάληψη της οποίας από τα Ιταλο-Γερμανικά στρατεύματα χρειάστηκε 216 ημέρες, μέχρι την υποταγή και της Κρήτης.
Οι Έλληνες την περίοδο 1955-63 είχαν εξαίρετες επιδόσεις στην οικονομία, που δεν είχαν άλλες χώρες. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι κατά το εν λόγω διάστημα:
α) Η Ελλάδα είχε πληθωρισμό 2%, τον μικρότερο της Ευρώπης,
β) Η Ελλάδα είχε ρυθμό ανάπτυξης μετά την Ιαπωνία, με τρίτη την Γερμανία και τέταρτη τις ΗΠΑ,
γ) Η Ελλάδα είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό και χρηματοδοτούσε δημόσιες επενδύσεις.
Ο Πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν, με την έναρξη το 1981 της εφαρμογής της Συνθήκης Εντάξεως της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δήλωσε: «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα:. 1) την Εμπορική της Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων»
Χάρις στο επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών ο υπό Ελληνική διαχείριση εμπορικός στόλος για το έτος 2010 παραμένει γιά τα 30 τελευταία χρόνια στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, διαθέτοντας σήμερα 3.150 πλοία μεταφορικής ικανότητας 186.095.000 dwt, που είναι η μόνη θετική πρωτιά της χώρας μας (Γ. Βλασόπουλος, Ναύαρχος ε.α., επίτιμος Αρχηγός Λ.Σ., ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18.1.2011).
Η πρόσφατη κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, θεωρήθηκε από τους εφοπλιστές ότι υποβάθμισε την ελληνόκτητη εμπορική μας ναυτιλία. Η επανίδρυση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας είναι επιβεβλημένη για την Κυβέρνηση. Με την επανίδρυση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας θα στηριχθεί η ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που αποτελεί τον μοναδικό προσοδοφόρο τομέα, όπου η Ελλάδα υπερέχει των άλλων μελών της ΕΕ. Η Εμπορική μας Ναυτιλία έχει εύστοχα χαρακτηρισθεί ως το τέταρτο (μετά τον Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία) όπλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ας μην λησμονούμε ότι η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία τέθηκε από την τότε Κυβέρνηση στη διάθεση των Συμμάχων από την αρχή του Β΄ΠΠ, την 1-9-1939, ήτοι πολύ πριν η ακόμη ουδέτερη Ελλάδα υποστεί την επίθεση του Άξονα στις 28-10-1940 και μετέφερε εφόδια στις μαχόμενες συμμαχικές δυνάμεις μέχρι την λήξη του Β΄ ΠΠ το 1945, με απώλειες περισσότερους από 2.500 αξιωματικούς και ναύτες, ενώ από τα 500 Ελληνικά πλοία, βυθίστηκαν 374 από Γερμανικά υποβρύχια, αεροπλάνα και νάρκες.
Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα». Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι «Η Ελλάδα θα γίνει η μεταλλουργία της Ευρώπης» , διότι η Ελλάδα έχει ουράνιο, νικέλιο, χρυσό, αργυρό, χρώμιο, βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μικτά θειούχα, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη κοινό και χαλκούχο και άλλα βιομηχανικά ορυκτά όπως σμύριδα, βαρυτίνη, καολίνη, μπενζονίτη, περλίτη, κίσσηρη, στεατίτη, φθορίτη, μάρμαρα, θηραϊκή γη, γύψο, λιγνίτες, πυριτικό οξύ κ.α. Ενδεικτικά σημειώνονται ακολούθως τα παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ 2230.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός 1970208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Το 1978, με εντολή του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, δύο οίκοι, ένας Αγγλικός και ένας Γερμανικός, έκαναν προμελέτη σκοπιμότητας για τα μικτά θειούχα. Ειδική επιτροπή έκρινε θετική την προμελέτη και επακολούθησε μελέτη, η οποία ανακοινώθηκε στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου. Κατ’ εντολή του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα ως Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Προς ασφαλή έλεγχο των μεθόδων, αποφασίστηκε η διεξαγωγή δοκιμών, σε εγκαταστάσεις PILOT. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών. Η απόφαση της αναβολής επεβάλλετο λόγω του μεγέθους της επενδύσεως και των προβλημάτων, που θα μπορούσε να δημιουργήσει στην νέα Κυβέρνηση.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1981, που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, η νέα Κυβέρνηση ζήτησε να σταματήσουν οι ενέργειες, προκειμένου να εξετάσει τη σκοπιμότητα του σχεδίου αυτού μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του των δημοσίων επενδύσεων. Έτσι ατόνησε κάθε δραστηριότητα και το σχέδιο υπέπεσε σε νάρκη μέχρι τον Νοέμβριο του 1982. Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ (εταιρεία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για τη συγκεκριμένη επένδυση) 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού
ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων
& αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια.
Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι αναβλήθηκε η αναγγελθείσα το 1982 και ως οριστική το 1983 ίδρυση της μεγάλης Μονάδας της ΜΕΤΒΑ στον Στρυμώνα, με επένδυση της τάξεως τότε των 30 δισεκατομμυρίων δραχμών. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού και δεν αιτιολογήθηκε γιατί εγκαταλείφθηκε η Μονάδα του Στρυμώνα. Εάν μετά το 1983 θεμελιωνόταν (που ανέφερε ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ως οριστική απόφαση) η Μονάδα και λειτουργούσε έστω το 1990, σήμερα (μετά από 20 χρόνια) θα είχαμε 60 τόνους χρυσού, 3.000 τόνους αργυρού και επί 20 οι ετήσιοι τόνοι μολύβδου, ψευδαργύρου, αρσενικού, θειϊκού οξέως, ALFA 3 κτλ. Εάν στα ανωτέρω προστεθούν τα Μικτά Θειούχα εκτός από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Δυτική Θράκη (που θα εφοδίαζαν πρώτη ύλη για τη Μονάδα του Στρυμώνα) και τα μικτά θειούχα που είχαν ανακαλυφθεί στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί και δεύτερο συγκρότημα μικτών θειούχων και συνεπώς να έχουμε διπλό όφελος.
Κατά επίσκεψη το 1975 στην περιοχή των Σερρών, όπου έγινε σχετική έρευνα από τεχνικούς του ΟΗΕ και της Ελληνικής Επιτροπής Ατομική Ενέργειας, ο τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κων/νος Καραμανλής, συνοδευόμενος από εμένα ως Υπουργό Μακεδονίας–Θράκης, ρώτησε τον επικεφαλής Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε ότι: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».
Από γεωτρήσεις και έρευνες, προέκυψαν θετικά αποτελέσματα, όπως ανακοινώθηκαν στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 από τον τότε Πρωθυπουργό Γ. Ράλλη κατά την επίσκεψη του στην περιοχή Μαραμένα Σερρών. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Ντόκος, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό για τις έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από την Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) σε συνεργασία με την ΔΕΗ και του ανέφερε ότι βεβαιωμένα αποθέματα ήταν 2.000 τόνοι με πιθανότητα αυξήσεως σε 4.000 τόνους.
Το 1984, μετά από έρευνες που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα έφθασαν τους 6.000 τόνους Μεταλλεύματος Ουρανίου. Σήμερα πληροφορούμαι ότι βεβαιωμένα αποθέματα υπολογίζονται σε 10.000 τόνους. Μετά το ατύχημα της Ιαπωνίας, επειδή και η Ελλάδα έχει σεισμούς, αποκλείεται η ίδρυση εργοστασίου πυρηνικής ηλεκτρικής ενέργειας και μπορεί το ουράνιο να πουληθεί στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που έχει σημαντικές ποσότητες νικελίου, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και άλλων ειδικών κραμάτων. Ο Ρωσοφιλανδικός πόλεμος του 1939 έγινε για το νικέλιο, που είναι στρατηγικό υλικό και πολύτιμο μεταλλευτικό προϊόν. Ο Ακαδημαϊκός Καθηγητής του Πολυτεχνείου Αθηνών Γενικός Διευθυντής της Λαρύμνης Λουκάς Μούσουλος πέτυχε διαχωρισμό του σιδηρονικελίου στο νικέλιο και σίδηρο και έχει παγκόσμια πατέντα M-LAR που αγοράζεται από ενδιαφερόμενους. Τα μεταλλεύματα του νικελίου χωρίζονται σε θειούχα και οξειδωμένα. Τα θειούχα στην Ελλάδα εξαντλούνται αλλά το μέλλον του νικελίου θα είναι οι λατερίτες που στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά εκατομμύρια τόνοι.
Η Ελλάδα έχει πολλές δεκάδες εκατομμύρια τόνους λευκόλιθου. Κοιτάσματα υπάρχουν στην Εύβοια, στη Χαλκιδική, Ερμιονίδα, Κοζάνη, Γρεβενά, Μυτιλήνη. Το μετάλλευμα υποβάλλεται σε εμπλουτισμό και μετατρέπεται σε καυστική και διπηρομαγνησία.
Τρεις τόνοι Χρυσού και 150 τόνοι Ασήμι το χρόνο θα παράγονται, παράλληλα με άλλα προϊόντα, όταν δημιουργηθεί στην περιοχή των εκβολών του Στρυμώνα Ποταμού το Μεταλλουργικό Συγκρότημα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Στο βιβλίο του Ιωάννη Παπαζήση «ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (σελ. 101) σημειώνεται: «122 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΔΗΓΙΑ από το 2000, ως αντιστάθμισμα για τα Ευρώ που κυκλοφορούν εντός αυτής». Γνωρίζω ότι η εταιρεία Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος, υπέγραψε σύμβαση το 1937 με το Ελληνικό Δημόσιο διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία επί 20 έτη έκανε σημαντικές δαπάνες γιά την εξόρυξη χρυσού και η Τράπεζα της Ελλάδος αγόραζε τον εξορυσσόμενο χρυσό, στην εκάστοτε τρέχουσα τιμή του χρυσού. Το 1958 μετά την κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού, η εταιρεία ανέστειλε τις εργασίες της και ζήτησε από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει αυτή τα έξοδα εξορύξεως. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δέχτηκε. Δυστυχώς τότε δεν μου αναφέρθηκε το γεγονός και η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το μηχάνημα πλύσεως της άμμου στον Γαλλικό Ποταμό και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση.
Το ΙΓΜΕ ανακοίνωσε ότι εντόπισε στη Θράκη 8.000 κιλά προσχωματικού Χρυσού (Άγιος Μανδήλιος: 1.850 κιλά, Μακροπόταμος: 2.300 κιλά, Χείμαρρος: 2.350 κιλά, Φιλιούρης: 1.500 κιλά). Προσχωματικό χρυσό έχουν και οι ποταμοί της Μακεδονίας (ΒΗΜΑ, 31.8.1985) Την 19η Νοεμβρίου 1988 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» η πληροφορία με τίτλο: «Το χρυσάφι του Παγγαίου δε στέρεψε». Το ΙΓΜΕ εντόπισε χρυσοφόρες ζώνες στο Παγγαίο και στην περιοχή Παλαιάς Καβάλας. Η δε Σπηλαιολογική Εταιρεία Καβάλας ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία και στοές με σκαλοπάτια και υπόγειους πέτρινους τοίχους. Υπάρχει επίσης στην Ελλάδα αόρατος ή επιθερμικός χρυσός, από ηφαίστεια (Μήλος).
Γερμανοί έκαναν επί δύο συνεχή καλοκαίρια ειδική έρευνα στο Παγγαίο, και σημείωσαν σε χάρτες, που δημοσίευαν και σε ειδικό βιβλίο, 15 περιοχές, όπου γινόταν εκμετάλλευση μεταλλευμάτων. Όπως είναι γνωστό από την αρχαιότητα, το Παγγαίο ήταν ονομαστό για την παραγωγή Χρυσού. Όπως ανακοίνωσε το Ι.Γ.Μ.Ε. ο Χρυσός στο Παγγαίο είναι αναμεμιγμένος με αρσενικό, αλλά υπήρχαν ήδη μέθοδοι διαχωρισμού του. Την μελέτη των Γερμανών ανέφερα το 1981 στον τότε Πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή, που κατήγετο, όπως και εγώ, από το Παγγαίο. Εκείνος κάλεσε σε ειδική σύσκεψη τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σ. Μάνο, τον πρώην Υπουργό Βιομηχανίας Κ. Κονοφάγο και εμένα. Κατά την σύσκεψη, ο ειδικός Μεταλλειολόγος και διεθνώς γνωστός από το μεγάλο έργο του στο Λαύριο Καθηγητής Κων. Κονοφάγος είπε στον Πρόεδρο, ότι όλες οι σκέψεις αυτές είναι ορθές και πρέπει να αρχίσει η γεωλογική έρευνα.
Επειδή οι θέσεις των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Η γραφειοκρατία και οι εκλογές ανέβαλαν τις έρευνες. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δέσμευσε 10.000 στρέμματα στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια του Αγκίστρου Σερρών για έρευνα για κοιτάσματα χρυσού.
Η ύπαρξη χρυσού στην περιοχή του Αγκίστρου είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια και μαζί με τα μεταλλεία χρυσού του Παγγαίου, τροφοδότησαν τον Φίλιππο και την Ελληνική εκστρατεία του πολέμου κατά των Περσών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1979-80 οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν δυσχέρειες και κοινωνικοποιήθηκε το εργοστάσιο Λαρύμνης (που τώρα πωλείται), ενώ το εργοστάσιο πυρότουβλων Σκαλιστήρη στην Εύβοια και άλλες βιομηχανίες, αντιμετώπισαν προβλήματα με απεργίες και στάσεις εργασίας.
Το τρίτο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, επιβεβαιώνεται από την ποντοπόρο ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που παραμένει κορυφαία σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, εκεί όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δρα χωρίς εμπόδια, σεβόμενη μόνο τους νόμους. Εάν οι συνδικαλιστές στη χώρα μας συνέβαλαν στην αξιοποίηση του επιχειρηματικού δαιμονίου των Ελλήνων και βοηθούσαν τις επιχειρήσεις, θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην εθνική οικονομία, αλλά θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμοι και έναντι των εργαζομένων. Δυστυχώς με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που διακηρύχθηκε από το 1981, οι συνδικαλιστές με απεργίες και στάσεις εργασίας συνέτειναν στην αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Είναι χαρακτηριστικές οι ακόλουθες περιπτώσεις. Υποχρέωσαν τον Νιάρχο να εγκαταλείψει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την Pirelli να κλείσει το εργοστάσιο ελαστικών και να το μεταφέρει στην Τουρκία, ενώ το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, να μεταφερθεί στη Μάλτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.