ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΔΝΤ, Ε.Ε. ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Ν.Δ.!

Αναμφίβολα η άποψη του Mohamed A. El-Erian, CEO και Chief Investment Officer της PIMCO, του κολοσσιαίου επενδυτικού οργανισμού που διαχειρίζεται 1,4 τρισ. δολάρια(!), έχει βαρύνουσα σημασία διεθνώς, κι όχι μόνο για τις αγορές.

Το τελευταίο του άρθρο, από το οποίο παραθέτουμε αποσπάσματα, είναι πραγματικός καταπέλτης όχι μόνο για τους “συναδέλφους” του ιδιώτες μεγαλοεπενδυτές αλλά και για τους...

 

“θεσμούς” της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, όπως επίσης και για τις ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. 
Σύμφωνα λοιπόν με τον Mohamed El- Erian,  η Ελλάδα παρουσιάζει εντυπωσιακές ομοιότητες με την Αργεντινή πριν από τη χρεοκοπία της, ο οποίος σημειώνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε να υπάρξει εντονότατη διαμάχη αναφορικά με το ποιος φταίει για την όλο και πιο βαθιά μιζέρια που αντιμετωπίζουν πλέον εκατομμύρια Έλληνες.

Πολλοί θα βιαστούν να κατηγορήσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις των οποίων ηγήθηκαν τα πάλαι ποτέ κυρίαρχα πολιτικά κόμματα, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, λέει ο επικεφαλής της PIMCO. Η προθυμία τους να ευημερήσουν τη χώρα με δανεικά δημιούργησε τεράστια χρέη, ενώ ταυτόχρονα την οδήγησε σε δραματική απώλεια ανταγωνιστικότητας και, συνεπώς, αναπτυξιακής προοπτικής. Ορισμένοι μάλιστα επιδίωξαν να είναι πολύ φειδωλοί με την αλήθεια και δεν αποκάλυψαν το πραγματικό μέγεθος των ελλειμμάτων και των χρεών.

Αλλά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ απογοήτευσαν τους Έλληνες πολίτες κι όταν χρειάστηκε να γίνουν προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις. Την αρχική φάση άρνησης διαδέχθηκαν δεσμεύσεις που δεν μπορούσαν να τηρηθούν (και κατά την άποψη ορισμένων, σημειώνει, δεν θα έπρεπε να τηρηθούν, λόγω του προβληματικού σχεδιασμού των προγραμμάτων).

Βέβαια, για να δημιουργηθεί χρέος σημαίνει ότι έχει δοθεί πίστωση, τονίζει ο El-Erian.

Οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας έριξαν με μεγάλη χαρά λεφτά στη χώρα, όταν όμως η τεχνητή έκρηξη της οικονομίας δεν μπορούσε πλέον να διατηρηθεί αποποιήθηκαν τις ευθύνες τους. Ο υπερδανεισμός ήταν τόσο διαδεδομένος που, σε κάποιο σημείο, έριξε τη διαφορά της απόδοσης μεταξύ των ελληνικών και των γερμανικών κρατικών ομολόγων σε γελοία χαμηλό επίπεδο για δύο χώρες που διαφέρουν θεμελιωδώς τόσο πολύ.

Όμως, σύμφωνα με τον El-Erian, ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε οι ιδιώτες πιστωτές της έδρασαν κατ’ αυτόν τον τρόπο χωρίς να έχουν κάποιο πάτημα. Και οι δύο πλευρές καθησυχάστηκαν από την πολιτική κάλυψη που παρείχε η προσπάθεια ενοποίησης της Ευρώπης.

Και στις δύο περιπτώσεις -δηλαδή στους κανόνες και στους θεσμούς- η ευρωζώνη δεν ανταποκρίθηκε στα απαιτούμενα. Ας θυμηθούμε, προσθέτει, πως οι μεγάλες οικονομίες του πυρήνα (η Γαλλία και η Γερμανία) ήταν μεταξύ των πρώτων που παραβίασαν τους κανόνες για τους προϋπολογισμούς, οι οποίοι θεσμοθετήθηκαν με την έναρξη ισχύος του ευρώ. Και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί όταν ήρθε η ώρα να επιβληθεί η συμμόρφωση.

Η Ευρώπη, όμως, σημειώνει ο El-Erian, απέτυχε να αντιδράσει σωστά κι όταν έγινε εμφανές ότι η Ελλάδα άρχισε να παραπαίει. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατάφεραν να πετύχουν σύγκλιση απόψεων σε μια κοινή αποτίμηση των προβλημάτων της χώρας, πόσο μάλλον να συνεργαστούν για μια σωστή αντιμετώπισή τους.

Τέλος, υπάρχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου «η πολιτική σκοπιμότητα φαίνεται πως υπερέβη την ικανότητα ανάλυσης, υπονομεύοντας τόσο τον άμεσο επωφελή ρόλο του όσο και τη λειτουργία του ως πολιτικού και οικονομικού καταλύτη».

Όπως επισημαίνει, σήμερα κανένας από τους τέσσερις δεν μπορεί να αποφύγει την πραγματικότητα ότι η κατάρρευση της Ελλάδας δεν θα είχε συντελεστεί εάν δεν είχαν δείξει αδιαφορία κατά τη διάρκεια της οικονομικής έκρηξης κι αν δεν εκπλήρωναν με τόσο πλημμελή τρόπο τις υποχρεώσεις τους κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης. Θα ήλπιζε κάποιος, συμπληρώνει ο CEO της PIMCO, ότι θα αποδοθούν ευθύνες και στους τέσσερις, όμως το πιθανότερο είναι ότι θα τη γλιτώσουν πολύ εύκολα.

Ιδιαίτερα σε σύγκριση με τα πραγματικά θύματα αυτής της ιστορικής τραγωδίας – δηλαδή τα πιο ευάλωτα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού, η κατάσταση των οποίων θα γίνει πολύ χειρότερη σήμερα και για πολλά χρόνια ακόμα, καθώς εξαφανίζονται θέσεις εργασίας, εξατμίζονται οι αποταμιεύσεις και καταστρέφονται τα αναγκαία για τη συντήρησή τους.

Και πιθανότατα δεν θα είναι οι μόνοι. Εκατομμύρια άλλοι μπορεί να υποστούν παράπλευρες ζημιές, καθώς η οικονομική κρίση απειλεί να εξαπλωθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας.

Εντυπωσιακή, όμως, είναι και η κατάληξή του, σύμφωνα με την οποία “σε έναν πιο δίκαιο κόσμο τα ευπαθή τμήματα της κοινωνίας θα δικαιούνταν να πάρουν πίσω τα επίσημα προνόμια, τους μισθούς, τα μπόνους τα οποία απόλαυσαν για πολύ καιρό οι τέσσερεις υπεύθυνοι της τραγωδίας. Σε τούτο τον κόσμο, όμως, όπως είναι σήμερα, αποτελούν απλώς μάθημα για το μέλλον”.

 

(από tolimeri)