Ο ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΘΗΝΑ 8-10-2017.

Σε μια οργανωμένη Πολιτεία, ο πολίτης είναι ο ιθύνουν νους και ο εργάτης, ο αποφασίζων και ο ενεργών συνάμα των πεπραγμένων τής Εθνικής Κοινότητας. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, ο πολίτης είναι ο νομοθέτης, ο δικαστής και ο τηρητής συνάμα τής εννόμου τάξεως. Σε μια υπαρκτή Πολιτεία, σε μια δηλαδή Εθνική Πολιτεία, οι σκοποί Πολιτείας και πολιτών ταυτίζονται, με τη φροντίδα τού κράτους από τον λαό, μέσα σε πνεύμα συλλογικότητας και όχι αδιαφορίας.

Δεν υπάρχει κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο, όταν η νομική του προσωπικότητα και τα περιουσιακά του στοιχεία είναι υποθηκευμένα είτε σε διαφθαρμένους πολιτικούς είτε σε εισβολείς τυράννους. Ωστόσο, δεν νοείται πολύ περισσότερο κράτος που διαθέτει έναν κοινωνικό ιστό που διαβιεί μέσα σε πνεύμα αφασίας και απουσίας από τα κοινά τού τόπου του. Ένας λαός που έχει εκχωρήσει εξουσίες σε χέρια τρίτων και συμπεριφέρεται απλώς και μόνον ως καταναλωτής, αξίζει οπωσδήποτε τής σκλαβιάς, αν όχι τού αφανισμού.

Ο ελληνικός τρόπος συγκρότησης τού κράτους στηρίζεται στον πολίτη που στοχάζεται, εργάζεται και πολεμά. Το κράτος συγκροτείται από έναν λαό μέτοχο και συμμέτοχο, έναν λαό που άρχει κατ’ αρχήν επί τής προσωπικότητάς του και εν συνεχεία επί τής εθνικής συλλογικότητας. Ο Έλλην άρχει και άρχεται από τις προγονικές παρακαταθήκες και από το αίσθημα τής αυτοσυντηρησίας, με γνώμονα την εθνική του υπεροχή σε όλους τούς τομείς.

Να παράξεις την τροφή μέσα από τον εδαφικό σου παράγοντα. Να διασώζεις ατόφια, από γενιά σε γενιά, την ιστορία τής Φυλής σου. Να διαθέτεις παιδεία στηριγμένη στην εθνική σου ταυτότητα, στην αλήθεια και στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων τού λαού σου. Να διαιωνίζεις την Φυλή σου με τον αιμάτινο βιολογικό παράγοντα αυξανόμενο και ανόθευτο. Να συντηρείσαι με αυτά που σού δίδει ο Θεός, δίχως εξαρτήσεις. Και να φτιάχνεις άμυνα και οπλισμό πάλι με τις δικές σου δυνάμεις. Τότε είσαι κράτος που αξίζεις να ζεις.

Δεν είσαι πολίτης, όταν το μόνο που κάνεις είναι να τρως και να κοιμάσαι. Δεν είσαι πολίτης, όταν συνηθίζεις να ζεις υπό τυραννικό κράτος, δίχως την παραμικρή αντίσταση. Δεν έχεις καμία απολύτως δικαιολογία, εάν η τυραννία σού έχει επιβληθεί διά τής ψήφου. Διότι το κράτος δεν ζει μια φορά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλά κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, στο διηνεκές. Πως τολμάς λοιπόν λαέ να παραδίδεις τις τύχες σου σε κομματικές και οικονομικές συντεχνίες και σε απειλές βαρβαρικές και την ίδια στιγμή να διαμαρτύρεσαι τάχα;

Δεν είναι εθνική απόφαση το ισοζύγιο χρήματος και επιλογής πολιτικού εκπροσώπου. Είναι δειλία και τεμπελιά μαζί. Διορίζεις τον Εφιάλτη για διοίκηση και ζητάς να συμπεριφερθεί σαν Λεωνίδας. Διορίζεις έναν όμαιμο τού εβραιοσιωνιστή σταυρωτή και μια επιχρυσωμένη πόρνη αυτού και περιμένεις να συμπεριφερθούν ως προστάτες ενός Έθνους που δεν ήταν ποτέ δικό τους. Διότι το Έθνος ανήκει μονάχα στα παιδιά του, στους πολίτες που είναι δοσμένοι ψυχή και σώμα στη Φυλή, στους μαχητές, στους ενεργούς πολίτες που είναι σάρκα από τη σάρκα του και πάλλονται μαζί του, ώστε να σταθεί το Έθνος υπερήφανο στην κορυφή τού κόσμου.

Δεν είναι Έλληνας το ποντίκι που βρυχάται σαν λιοντάρι, πριν πάει να κοιμηθεί στη φωλιά του. Ο Έλληνας είναι το λιοντάρι που υπερβαίνει τις δυνάμεις του για να βαστήξει τον οίκο του καθαρό, πλέριο και απαραβίαστο από υπάρξεις ελαττωματικές και από εισόδους ξένων σωμάτων. Ο Έλληνας φτιάχνει τις Εθνικές του Κοινότητες με γνώμονα την Πίστη και το Αίμα του. Κάθε Κοινότητα τού Ελληνικού Έθνους βγάζει από τα σπλάχνα της τούς εκπροσώπους της. Οι δε Άριστοι πολίτες κάθε Κοινότητας απαρτίζουν την Μητροπολιτική Διοίκηση τού Έθνους. Και όλα τούτα με ενιαίο γνώμονα τον πατριωτισμό και την ικανότητα σ’ ένα αδιαίρετο Εθνικό Σώμα.

Η Ελλάς δεν είναι μαγαζί κανενός μήτε παράρτημα τής οποιασδήποτε παγκοσμιοποίησης. Η Ελλάς είναι ναός, εργαστήρι πολιτισμού και θυσιαστήριο μαζί. Η ελληνική εξουσία δεν είναι φερέφωνο οκνών, ανήθικων και τυραννικών ορέξεων. Ο επικίνδυνος, ο υλιστής  και ο ρέμπελος κάνουν την ίδια ζημιά. Η ηγεσία είναι υπηρέτης και εκφραστής των δικαίων και των συμφερόντων τού Έθνους. Το δίκαιο είναι ένα. Η ισχύς μία. Το Έθνος ένα. Και η Εθνική Διοίκηση μία και αδιαίρετη, εθνική και κοινωνική, σ’ ένα Κράτος Εθνικοκοινωνικό.

Τα κόμματα δεν είναι εθνικά εργαλεία, αλλά λόγχες των νεοταξιτών. Η δημοκρατία ως άναρχη ύπαρξη, δίχως κανόνες, δεν είναι κραταιά οντότητα, αλλά κατοχική συμμορία. Η λαϊκή κυριαρχία είναι ζήτημα που σχετίζεται με την αμεσότητα νου και ενέργειας. Η εθνική κυριαρχία ακολουθείται από την εθνική ελευθερία που εξαλείφει ολοσχερώς τον εχθρό τού Ελληνισμού. Η λαϊκή και η εθνική κυριαρχία συγκατοικούν στις αυτάρκεις και ισχυρές εθνικές κοινότητες, στα δυνατά έθνη που εξυπηρετούν τις εσωτερικές τους ανάγκες και εξουσιάζουν το γεωπολιτικό τους περιβάλλον.

Ο Εθνικοκοινωνικός Ελληνισμός μας στηρίζεται στην πληρότητα των αξιών, των ψυχών και τού εθνικού εδάφους του. Είναι η λιτή, ήρεμη και απόλυτη δύναμη. Εγγύηση δικαιοσύνης και ατσάλινη πυγμή κραταιώσεως τής Ελληνικής Φυλής. Τυραννοκτόνος και Εκπολιτιστής. Ασπίδα τού συναγωνιστή του και δόρυ αποτροπής των εισβολέων. Χτίστης ωραίων έργων και κατακτητής ελληνικής γης. Επάνω από την ύπαρξή του έχει στέμμα μονάχα το Θεό και οχυρό άπαρτο τούς οικείους του.

Αρχηγός τής Ελλάδος είναι ο Θεός. Εξουσία τής Πατρίδος είναι το Αίμα τής Ελληνικής Φυλής. Πλούτος τού Ελληνισμού μας είναι τα παιδιά μας. Σύνταγμα και καταστατικός χάρτης τής δικής μας Εθνικοκοινωνικής Ελλάδος, τής μίας και μόνης Αληθινής Ελλάδος είναι η Ιστορία και η ιστορική συνέχεια τής Φυλής μας. Βωμός άπαρτος η Ελληνοορθοδοξία. Ενιαία Παράταξη ο Εθνικισμός μας που επιλέγει τούς Άριστους εκφραστές μες τούς δίκαιους. Και ακροπόλεις ελληνικής λευτεριάς και μεγαλοσύνης έχουμε τις λόγχες τού Στρατού μας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ