ΠΕΡΙ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ

ΑΘΗΝΑ 15-3-2019.

Γράφει ο Σπυρίδων Κ. Καραχάλιος

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη «Ελληνική Αυγή για την Καλλιθέα». Υπεύθυνος Τύπου «Ελληνικής Αυγής για την Καλλιθέα».

Η ανάπτυξη τής Πατρίδος απεικονίζεται στο εθνικό εισόδημα των πολιτών και την υψηλή παραγωγικότητα αγαθών. Ανάπτυξη υπάρχει όταν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και η αυτάρκεια αγαθών δίνουν πραγματικό πλούτο στο δημόσιο ταμείο, καλύπτοντας την αυτοτέλεια τής Εθνικής Κοινότητας και προσφέροντας πρόσθετα οφέλη. Όταν το κράτος καλύπτει τις δικές του ανάγκες, φτάνοντας ακόμη και στην εξαγωγή προϊόντων, τότε έχουμε εθνική ανάπτυξη. Τότε η ανεργία τού εθνικού πληθυσμού είναι λέξη άγνωστη.

Όταν το ποσοστό τής ανεργίας είναι μεγάλο και τα χρήματα που λαμβάνει το κράτος προέρχονται από υπηρεσίες που γεννούν χρέη, η κατάσταση αυτή που βιώνουμε στην Πατρίδα μας ονομάζεται φτώχια και εξάρτηση από ξένα συμφέροντα. Η αριστερή κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει ταμειακά πλεονάσματα, τα οποία όμως δεν οφείλονται στην παραγωγική διαδικασία, αλλά στους υψηλούς φόρους με τούς οποίους φτωχοποιείται ο ελληνικός λαός. Στους μνημονιακούς χρόνους όλων των κυβερνήσεων τού ψευτορωμέϊκου, οι ελληνικές επιχειρήσεις και ο πρωτογενής τομέας τής γης συρρικνώθηκαν, αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα χρέη που τούς φόρτωσαν κυβερνήσεις και διεθνείς τοκογλύφοι.

Τώρα τελευταία, με την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια, οι κυβερνώντες έχουν «ανακαλύψει» έναν νέο τρόπο «ανάπτυξης». Είναι η υπογραφή ομολόγων που αντιστοιχίζονται εντελώς παράλογα και ψευδώς με την πραγματική ανάπτυξη. Όμως το ομόλογο μιας προαποφασισμένης χρονικής διάρκειας είναι μια συμφωνία με έναν παράγοντα τής διεθνούς αγοράς που προσφέρει πρόσκαιρο χρήμα στο κράτος που το αποδέχεται για την εξυπηρέτηση μιας συγκυριακής ανάγκης, με την υποχρέωση μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο το υπόχρεο κράτος να το επιστρέψει.

Το ομόλογο λοιπόν είναι είδος δανείου που προϋποθέτει μια υγιή οικονομία και μόνον, για την κάλυψη αποκλειστικά και μόνον προσωρινής και όχι μόνιμης ανάγκης μιας σκοπίμως χρεοκοπημένης οικονομίας. Στο ψευτορωμέϊκο η οικονομική κρίση είναι φτιαχτή, προκειμένου να κλαπεί ο φυσικός μας πλούτος και να διαλυθούν η εθνική οικονομία και οι ελληνικές οικογένειες.

Όταν υπερφορολογείται αχρεωστήτως, άνευ λόγου, η ελληνική επιχείρηση, όταν εθνικοί πόροι πολλαπλάσιας αξίας τού υπερτιμημένου χρέους ξεπουλιούνται σε ξένα συμφέροντα, όταν οι τοπικές κοινωνίες βλέπουν τον Έλληνα να φεύγει σε άλλα μέρη για να ζήσει, τότε οι «υπεύθυνοι» τού κράτους είναι επικίνδυνοι και η οικονομική κρίση είναι πράξη εξοντώσεως τού Έθνους. Το δε δάνειο είναι δείγμα αποτυχίας και όχι επιτυχίας τού κράτους.

Το ψευτορωμέϊκο λοιπόν είναι επικίνδυνος εχθρός τού Αληθινού Ελληνισμού. Είναι ένα ψεύτικο κράτος, ένα προτεκτοράτο τού νεοταξισμού που υπερκοστολογεί το φθηνό φάρμακο, με αστείες «εκπτώσεις» στο ακριβό φάρμακο, εκθέτοντας σε κίνδυνο την καθημαγμένη ελληνική ζωή. Ένα κράτος που δεν προστατεύει τον πολίτη στις καιρικές συνθήκες. Αυτό το «κράτος» αντικαθιστά τον Ελληνισμό με λαθραίους μη παραγωγικούς πληθυσμούς και την παραγωγικότητα με το ανταλλάξιμο χρήμα.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να απαλλαγεί από το ψευτορωμέϊκο των εμπόρων γης και ψυχών. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο ελληνικός λαός πρέπει να αναλάβει την εργασία και την εθνική οικονομία ταυτόχρονα, αποκλειστικά με τα δικά του και μόνον χέρια.

Το κράτος και οι τοπικές κοινωνίες να διοικηθούν εθνικά και λαϊκά. Να πληθύνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, με το χρήμα τού Έλληνα εργαζόμενου να επενδύεται στην τροφοδοσία, στην παιδεία, στην υγεία, στην άμυνα, στη δημιουργία νέων ελληνικών θέσεων εργασίας και οπωσδήποτε στην ελληνική οικογένεια. Οι ενεργειακοί πόροι τής Πατρίδος μας να επενδυθούν στην ενίσχυση των εργασιών τής γης.

Οι Έλληνες να παραμείνουν στον τόπο τους. Χρειαζόμαστε περισσότερους Έλληνες και περισσότερους εργαζόμενους. Τότε και μόνον φτιάχνουμε πραγματικά ελληνική εθνική οικονομία. Αυτή η Ελλάδα είναι οπωσδήποτε Λαϊκή και Εθνικιστική.