ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

«Οι αδελφοί Ρικάρντο στην ‘Αγγλία καί -ποιος άλλος;- οι Ρότσιλντ στην Γαλλία θησαυρίσανε εκμεταλλευόμενοι τίς ανάγκες τον επαναστατημένου ‘Ελληνικού Έθνους, γιά όπλα καί τρόφιμα. Τά χρήματα πού προκαταβολικά άρπάξανε οι ‘Εβραίοι σέ τόκους, μεσιτείες καί προμήθειες ήσαν τόσον τεράστια, ώστε προκαλέσανε τήν άντίδρασι των Φιλελλήνων Ευρωπαίων. Οι Ρικάρντο γιά νά δώσουν δάνεια, έλαβαν άπό μας προμήθεια περίπου διπλασίαν άπ όσα χρήματα είχαν συλλέξει στην Ευρώπη όλοι οι Φιλέλληνες!! Άρκεί νά διαβάσετε σέ μιά βιβλιοθήκη τους TIMES της 5 Σεπτ. 1826 οι όποιοι γράφουνε ότι «οι κύριοι Ρικάρντο τσεπώσανε (havepocteted) 64.000 Λ.» καί στίς 15 Σεπτ. 1826 σχολιάζουν:
«The pretty item reserved as commission by the contractors of the second loan (amounting to 64,000 L.) nearly doubles the voluntary contributions of all the Philhellenes in Europe, including those of committees and corporations, of colleges and universities, of classical ladies and benevolont princes -ofpriests, artists, philosophers and statesmen- the produce of benefit concerts, and the collection of charity sermons»

δηλαδή: «τό δελεαστικό ποσό πού επεφύλαξαν δι εαυτούς οι εκδότες του δευτέρου δανείου (ανερχόμενο σέ 64.000 Α.) είναι σχεδόν... διπλάσιον άπό τίς εθελοντικές συνεισφορές όλων των φιλελλήνων στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένων των συνεισφορών των επιτροπών καί των συλλόγων τών σχολών καί τών πανεπιστημίων, τών φιλο-κλασσικών κυριών καί τών ευεργετικών πριγκήπων, τών ιερέων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων καί πολιτικών – τού προϊόντος τών συναυλιών καί τών εράνων στίς εκκλησίες»!!!

Ναί, βέβαια μας δώσανε δάνειο οι Εβραίοι καί μας γδάρανε ζωντανούς μέ τους υπερβολικούς τόκους καί τίς πρωτοφανείς προμήθειες. Ό καθηγητής ‘Ανδρεάδης στό βιβλίο του «’Ιστορία τών εθνικών δανείων» («Βιβλιοθήκη ιστορικών μελετών», αριθμ. 202, Αθ. 1904) γράφει ότι «οι κ.κ. Ρικάρδοι όχι μόνον ήρνήθησαν νά άναγνωρίσωσι τήν επιτροπή, άλλα καί προσεπάθησαν νά παρεμβάλωσι πάν πρόσκομμα είς τήν άνεύρεσιν της αληθείας» (ένθ. άνωτ. σελ. 26) καί αναφέρει τίς άπατες καί τους εκβιασμούς, πού της έκαναν εκείνοι οι Εβραίοι, οι όποιοι ανέβαζαν τίς μεσιτείες καί τεχνητά αΰξαιναν τήν αξία τών μετοχών (ένθ. άνωτ. σελ. 32) ή δίνανε παραγγελίας γιά ατμόπλοια χωρίς τήν έγκριση τών Ελλήνων σέ εξωφρενικές τιμές γιά νά κερδοσκοπούν (ένθ. άνωτ. σελ. 49) σχολιάζει ότι τά ποσά τον δευτέρου δανείου αντί «…νά σταλώσι κατεπειγόντως εις ‘Ελλάδα, έμειναν έν ‘Αγγλία, χρησιμεύσαντα μόνον εις τό νά προμηθεύσωσιν είς τους κ.κ. Ρικάρδους καί συντροφίαν μεσιτικά καί μέσον απαλλαγής είς καλήν τιμήν των ελληνικών ομολογιών, ας ούτοι ε’ιχον».

Οι ‘Εβραίοι Ρότσιλντ γιά νά μας παρασύρουν νά δανεισθούμε από αυτούς μας έκαναν αρχικά μιά δωρεά! καί κατόπιν δανείσανε τήν Ελλάδα μέ βαρύτατους όρους, μέ ληστρικά ωφελήματα, μεσιτείες, έξοδα εκδόσεως! καί μέ τήν έγγύησιν τών τριών Δυνάμεων!!!

Στην έκμετάλλευσι πού υφιστάμεθα άπό τους Εβραίους δανειστές έβαλε τέλος ό βασιλεύς “Οθων ό όποιος «…άπό της ένηλικιώσεως αυτού ουδέν σχεδόν συνωμολόγησε δάνειον ουδέ ανεγνώρισε τά δάνεια τής ανεξαρτησίας…» (ένθ. άνωτ. σελ. 73). Μή πληρώνοντας λοιπόν ό Οθων τους δήθεν Γάλλους καί δήθεν “Αγγλους, προκάλεσε τήν όργήν των. Τόν πολεμήσανε καί τόν ρίξανε, έν ονόματι τής δημοκρατίας καί τών λαϊκών ελευθεριών…

Δυστυχώς οι ελάχιστοι έβραιοπράκτορες κατέχουν θέσεις κλειδιά στην έκπαίδευσι εξ αιτίας τής δικής μας αδιαφορίας κι αποκρύπτουν τήν αλήθεια, σχετικά μέ τήν οικονομική έκμετάλλευσι πού υπέστη τό επαναστατημένο έθνος μας άπό τήν Εβραϊκή κεφαλαιοκρατία. Γιά νά ανακαλύψετε τήν ιστορική αλήθεια πρέπει νά ερευνήσετε μόνοι σας τά αρχεία. Στην έκδοσι «Αρχείων τής Ελληνικής Παλιγγενεσίας» (τόμος Α’ σελ. 164, 165, 227) θά συναντήσετε τους Εβραίους τραπεζίτες αδελφούς Ρικάρντο (‘Ιακώβ καί Σαμψών) πού τό 1826 ζητήσανε γιά έγγύησι τοκογλυφικών δανείων μέρος τής ‘Ελλάδος!! ‘Ιδού τό κείμενον:

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ 6η
Προεδρία του κ. Πανούτζου Νοταρά

Μετά τήν άνάγνωσιν τών χθεσινών Πρακτικών.

Α’. Ανεγνώσθη έγγραφον του Εκτελεστικού ύπ αριθ. 19079, είς τό όποιον εγκλείει δύο αντίγραφα επιστολών του έν Λονδίνω κυρίου Ρικάρδου, διά τών οποίων προβάλλει νά προσδιορισθή έν μέρος εθνικής γής καί νά δοθή είς τους δανειστάς ή εξουσία επάνω είς αυτήν, ή οποία πρέπει νά θεωρηθή ώς ώρισμένη διά τό κεφάλαιον του δανείου, καί νά σταλώσι καί προϊόντα διά τήν πληρωμήν του τόκου. Αναφέρει, ακόμη, ότι οι δανεισταί δέν έμπορουν ν’ αποδεχθούν τάς πράξεις των δύο απεσταλμένων επιτρόπων Ίω. ‘Ορλάνδου καί Ά. Λονριώτον.

‘Απόσπασμα τον από 7 Δεκεμβρίου γράμματος της εν Λονδίνω επιτροπής, διά τον οποίου έπέμφθη τό πρώτον αυτών των γραμμάτων (α).

‘Επειδή ένα από τά ουσιώδη αντικείμενα, τά όποια θέλονν απασχολήσει τήν σκέψιν τής Εθνικής Σννελεύσεως, θέλει ε’ισθαι καί ό τρόπος τον νά λάβη τήν άπαιτονμένην ύπόληψιν τό έλληνικόν δάνειον, διά νά έμπορέση νά διαπραγματευθή καί έτερον νέον δάνειον εκτός τής Ελλάδος διά τάς μεγάλας άνάγκας του έθνους, ή Διοίκησις έκρινε χρέος της νά καθυποβάλη αυτά εις τήν Έθνικήν Συνέλευσιν καί συνιστά συγχρόνως καί τόν κύριον κόμητα Γάμπαν, όστις ένεχείρισεν εις τήν Διοίκησιν τό τελευταίον γράμμα του κυρίου Ρικάρδου, καί έχει νά όμιλήση καί ή ευγενία του περί αυτής τής υποθέσεως.

Εν Ναυπλίω τη 10 ‘Απριλίου 1826
Ό Αντιπρόεδρος

Γκίκας Μπότασης
‘Αναγνώστης Σπηλιωτάκης
Κωνστ. Μαυρομιχάλης
‘Ιωάννης Κωλέττης

Ό Προσωρινός Γεν. Γραμματεύς
(Τ.Σ.) Γ. Πραΐδης

(α) Απόσπασμα του από 7 Δεκεμβρίου 1825 γράμματος τής εν Λονδίνω επιτροπής, δι’ ού έπέμφθη τό γράμμα του Ρικάρδου καί Σαμψών Ιακώβου.

Περικλείεται άντίγραφον τής επιστολής τών δανειστών μας κ. Ρικάρδου (καί Σαμψών Ιακώβου) τό πρωτότυπον τής οποίας εστάλη διά του ναυαγήσαντος ελληνικού πλοίου του καπ. Δημητρίου Μιαούλη. Τό ζήτημα των, κατ’ αυτήν τήν έπιστολήν, θέλει σας φανή βαρύ σας φανερώσομεν δέ, ότι ζητήσαντές τους καθαρωτέραν εξήγησιν, έπληροφορήθημεν, ότι αυτοί δέν εννοούν άλλο, παρά νά βαλθή υπό τήν έξουσίαν των εν προσόιωρισμένον μέρος εθνικής γής, μέ τά προϊόντα τής οποίας νά πληρώνηται χρονικώς τό διάφορον ή μέρος του διαφόρου του δεύτερου δανείου. Τοις έπαραστήσαμεν, ότι ή ελληνική Διοίκησις ύπεχρέωσε δι’ αυτό τό δάνειον, τό όποιον, από τά 55 1/2, κατήντησεν εις τά 18, καί νά ευκολυνθούν τά μέσα διά νέον δάνειον, δίότι, λέγουν, τότε τό εδώ κοινόν ημπορεί νά συλλάβει έμπιστοσύνην. Όθεν, παρακαλείται ή σέβ. Διοίκησις νά σκεφθή βαθέως και περί του ουσιώδους τούτου κεφαλαίου καί νά τό άποφασίση τό όγληγορώτερον, δίδουσα την συγκατάθεσίν της, διότι αυτό θέλει είναι εν πολλά έπιτήδειον μέσον διά νά άναστερεωθή ή εθνική μας ύπόληψις καί διά νά ευκολυνθούν καί αι εις τά ενταύθα πράξεις μας. Ίσον άπαράλλακτον τω πρωτοτύπω Τη 10 ‘Απριλίου 1826 έν Ναυπλίω Ό Προσωρινός Γενικός Γραμματεύς (Τ.Σ.) Γ Πραΐδης Ώστε λοιπόν οι τοκογλύφοι Εβραίοι ζητούσαν «νά προσδιορισθή έν μέρος εθνικής γης καί νά δοθή εις τους δανειστάς ή εξουσία επάνω εις αυτήν, ή οποία πρέπει νά θεωρηθή ώς ώριαμένη διά τό κεφάλαιον τού δανείου καί νά σταλώσι καί προϊόντα διά τήν πληρωμήν του τόκου»!! κι αν δέν υποχωρούσαμε κινδύνευε ή εθνική μας ύπόληψις. Τί εκβιασμοί!! Χάριν τής ιστορίας αναφέρω ότι οι Εβραίοι απαιτούσαν ώς έγγύησιν τήν Κορινθίαν…»

Ταλμουδικές ανθρωποθυσίες

Στις 19 Ιουνίου 1764, στο Ορκούλ (Orkul) της Ουγγαρίας, το δεκαετές, παιδί του Ιωάννου Βάλλα (Jean Balla) εξελθών το πρωϊ στους αγρούς να μαζέυει λουλούδια, εξαφανίζεται. Στις 25 Ιουνίου, ανευρίσκεται το πτώμα του, φέρων τα χέρια του δεμένα, το δεξί μάτι του οξωρυγμένο, τον λαιμό του σφιγμένο με σχοινί, βαθιά πληγή στον λάρυγγα, 18 μαχαιριές στο πρόσωπο, 14 στα χέρια, 32 στο στήθος, 17 στο πίσω μέρος του θώρακα και τα νώτα και 19 στα πόδια και τους μηρούς. Στο λαιμό του παιδιού είχε χαραθεί με αιχμηρό εργαλείο η εξής επιγραφή με Εβραϊκά γράμματα: “Ένας Θεός υπάρχει, γι’ αυτό ας λείπει ο ένας από τους Δύο”.

Πίνακας που δεν φέρει την εικόνα του φρικιαστικού αυτού θεάματος διατηρείται ακόμη στα αρχεία της Βουδαπέστης. Όταν ανακάλυψαν το πτώμα, όλοι θυμήθηκαν ότι την ημέρα της εξαφάνισης του παιδιού παρετηρήθει στην κωμόπολη ασυνήθιστη προσέλευση Εβραίων της Πολωνίας. Συνελήφθησαν 3 Εβραίοι για τους οποίους υπήρχαν προηγούμενες ενδείξεις. Αξιόπιστοι μάρτυρες κατέθεσαν ότι το απόγευμα της προηγούμενης μέρα που εξαφανίσθηκε το παιδί, είδαν και άκουσαν 2 ξένους Εβραίους να συνομιλούν με το θύμα και να του προτείνουν να μαζέψει από τα χωράφια λουλούδια και βότανα τα οποία τάχα είχαν ανάγκη. Στο τέλος η διαπράξει της ανθρωποθυσίας ομολογήθηκε από τους συλληφθέντες Εβραίους, οι οποίοι και καταδικάσθηκαν σε θάνατο, τον οποίο υπέστησαν οι δύο. Ο τρίτος Εβραίος τιμωρήθηκε ελαφρότερα και λόγω των καταθέσεων του και διότι ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό στο τέλος.

To 1774, μια Χριστιανή νεαρά ήταν υπηρέτρια σε μια Εβραϊκή Συνοικία της Βουδαπέστης (Therese Ville, Rue de Roi). Μια μέρα αποκοιμήθηκε με κάποια ναρκωτική ουσία από τους Εβραίους κύριους της, κατά την παραμονή της Εβραϊκής εορτής του Φουρίμ, και εξύπνησε 24 ώρες μετά. Μόλις σηκώθηκε, αισθάνθηκε τον εαυτό της τόσο αδύναμο ώστε να μη μπορεί να βηματίσει καθόλου. Συγχρόνως ένιωσε όλα τα μέλη της να πονούν. Εξέτασε το σώμα της και βρήκε στο κάτω μέρος του δεξιού και αριστερού βραχίονα μικρές τρύπες που έμοιαζαν με δήγματα βδελλών. Αμέσως εγκατέλειψε το Εβραϊκό σπίτι. Ο ιατρός ο οποίος την εξέτασε απέδωσε τα συμπτώματα της αδυναμίας στην αφαίρεση μεγάλης ποσότητας αίματος.

To 1775, στην Πολωνία, ο Στανίσλαος Στρόσκυς, παιδί Χριστιανών, θανατώνεται με φρικώδη βασανιστήρια από Εβραίους, τους οποίους καθοδηγούσε ο Ραββίνος Ιούδας. (Πηγή: Τίζα – Ελζάρ, Ούγγρου βουλευτού).

To 1784, χάθηκε στην Ζάκυνθο ο δωδεκαετής Ιωάννης Ζερβός. Το πτώμα του βρέθηκε εντός σάκκου από τους συγγενείς του, 8 μέρες μετά την εξαφάνιση του, φέρων τους τύπους των ήλων, τομές στα χέρια και τα πόδια, καθώς και λόγχης στα πλευρά. Από αυτά τα σημάδια ο λαός της Ζακύνθου κατάλαβε ότι το έγκλημα διαπράχθηκε από τους Εβραίους. Ο λαός εξεγερθεί κατά των Εβραίων της Ζακύνθου και πλήγωσε μερικούς απ’ αυτούς και προξένησε ζημιές στις Εβραϊκές περιουσίες. Ο παιδομάρτυρας ετάφει μέσα στην Μητρόπολη και μετά από 12 χρόνια κατόπιν οράματος ανευρέθη σώος. Πληροφορηθείς το γεγονός ο Λατίνος της νήσου Επίσκοπος, άρπαξε το σώμα και το έστειλε στην Ενετία, όπου σώζεται έκτοτε εκεί με το όνομα “Άγιος Ιωάννης του Σταυρού”. Στην Ζάκυνθο περισώζεται μόνο το ένα πόδι του Αγίου Παιδομάρτυρα. (“Βήμα” Πύργου και “Καιρούς” Αθηνών, Μάιος 1890 και εφημερίδα “Ακρόπολη”, Απρίλιος 1980).

ΟΙ ΡΟΘΤΣΙΛΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Normal0 falsefalsefalse EN-USX-NONEX-NONE MicrosoftInternetExplorer4 “Πραγματικά το υπόλοιπο του 19ου αιώνα ειναι γνωστό σαν “η εποχή των Ρότσιλντ”.’Ενας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα (Ignatius Balla), υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία σε πάνω από δυο δισεκατομμύρια δολάρια. Καταλάβετε το! η αγοραστική δύναμη του δολαρίου της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής. Παρά τον υπερβολικό πλούτο η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια διακριτική ατμόσφαιρα αφάνειας και ανωνυμίας. Αν και η οικογένεια ελέγχει “χιλιάδες τράπεζες,. βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, μόνο μια χούφτα μέλη της φέρουν το όνομα_Ρότσiλντ. Με το τέλος του 19ου αιώνα ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Ρότσιλντ είχε υπό τον έλεγχο της τον μισό πλούτο ι του πλανήτη.

Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί δραματικά από τότε καθώς η δύναμη γεννά την όρεξη για περισσότερη δύναμη. Αλλά από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Ρότσιλντ έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη ότι η δύναμη τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει έστω και αν ο πλούτος τους, όπως και αυτός των οικονομικών συμμάχων τους, αυξάνει όπως και ο έλεγχος που ασκούν στις τράπεζες, στις καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους πολιτικούς και τα κράτη. Παντού, έχοντας διάμεσους πληρεξουσίους, αντιπροσώπους και διαπλεκομένα διευθυντήρια που συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο.”
Από το βιβλίο και το video “THE MONEY MASTERS: How International Bankers Gained Control of America” του Patrick J. Car mack.

Με αυτό τον τρόπο τελείωνε το άρθρο “Οι κεντρικές τράπεζες και ο ιδιωτικός έλεγχος του χρήματος” που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου-Αυγουστου 1999 του περιοδικού μας. Παρακάτω θα διαβάσετε μια ιστορική αναδρομή στην παρουσία της οικογενείας Ρότσιλντ στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι ο ακόλουθος. Η συγχώνευση, που δεν πραγματοποιήθηκε, μεταξύ των δύο μεγαλύτερων τραπεζών στην Ελλάδα (δεν γράφω ελληνικών), της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ) και της ALPHA BANK (πρώην Τραπέζης Πίστεως) και το φαινόμενο των ημερών μας, η διαπλοκή και η σύγκρουση των “ελλήνων” κεφαλαιούχων, μεταξύ τους, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι άλλοι κάνουν κουμάντο στον τόπο αυτό.

Ανακάλυψα, λοιπόν, αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας και τη συμβολή της οικογενείας Ρότσιλντ σ αυτή, από το 1821 μέχρι σήμερα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ 1821.

“Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού αλλά κυρίως αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδο του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό. Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους Έλληνες ήταν οι τοκογλύφοι τραπεζίτες, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους Έλληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα λάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα απ’ όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν και οι όροι του εβραίου τραπεζίτη Ρότσιλντ[0], Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μία πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική…”[1] (http://www.apolonio.gr)

1838.

Ο Ι.-Γ. Εϋνάρδος[2] παραχωρεί στον Γεώργιο Σταύρο, ο οποίος έχει ήδη χρηματίσει ταμίας του Εκτελεστικού και μέλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και στον στενό του φίλο Γάλλο οικονομολόγο Arthemond de Regny τα κεφάλαια που έχει ήδη εισαγάγει στην Ελλάδα, 300.000 φράγκα, με σκοπό την έκδοση και υποστήριξη ταμιακών γραμματίων του δημοσίου και τη βραχυπρόθεσμη προεξόφληση εμπορικών γραμματίων με τόκο 8%. (http://www.nbg.gr)1841 Νοέμβριος.

Πρώτοι μεγάλοι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας είναι το ελληνικό κράτος με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς[3] με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-’Γαβριήλ Εϋνάρδος με 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, οι τραπεζίτες Ρότσιλντ κ.ά.

13 Νοεμβρίου. Συνέρχεται η προκαταρκτική συνέλευση των μέχρι τη στιγμή εκείνη μετόχων και εκλέγει, στις 17 Νοεμβρίου, παμψηφεί τον Γεώργιο Σταύρο ως πρώτο διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας και τον Κωνσταντίνο Βράνη ως υποδιευθυντή. Η συνέλευση εγκρίνει ακόμη τον εσωτερικό κανονισμό των συνεδριάσεων της και εκλέγει ως επίτιμους διοικητές τους Ι.-Γ. Εϋνάρδο και Ν. Ζωσιμά, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη συμβολή τους στη δημιουργία της Εθνικής Τράπεζας, (http://www.nbg.gr) 1842Κατά την ημέρα έναρξης των εργασιών της Τράπεζας το κατατεθειμένο κεφάλαιο ανέρχεται σε 3.402.000 δρχ. και αντιστοιχεί σε 3.402 μετοχές των 1.000 δρχ. Μέχρι το τέλος του έτους το κατατεθειμένο κεφάλαιο θα ανέλθει σε 3.949.000 δραχμές[4]. (http://www.nbg.gr)

1843.

“… ανησυχία για την τύχη της Εθνικής Τράπεζας που ιδρύθηκε από το κράτος το 1841 με ιδιωτικά κεφάλαια. Ο φόβος εδώ ήταν η επέμβαση και ο οικονομικός έλεγχος των ξένων τραπεζιτών, του Εϋνάρδου, του Ρότσιλντ και άλλων, ή του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου γάλλου Λεμέτρ”[5]. (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος ιγ’, σελ. 89)

1846.

Με το Βασιλικό Διάταγμα της 2ας Απριλίου δόθηκε το δικαίωμα μιας υπογραφής εκπροσώπησης της ΕΤΕ στους ανταποκριτές εξωτερικού κ.κ. Εϋνάρδο, Ρότσιλδ, Γ. Όδιερ και Σία και Είχτάλ. (Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902, Ι Ιωάννου Α. Βαλαωρίτου, Υποδιοικητού, σελ. 17)
1868 23 Δεκεμβρίου. Στο μεταλλικό αποταμίευμα της ΕΤΕ Ι (8.860.000 δρχ) προστίθενται και τα υπό των ανταποκριτών του εξωτερικού εις πρώτη ζήτηση οφειλόμενα, ιδίως του Οίκου Ρότσχιλδ (1.460.800 δρχ). (Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902, Ιωάννου Α. Βαλαωρίτου, Υποδιοικητού, σελ. 53)

1878.

Ιανουάριος. Δημιουργήθηκε πανικός, από κακή πληροφόρηση, ότι ο Τουρκικός Στόλος θα βομβάρδιζε και θα καταλάμβανε τα ελληνικά λιμάνια. Τότε ο Διοικητής της ΕΤΕ Μάρκος Ρενιέρης έστειλε τηλεγράφημα στους Αδελφούς Ρότσιλντ στο Παρίσι να μεσολαβήσουν στη Γαλλική Κυβέρνηση για να ι αποστείλει ένα άγημα Γάλλων πεζοναυτών προς φρούρηση της ΕΤΕ από τους Τούρκους. (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος ιγ’, σελ. 332)

1990 μέχρι σήμερα

• Στις 12 Μαΐου 1998 πραγματοποιήθηκε στο ι ξενοδοχείο Χίλτον, στην Αθήνα, Συνέδριο με θέμα j “Ιδιωτικοποιήσεις: Πραγματικότητα και Θεωρία”. Κύριος ομιλητής ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου, Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στους υπολοίπους ομιλητές ήταν και ο Oliver Letwin, Διευθύνων Σύμβουλος της Ν.Μ. ROTHSCHILD & SONS LTD (http://www.iobe.gr/activ.htm).
Η συγχώνευση των δύο μεγάλων ολλανδικών τραπεζών ABN (Algememe Bank Nederland) και AMRO (Amsterdam-Rotterdam Bank) που έγινε το 1990 κατέληξε σε μείωση προσωπικού κατά 6% στην εγχώρια αγορά. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η στρατηγική συμμαχία (χωρίς ανταλλαγή μετοχών) με την αμερικανική επενδυτική τράπεζα Ν.Μ. Rothschild & Sons που επίσης έψαχνε για εταίρο στον ευρωπαϊκό χώρο μετά την αποτυχία συνεργασίας με τη βρετανική Smith New Court που τελικά εξαγοράστηκε από τη Merill Lync

(http://yvww.ine.otoe.ffl/ekdoseis/eksyhronismos/ebY-ket2.htm – Από την εργασία για το Ινστιτούτο Εργασίας της ΟΤΟΕ των Α. Αρχοντάκη και Γ. Κυριακόπουλου.

ΌΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ”.

• Το αναπτυξιακό σχέδιο της TVX Gold Inc. (ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική) στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε από την Ν. Μ. Rothschild & Sons (London and Toronto) -(http://www.inv.gr/tvx fiold.htm). H κοινοπραξία που αποτελείται από τους διεθνείς οίκους ABN Amrq, Goldman Sachs και Rothchild επιλέχθηκε τελικά από τις τράπεζες Εθνική και Πίστεως για σύμβουλος στη μετοχοποίηση της ΔΕΗ. Υπενθυμίζεται ότι Εθνική και Πίστεως τίθενται επικεφαλής της ομάδας των συμβούλων και θα αναλάβουν το έργο της μετοχοποίησης της ΔΕΗ στο εσωτερικό, ενώ η ξένη κοινοπραξία θα έχει την ευθύνη για το διεθνές τμήμα. Σημειώνεται ότι το ποσοστό μετοχοποίησης της ΔΕΗ αναμένεται να περιοριστεί τελικά στο 10%, ενώ η όλη διαδικασία θα ολοκληρωθεί εντός του έτους (http://news.in.gr – 7/3/2000).

■ Τρία ευρωπαϊκά ταχυδρομεία, τα γερμανικά Deutsche Post, τα γαλλικά Le Post, τα ολλανδικά TGP και τα καναδικά ταχυδρομεία εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για την ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ, μέσω της οποίας το Δημόσιο πωλεί αρχικά το 25% των ΕΛΤΑ και το 50% συν το management της εταιρείας Ταχυμεταφορών της επιχείρησης, που έχει ήδη αποσχισθεί σε θυγατρική. Χθες οι τέσσερις μνηστήρες των ΕΛΤΑ εξεδήλωσαν_ΐθ-ενδιαφέρον τους στο χρηματοοικονομικό σύμβουλο της κυβέρνησης στην Ν. Μ. Rothschild. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ -
12/12/2000).

■ Εταιρεία του κλάδου μεταφορών, που ανήκει στον αμερικανικό όμιλο Ρότσιλντ. έχει προσλάβει ως σύμβουλο η Axon Airlines του ομίλου Θ. Λιακουνάκου, η οποία είναι υποψήφια αγοράστρια της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Όπως επιβεβαίωσε όμως ο πρόεδρος του σωματείου πιλότων της Ο.Α. (ΕΧΠΑ) Γρ. Κωσταντέλος, μία άλλη εταιρεία της Ρότσιλντ, που ανήκει στον νομικό της βραχίονα, έχει αναλάβει ρόλο νομικού θεματοφύλακα στο fund που διαχειρίζεται το ταμείο των πιλότων της Ο.Α. (Fund of Olympic Airways Pilots and Flight Engineers). Ουσιαστικά δηλαδή “πατάει πόδι” σε έναν από τους κύριους ενδιαφερόμενους. Αλλά και στην προς πώληση εταιρεία (http://www.enet.gr/online -13/05/2001).

• Επισπεύδεται η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης αποφάσισε να συντμήσει από τέσσερις σε δύο μήνες το χρόνο για την έναρξη της δεύτερης φάσης αποκρατικοποίησης της εταιρείας. Τέλος, χθες έληξε η προθεσμία υποβολής ενδιαφέροντος για την επιλογή του συμβούλου που θα αναλάβει τη διαδικασία εξεύρεσης επενδυτή, ο οποίος θα αποκτήσει το 49% και το μάνατζμεντ των Εταιρειών Παροχής Αερίου στην Κεντρική Ελλάδα (Αν. Στερεά – Εύβοια) και Αν. Μακεδονία – Θράκη. Οι 7 χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι που υπέβαλαν πρόταση είναι: HSBC,. Societe Generale/PriceWaterhouseCoopers, Bank of America, Alpha Finance/EFG Finance/Kantor, KPMG, ABN Amro, Rothschild (ΗΜΕΡΗΣΙΑ – 4/9/2001).

• ΕΥΔΑΠ: Ο σύμβουλος μετοχοποίησης, η Rothchild διερευνά τις δυνατότητες νέας διάθεσης μετοχών πέραν του 30% των μετοχών που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο. Στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ δεν μελετάται η απώλεια του 51% των μετοχών από το δημόσιο: Πέραν αυτού του ποσοστού το δημόσιο κατέχει το 10% των μετοχών και η Αγροτική, άλλο ένα 7% που της είχε δοθεί στο πλαίσιο του σχεδίου για την εξυγίανση της. Επίσης διερευνώνται οι δυνατότητες στρατηγικών συμμαχιών για την ανάληψη έργων εντός και εκτός Ελλάδας (ΗΜΕΡΗΣΙΑ – 9/9/2001).

• Εξελίξεις αναμένονται όμως στη Γενική και από το “μέτωπο” της αναζήτησης στρατηγικού εταίρου. Ήδη η έκθεση του διεθνούς οίκου ΝΜ Rothschild για τις μελλοντικές εναλλακτικές λύσεις της τράπεζας μαζί με τις σχετικές προτάσεις της διοίκησης (επιλογή του σεναρίου στρατηγικής συμμαχίας με ξένη τράπεζα) έχει φθάσει στο ΜΤΣ (Μετοχικό Ταμείο Στρατού), που εκτιμάται ότι έχει “προσυπογράψει” την επιλογή της διοίκησης (ΗΜΕΡΗΣΙΑ -16/10/2001).

• Περί τα 100 δισ. θα αντλήσει η ΔΕΗ από τη Σοφοκλέους. Συντονιστές κύριοι ανάδοχοι της συνδυασμένης προσφοράς είναι η ABN Amro Rothschild, η Alpha Finance, η Goldman Sachs και η Εθνική Τράπεζα. Στο, Χρηματιστήριο του Λονδίνου θα εισαχθούν Διεθνή Αποθετήρια Εγγραφα (GDS) αλλά ακόμα δεν έχει αποφασισθεί η κατανομή της προσφοράς, μεταξύ του ελληνικού και τού βρετανικού χρηματιστηρίου (ΗΜΕΡΗΣΙΑ-15/11/2001). Και το ερώτημα τίθεται: Είναι τυχαίο το ότι σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις είναι σύμβουλος του δημοσίου η ίδια εταιρία; Κλείνοντας αυτή την αναφορά παραθέτω τα στοιχεία που ανακοίνωσε το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) στις αρχές Φεβρουαρίου 2002. “Οι αλλοδαποί επενδυτές κατείχαν στις 31.1.2002 μετοχές αξίας 23,57 δις. Ευρώ των εισηγμένων εταιριών στο ΧΑΑ ή ποσοστό 23,85% της αγοράς.” (Καθημερινή 13.2.2002). Αυτό βέβαια θεωρείται ως ικανοποιητική συμμετοχή των ξένων επενδυτών.

Σημειώσεις,

Στα ΒορειοΑνατολικά της Κέρκυρας, μεταξύ Αγ. Στεφάνου και Κερασιάς, οι Ρότσιλντ συντηρούν έπαυλη όπου φιλοξενήθηκαν μεταξύ άλλων η Αυτοκράτειρα Σίσυ, πριν την κατασκευή του Αχίλλειου, ο ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας FlAT Ανιέλι, και ποιος ξέρει ποιοι άλλοι.

1. Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824. Οι Έλληνες απεσταλμένοι

Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνομολόγησαν με τον οίκο Λόφνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιμή έκδοσης 59% και τόκο ετήσιο 5% επί της ονομαστικής αξίας. Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστημα 36 ετών. Ως εγγύηση δε -παρακαταθήκη- για την αποπληρωμή του δανείου, είχε συμφωνηθεί να τελούν όλα τα “Εθνικά κτήματα”. Από το ονομαστικό κεφάλαιο που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού εξανεμίστηκε σε προμήθειες και… έξοδα. Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατατεθεί στις τράπεζες του Καίσαρα Λογοθέτη και του εβραίου Σαμουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο. Ωστόσο, ακόμη και το εναπομείναν από τη λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην, Ελλάδα, στελνόταν δε με αγγλικά πλοία, υπό τη μορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σημαντικά την έκβαση του αγώνα.

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω. Η συμφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2-000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του… τραπεζικού οίκου, προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα | μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως καθώς και για όλες τις “εκδουλεύσεις”, το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.ΟΟΟ λίρες, ενώ η χρέωση λόγω του δανείου ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες). Πληρώνονταν προκαταβολικά και οι τόκοι. Όμως ούτε και αυτό το ποσό τελικά ήταν στη διάθεση των Ελλήνων. Τέθηκε στη διάθεση της διαχειρίσεως με εκβιαστικούς όρους και αντί να σταλούν όπλα και χρήματα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συμφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώθηκαν πανάκριβα αμειβόμενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα όχι βέβαια για να συμβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τις δυσμενείς για τον Ελληνισμό συγκυρίες, το δε εναπομείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο… χρηματιστήριο, (http://www.apolonio.gr)

Jean Gabriel Eynard – Ελβετός τραπεζίτης και φιλέλλην. Είχε ιδιωτική δανειοδοτική πράξη στην Αθήνα -υπήρχε και άλλη μια στον Πειραιά αγγλικού τραπεζικού οίκου. Ενίσχυσε την οικονομία με ποικίλα δάνεια ιδιωτικά και δημόσια.

“Ήταν αυτός που πρότεινε να γίνει ένας από τους υιούς του Λουδοβίκου βασιλεύς της Ελλάδος. Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρον του Σωτήρος από τον Όθωνα για το ενδιαφέρον του στην ίδρυση της ΕΤΕ.” (Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, Σπ. Β. Μαρκεζίνη, Τόμος α).

ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ – Από το Γραμμένο των Ιωαννίνων. Γεννήθηκαν στα Γιάννενα ανάμεσα στα 1754 και 1762. Ολόκληρη την περιουσία τους, που απέκτησαν στη Μόσχα και στο Λιβόρνο της Ιταλίας, τη διέθεσαν για την ίδρυση ευαγών πνευματικών ιδρυμάτων, καθώς και για την αρωγή αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους. Τα πιο γνωστά ιδρύματα τους: Ζωσιμαία Σχολή, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, όλα στα Γιάννινα. Ανακαίνισαν πέντε εκκλησίες στα Γιάννινα και συνεισέφεραν οικονομικά στο γηροκομείο και στο ορφανοτροφείο και το ελληνικό σχολείο της Πάτμου. Ανεκτίμητη ήταν η συμβολή τους στον ελληνικό διαφωτισμό και την εθνική αναγέννηση.

“Από του 1792 οι αδελφοί Αναστάσιος, Νικόλαος, Ζώης και Μιχαήλ, αποθανόντων των δύο ετέρων Ιωάννου και Θεοδοσίου, από κοινού αποφασίζουν, ίνα μείνωσιν άγαμοι προς βοήθειαν του έθνους ημών… ίνα εν άκρα οικονομία βιώσαντες και άκληροι αποθανόντες κληροδοτήσωσιν εις τους συμπολίτας αυτών και εις το έθνος τα μέσα του εξανθρωπισμού και της προστασίας, νυμφευθέντες ούτοι την πατρίδα, – την αιδέσιμον ημών ταύτην τιθήνην, – και δαψιλεστάτας εις αυτήν δωρεάς αντί τέκνων προσενελκόντες.” (Ηπειρωτικά Αγαθοεργήματα, Ιωάννου Λαμπρίδου, Λόγος εκφωνηθείς εις το επέτειον μνημόσυνον των αοιδίμων Ζωσιμάδων, 8 Νοεμβρίου 1879)
4. Πρώτοι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας είναι το ελληνικό κράτος (δηλαδή ο βασιλεύς) με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδοςμε 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, οι τραπεζίτες Ρότσιλντ με 100, ο Γ. Σταύρος με τουλάχιστον 500 (καθώς είχε χρηματοδοτηθεί από τον Εϋνάρδο γι αυτό το λόγο). Ακόμα μετοχές είχαν οι Λ. Ράλλης, Εμμ. Μεσθενεύς, Γ. Μ. Αντωνόπουλος, Κ. Δουρούτης, Παν. Λαζαρής, Ι. Μπούκρας, Αν. Περίδης, Π. Τζάλλας, Ν. Μαυρομμάτης, Α. Ρουζιού, Δ. Κυργούσιος και άλλοι, εν συνόλω 125 μετόχων. (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών & Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902 & Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος)

nationalpride