Σε 13.167 ευρώ θα μειωθούν οι μέσες καθαρές ετήσιες αποδοχές των Ελλήνων το 2012, μετά από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ σύμφωνα με έρευνα που εκπόνησε ο ελεγκτικός οίκος Ernst & Young. Το αντίστοιχο ποσό για το 2011 σύμφωνα με τον ίδιο Οργανισμό έφτανε τα €17.024.
Από την άλλη, στην ΕΕ η σχετική φτώχεια ορίζεται ως το ποσοστό του πληθυσμού που ζει με εισόδημα χαμηλότερο από 60% του μέσου εισοδήματος. Στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό υπερβαίνει κατά πολύ το 20%. Κάνοντας λοιπόν έναν γρήγορο υπολογισμό με αυτά τα νούμερα βλέπουμε πως 20% του ελληνικού πληθυσμού (περισσότεροι δηλαδή από 2.150.000 άνθρωποι) ζουν με λιγότερα από €7.900 το χρόνο.
Αν αφαιρέσουμε το ποσοστό των ανθρώπων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, μας απομένει ένα 80% του ελληνικού πληθυσμού (περισσότερες από 8.500.000 ψυχές) που ζει πάνω από αυτό όριο. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων ζουν με λιγότερο από €13.167 το χρόνο, μειώνοντας έτσι το μέσο όρο, ενώ υπάρχει μία μικρή μερίδα Ελλήνων (λιγότεροι από 800 στον αριθμό) που απολαμβάνει ετήσιες αποδοχές άνω των €500.000. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως 1 στους 10 Έλληνες απολαμβάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 38 φορές περισσότερες αποδοχές από το μέσο όρο και ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 63 φορές υψηλότερες από το όριο της φτώχειας την ίδια στιγμή που 2 στους 10 συμπολίτες μας ζουν κάτω από αυτό το όριο.
Η διαδικασία αυτή της φτωχοποίησης που αγγίζει το 30% σε σχέση με την περσινή χρονιά καθώς και η τεράστια ανισότητα στη διανομή του πλούτου είναι τόσο φανερή όσο και σκανδαλώδης. Το συμπέρασμα γίνεται ακόμη πιο σαφές αν υπολογίσουμε τα παραπάνω νούμερα σε μήνες. Πέρυσι ο μέσος Έλληνας απολάμβανε καθαρές ετήσιες αποδοχές μετά από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ της τάξης των €1.216 (με επιπλέον δώρο Πάσχα, δώρο Χριστουγέννων και επίδομα αδείας) σε αντίθεση με το αντίστοιχο φετινό ποσό των €940 το μήνα.
Τέλος, αν υποθέσουμε πως το 1/10 του ελληνικού πληθυσμού στο οποίο αναφερθηκα πιο πάνω απολάμβανε όσα και υπόλοιποι και αν υποθέσουμε επίσης πως και το 20% που ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας απολάμβανε τον ίδιο πλούτο, τότε οι μέσες καθαρές ετήσιες αποδοχές όλων μας θα έπρεπε να ξεπερνούν τα €1.075. Αν στα ίδια νούμερα συμπεριληφθούν τα επιπλέον χρήματα που βρισκονται στο εξωτερικό, σε offshore, σε αποταμιεύσεις εντός και εκτός των τραπεζών, το ίδιο νούμερο ίσως ξεπερνούσε και τα €1.500 ανά μήνα!
Έτσι μπορεί να πει κανείς πως πράγματι λεφτά υπάρχουν, απλά δεν ανήκουν σε εμάς, αλλά σε κάποιους άλλους λίγους στον αριθμό. Το παράδοξο στην όλη ιστορία είναι πως λίγο-πολύ τη γνωρίζουμε όλοι και μάλιστα, όχι μόνο την αποδεχόμαστε ως μοναδική, αλλά την υπερασπιζόμαστε κιόλας! Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι πως στο όνομα του δικού μας μικρού συμφέροντος υπερασπιζόμαστε άλλα πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα, υπερασπιζόμαστε ένα καθεστώς (ή οικονομικό μοντέλο) το οποίο επιτρέπει τη φτώχεια, την ανισότητα και ό,τι αυτά συνεπάγονται. Γι’ αυτό μην παραπονιέσαι για την οικονομική σου κατάσταση, αλλά για τον τρόπο ζωής που επέλεξες ή ακόμη χειρότερα, που επιτρέπεις να σου επιβάλλεται.
Από την άλλη, στην ΕΕ η σχετική φτώχεια ορίζεται ως το ποσοστό του πληθυσμού που ζει με εισόδημα χαμηλότερο από 60% του μέσου εισοδήματος. Στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό υπερβαίνει κατά πολύ το 20%. Κάνοντας λοιπόν έναν γρήγορο υπολογισμό με αυτά τα νούμερα βλέπουμε πως 20% του ελληνικού πληθυσμού (περισσότεροι δηλαδή από 2.150.000 άνθρωποι) ζουν με λιγότερα από €7.900 το χρόνο.
Αν αφαιρέσουμε το ποσοστό των ανθρώπων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, μας απομένει ένα 80% του ελληνικού πληθυσμού (περισσότερες από 8.500.000 ψυχές) που ζει πάνω από αυτό όριο. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων ζουν με λιγότερο από €13.167 το χρόνο, μειώνοντας έτσι το μέσο όρο, ενώ υπάρχει μία μικρή μερίδα Ελλήνων (λιγότεροι από 800 στον αριθμό) που απολαμβάνει ετήσιες αποδοχές άνω των €500.000. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως 1 στους 10 Έλληνες απολαμβάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 38 φορές περισσότερες αποδοχές από το μέσο όρο και ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 63 φορές υψηλότερες από το όριο της φτώχειας την ίδια στιγμή που 2 στους 10 συμπολίτες μας ζουν κάτω από αυτό το όριο.
Η διαδικασία αυτή της φτωχοποίησης που αγγίζει το 30% σε σχέση με την περσινή χρονιά καθώς και η τεράστια ανισότητα στη διανομή του πλούτου είναι τόσο φανερή όσο και σκανδαλώδης. Το συμπέρασμα γίνεται ακόμη πιο σαφές αν υπολογίσουμε τα παραπάνω νούμερα σε μήνες. Πέρυσι ο μέσος Έλληνας απολάμβανε καθαρές ετήσιες αποδοχές μετά από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ της τάξης των €1.216 (με επιπλέον δώρο Πάσχα, δώρο Χριστουγέννων και επίδομα αδείας) σε αντίθεση με το αντίστοιχο φετινό ποσό των €940 το μήνα.
Τέλος, αν υποθέσουμε πως το 1/10 του ελληνικού πληθυσμού στο οποίο αναφερθηκα πιο πάνω απολάμβανε όσα και υπόλοιποι και αν υποθέσουμε επίσης πως και το 20% που ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας απολάμβανε τον ίδιο πλούτο, τότε οι μέσες καθαρές ετήσιες αποδοχές όλων μας θα έπρεπε να ξεπερνούν τα €1.075. Αν στα ίδια νούμερα συμπεριληφθούν τα επιπλέον χρήματα που βρισκονται στο εξωτερικό, σε offshore, σε αποταμιεύσεις εντός και εκτός των τραπεζών, το ίδιο νούμερο ίσως ξεπερνούσε και τα €1.500 ανά μήνα!
Έτσι μπορεί να πει κανείς πως πράγματι λεφτά υπάρχουν, απλά δεν ανήκουν σε εμάς, αλλά σε κάποιους άλλους λίγους στον αριθμό. Το παράδοξο στην όλη ιστορία είναι πως λίγο-πολύ τη γνωρίζουμε όλοι και μάλιστα, όχι μόνο την αποδεχόμαστε ως μοναδική, αλλά την υπερασπιζόμαστε κιόλας! Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι πως στο όνομα του δικού μας μικρού συμφέροντος υπερασπιζόμαστε άλλα πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα, υπερασπιζόμαστε ένα καθεστώς (ή οικονομικό μοντέλο) το οποίο επιτρέπει τη φτώχεια, την ανισότητα και ό,τι αυτά συνεπάγονται. Γι’ αυτό μην παραπονιέσαι για την οικονομική σου κατάσταση, αλλά για τον τρόπο ζωής που επέλεξες ή ακόμη χειρότερα, που επιτρέπεις να σου επιβάλλεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.