Συμμαχία Ισραήλ-Κούρδων κατά Τουρκίας!

Ιωάννης Σ. ΘεοδωράτοςΔημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής

Η απάντηση του Τελ Αβίβ στους λεονταρισμούς της Άγκυρας ακολουθεί τον δρόμο – όπως προαναγγέλθηκε – της ενίσχυσης σε πολλά επίπεδα των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των Πεσμεργκά. Διανύοντας την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα (2011-2020) ο Θουκυδίδης συνεχίζει να είναι απαράμιλλα επίκαιρος…

Η είδηση που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Millyet στις 3 Οκτωβρίου και παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό μέσω του άρθρου του Χρ. Μηνάγια στις 5 Οκτωβρίου (Τουρκία: Οξύνοια και πολιτική σοφία ή γεωστρατηγικά αδιέξοδα και παραλογισμοί;) στον ιστότοπο www.geostrategy.gr, φαίνεται ότι δημιούργησε μεγάλη αίσθηση και ανησυχία στην τουρκική κοινή γνώμη. 

Ο αρθρογράφος αντλώντας πληροφορίες από το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων και τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες αποκάλυψε ότι έχουν προσγειωθεί και προφανώς επιχειρούν επ’ ωφελεία των Κούρδων, με πλήρη κάλυψη του Ισραήλ (τεχνική, επιχειρησιακή) έξι UAV Heron σε δύο αεροδρόμια στο Βόρειο Ιράκ. Με έδρα την Μοσούλη και την Χαλιντίγιε τα «κουρδοποιημένα» UAV θα έχουν ως στόχο την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων στο Ιράν, μεταδίδοντας ζωτικής σημασίας πληροφορίες στο Τελ Αβίβ. Οι Τούρκοι ωστόσο θεωρούν βέβαιη την μεταφορά ευαίσθητων για τον αντι-ανταρτικό αγώνα πληροφοριών στους μαχητές του ΡΚΚ, καθώς και σε εκείνους του PJAK που μάχονται κατά της Τεχεράνης. Πρόκειται για γεωστρατηγικό «σαχ» με τη διαφορά ότι το Ισραήλ αγωνίζεται πια ταυτόχρονα… σε δύο σκακιέρες.

Το Ισραήλ εγκατέστησε δύο συστήματα UAV Heron (έξι μη επανδρωμένα αεροσκάφη)
στο Ιρακινό Κουρδιστάν, παρέχοντας για πρώτη φορά έμμεσα στους Κούρδους
τη δυνατότητα παρακολούθησης των τουρκικών στρατιωτικών δραστηριοτήτων!

Εφόσον η πληροφορία είναι ακριβής επιβεβαιώνει με εντυπωσιακό τρόπο την δεδηλωμένη απόφαση του Τελ Αβίβ να χρησιμοποιήσει με τριπλό τρόπο τη στρατηγική σχέση που εισήλθε σε φάση ταχείας ανάπτυξης με την Κουρδική Διοίκηση του Βορείου Ιράκ και συγκεκριμένα με σκοπό την: α) συλλογή πληροφοριών για τις κινήσεις του Ιράν και τις δραστηριότητες με τις φίλα προσκείμενες σιϊτικές οργανώσεις σε Συρία-Λίβανο, β) ενίσχυση της κουρδικής αντίστασης στο Ιράν, από το έδαφος του Ιρακινού Κουρδιστάν, η οποία στο προσεχές μέλλον αναμένεται να αναβαθμιστεί μέσω της μεταφοράς όπλων, γ) δημιουργία επιχειρησιακών προϋποθέσεων για την παροχή έγκαιρης προειδοποίησης στους αντάρτες του ΡΚΚ στον αγώνα τους κατά των Τούρκων και σε επόμενη φάση ουδείς θα εκπλαγεί αν διαρρεύσουν ειδήσεις περί εξοπλισμού τους με ισραηλινής κατασκευής όπλα/συστήματα, πιθανώς και με αντιαεροπορικούς εκτοξευτές και βλήματα.

Το Ισραήλ αντιμετωπίζει γεωστρατηγικά τους Κούρδους στο Ιράκ με νέο πρίσμα (αλλά και σε Ιράν και Τουρκία) καθώς του παρέχουν ασφαλή έδρα ως αντιστάθμισμα της απώλειας των δυνατοτήτων στον τομέα της συλλογής ζωτικών πληροφοριών, τις οποίες του παρείχε το κεμαλικό – και μέχρι πρότινος – το νέο-οθωμανικό καθεστώς. Η γρήγορη αντίδραση του Τελ Αβίβ δεν ξενίζει κανέναν καθώς θεωρείται δεδομένη η στήριξη στους Πεσμεργκά καθώς οι Κούρδοι ιστορικά έχουν διαμορφώσει συμπεριφορά με έντονα αντιτουρκικά, αντιπερσικά και αντιαραβικά χαρακτηριστικά. Οι αρχαίοι Καρδούχοι παρότι κατακερματισμένοι σε τέσσερις χώρες (Τουρκία, Ιράν, Συρία, Ιράκ) συγκροτούν – υπό την σκοπιά των Ισραηλινών – το ιδεώδες ανάχωμα ανάσχεσης και παράλληλα άσκησης πίεσης στις δυνάμεις που συνεργάζονται για τον περιορισμό ή και την εξαφάνιση της ισραηλινής γεωστρατηγικής παρουσίας στην Μέση και Εγγύς Ανατολή.

Η «ώρα του Κουρδιστάν» φαίνεται πως πλησιάζει με μεγαλύτερη από την αναμενόμενη ταχύτητα, καθώς οι Ισραηλινοί οδηγούν τις ευρισκόμενες σε στασιμότητα γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, με μια έντονη ώθηση προς τα εμπρός, γεγονός που αναμένεται ότι θα επιφέρει αντιδράσεις. Άγκυρα και Τεχεράνη πιθανόν να αναγκασθούν να έλθουν εγγύτερα προκειμένου να αντιμετωπίσουν την άμεση πια ισραηλινή στρατιωτική εμπλοκή στο Βόρειο Ιράκ, η οποία στην πορεία του χρόνου νομοτελειακά θα επιφέρει αποσταθεροποιητικά πλήγματα, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανάδειξη ενός ισχυρότατου ενιαίου ανταρτικού μετώπου μεταξύ PKK και PJAK. Με βάση την «ασφάλεια» που τους παρέχει το Ιρακινό Κουρδιστάν, με ισραηλινή τεχνογνωσία, εκπαίδευση και οπλισμό, δεν είναι μακριά η ημέρα που οι Κούρδοι αντάρτες σε Τουρκία, Ιράν και ενδεχομένως στη Συρία, θα αποκτήσουν ένα «κοινό» επιτελείο διοίκησης και συντονισμού, κάτι που προσπαθεί με την άσκηση ωμής και αχαλίνωτης βίας να αποτρέψει – ως δυνητικό ενδεχόμενο – να συμβεί η συνεχιζόμενη στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας και Ιράν.

Συμπερασματικά η άφιξη και επιχειρησιακή ενεργοποίηση των UAV Heron στο ελεγχόμενο από τους Κούρδους Βόρειο Ιράκ, σηματοδοτεί επί της ουσίας το άνοιγμα του «ασκού του Αιόλου» για την περιοχή, αποστέλλοντας ένα ιδιαίτερα «θερμό» μήνυμα προς Τεχεράνη και Άγκυρα, αλλά και προς την Δαμασκό, καθώς μια τέτοια κίνηση έχει υλοποιηθεί με τις ευλογίες και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον. Είναι ακριβώς η αμερικανική στάση εκείνη που δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για το αν και κατά πόσον η περιοχή οδεύει ταχέως προς μια πρωτόγνωρη κρίση, η οποία όχι απλά θα αποσταθεροποιήσει, αλλά θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις άσκησης μείζονος στρατιωτικής πίεσης προς τις εμπλεκόμενες πέριξ του κουρδικού ζητήματος χώρες με σκοπό τον τελικό αποχαρακτηρισμό εχθρών και συμμάχων…

Ο γράφων είχε διατυπώσει κατ’ επανάληψη παλαιότερα τόσο από την φιλόξενη στήλη του «defence-point.gr», όπως και από τις σελίδες του περιοδικού «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ» με σαφή τρόπο την άποψη ότι οι σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ θα επιδεινωθούν. Μάλιστα παρομοίασε το Ισραήλ ως τον Καίσαρα που διαβαίνει αποφασισμένος τον Ρουβίκωνα. Η τροπή που φαίνεται να λαμβάνει η περιφερειακή διένεξη με επίκεντρο την γεωγραφική περιοχή του Κουρδιστάν, δεν μας επιτρέπει να επαφιόμαστε στην καλή πίστη των εμπλεκομένων ή στις γενικόλογες διαπιστώσεις περί ανάγκης ειρήνευσης και τα συναφή ευχολόγια.

Η δράση γεννά αντίδραση και η γεωστρατηγική του Τελ Αβίβ «πλέει» προς το όριο της σύγκρουσης με αυτήν που υλοποιεί η Άγκυρα και σχεδιάζει η Τεχεράνη. Τα αίτια που θα οδηγήσουν σε μια μείζονα περιφερειακή σύγκρουση είναι γνωστά. Το Ισραήλ διαβλέπει την ανάδυση της τουρκικής παράλληλα με την ιρανική ισχύ. Πριν αποφασίσει τελεσίδικα αν θα ακολουθήσει στρατηγική «preemptive war», μπορεί να επιλέξει την στρατηγική «preventive war». Αν προσανατολίζεται στο δεύτερο σκέλος τότε η ημέρα δράσης μπορεί να μην απέχει πολύ χρονικά. Το μόνο που απομένει είναι η αφορμή, κάτι σαν τα «Ποτιδαϊκά», τα «Κερκυραϊκά» και γιατί όχι μια πιθανή επανάληψη του «Μεγαρικού Ψηφίσματος» σε σύγχρονη βάση και αναλογία…

 Πηγή