Η κινεζική τραπεζική εισβολή στην Τουρκία, η Ελλάδα και η γεωπολιτική παράμετρος...

Σειρά κινεζικών τραπεζών φέρονται έτοιμες να επιδιώξουν την επέκτασή τους στην Τουρκία!

Μεταξύ αυτών και η Βιομηχανική και Εμπορική Τράπεζα της Κίνας (ICBC), όπως αποκάλυψε Κινέζος αξιωματούχος ο οποίος ταξίδεψε πρόσφατα στην Τουρκία, ο οποίος και προέβη στις σχετικές αποκαλύψεις προς την εφημερίδα «Χουριέτ», πιο συγκεκριμένα στο οικονομικό τμήμα της έγκυρης εφημερίδας, με τον τίτλο «Hurriyet Daily News & Economic Review».

Ο Κινέζος αξιωματούχος δήλωσε ότι ενθαρρύνει προσωπικά τις κινεζικές τράπεζες να ανοίξουν υποκαταστήματα στην Τουρκία και να επιδιώξουν εκεί την πιστωτική τους επέκταση, ενώ ξεκαθάρισε ότι η παρουσία των κινεζικών τραπεζών θα διευκολύνει την ανάπτυξη των διμερών οικονομικών σχέσεων οι οποίες μπορούν να αποβούν αμοιβαίως επωφελείς.

Η είδηση αποκαλύπτει το αυξανόμενο γεωπολιτικό ενδιαφέρον της Κίνας για την Τουρκία, μια εξέλιξη η οποία πρέπει να προβληματίσει την Ελλάδα, χωρίς όμως και να την αποτρέψει από την προσπάθεια ανάπτυξης των ελληνο-κινεζικών σχέσεων. Το συγκεκριμένο λάθος η Ελλάδα το είχε πράξει σε άλλες περιπτώσεις διμερών σχέσεων με αποτέλεσμα να κινδυνέψει να λάβει η συνεργασία ανθελληνικό προσανατολισμό...

Οι σχέσεις των δύο χωρών, Κίνας και Τουρκία, αποτελούν φυσικό επακόλουθο του κινεζικού ενδιαφέροντος για τον έλεγχο εμπορικών οδών μεγάλης σημασίας, αλλά και για δύο ακόμα λόγους: Αφενός διότι η Άγκυρα μπορεί να παίξει – εάν το αποφασίσει – ρόλο στον κατευνασμό του τουρκογενούς πληθυσμού των Ουιγούρων και αφετέρου διότι η εξ ορισμού εμπλοκή της στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας επιβάλλει στο Πεκίνο την ανάγκη συνεννόησης ώστε να μην προκύψουν σοβαρές τριβές.

Η Τουρκία από την πλευρά της, όντας πιεσμένη γεωπολιτικά λόγω της δραματικής επιδείνωσης των σχέσεών της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιδιώκει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα – μερικώς τουλάχιστον – μέσω της ανάπτυξης των σχέσεων με σειρά άλλων ισχυρών χωρών. Στην περίπτωση της Κίνας, ήδη υπάρχουν φωνές που ζητούν την επέκταση και εμβάθυνση των σχέσεων και τη δημιουργία κοινών επενδυτικών σχημάτων στους τομείς του ορυκτού πλούτου, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των λιμένων...

Πόσο άραγε θα αποτελούσε έκπληξη εάν η Τουρκία επιδιώξει για παράδειγμα να αντικαταστήσει τις σχέσεις της με τη Νότια Κορέα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, αναπτύσσοντας τις σχέσεις της με την Κίνα; Η πρόοδος της Κίνας είναι θεαματική, ενώ η συνεργασία με την τουρκική αμυντική βιομηχανία η οποία διαθέτει τεχνολογία μέσω των διαφόρων προγραμμάτων συμπαραγωγών και μεταφοράς τεχνογνωσίας από εταιρίες της Δύσης, οπότε θα μπορούσε να αποτελέσει ελκυστικό εταίρο για τους Κινέζους και στον αμυντικό τομέα.

Σε αυτή την περίπτωση βέβαια το πρόβλημα για την Ελλάδα θα ήταν απείρως μεγαλύτερο και οι σχέσεις Αθήνας – Πεκίνου θα μπορούσαν να επηρεαστούν σημαντικά. Ακόμα κι αν η Άγκυρα δεν προμηθευτεί σε μεταγενέστερο στάδιο το κινεζικό μαχητικό πέμπτης γενιάς J-20 όταν και αν αυτό ωριμάσει τεχνολογικά και είναι ανταγωνιστικό, ώστε να μας προβληματίσει στο επίπεδο της ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο, ας μην ξεχνούμε ότι η Τουρκία διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους κινεζικής προέλευσης, οι οποίοι ήδη στοχεύουν ελληνικά νησιά...

Γι’ αυτό και μόνο το λόγο, η στενή παρακολούθηση των σχέσεων Άγκυρας – Πεκίνου πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ώστε η Ελλάδα να έχει τη δυνατότητα παρέμβασης με σκοπό αν όχι την αποτροπή δυσμενών δυνητικά εξελίξεων, την ελαχιστοποίηση της δυνητικής ζημίας...

Πηγή